Anne Franks woonhuis

Anne Frank heeft gedurende de oorlog ondergedoken gezeten in het pand op de Keizersgracht, nu het AnneFrankhuis. Maar tot juli 1942 woonde ze aan het Merwedeplein 37 in Zuid. Hier bracht ze haar jeugd door. Het pand is een paar jaar terug volledig gerestaureerd/nagemaakt, tot en met het behang en een aantal meubels toe. Dat houdt de herinnering extra levend aan het bestaan van een grote heldin. Terecht zijn we haar, bijna 65 jaar na de oorlog, niet vergeten. Ze is voor mij het symbool van hoe waardevol individuen zijn en, in contrast daarmee, hoe blind en machinaal (groepen) mensen kunnen worden als ze een ideologie aanhangen. Misschien worden we ons ooit nog bewust dat rijkdom in ons binnenste zit en dat we kunnen leren van de verschillen in karakter en denken.
Op deze site (HIER KLIKKEN) vind je wat foto's van het interieur van het pand aan het Merwedeplein. Het huis wordt per toerbeurt bewoond door buitenlandse schrijvers die er in alle rust en stilte kunnen werken. Een nobel idee, vind ik. Daar kunnen ze nadenken over de vrijheid en wat dat inhoudt. Anne heette Frank, wat ook 'vrij' betekent, voor iemand die dat meedogenloos is afgenomen geeft dat symbolisch gezien extra lading.
Sommige politici zouden dat ook moeten doen, uit zichzelf: zich daar een maand of wat terugtrekken, zich verdiepen in hun eigen gedachten en die in twijfel trekken. Zij vereenzelvigen zich namelijk al te zeer en te graag met hun eigen mening; twijfel en kritiek zijn geen zwakte, maar een sterke drijfveer om tot de waarheid te komen en tot vrijheid in de geest. Dank Anne, je maakt me laat op de avond nog filosofisch.
[het enig bestaande filmfragment van Anne (uit het raam van de woning aan het Merwedeplein)]

Plopperdeplop

Kabouter met frygische muts
Kabouters zijn onzichtbare kleine mannetjes, geesten zou je kunnen zeggen, die in huis leven. Ik kom ze persoonlijk nooit tegen, alleen als er weer eens sokken zijn verdwenen verdenk ik dat er een kabouter in huis is geweest die er een heeft gejat. Misschien om als hoofddeksel te gebruiken .
Kabouters komen uit Duitsland voor zover je dat nog niet wist. Het Nederlandse woord kabouter is namelijk verwant met het Duitse kobold, afgeleid van kuba-walda, hetgeen 'huisbewaarder' betekent. Denk aan ons woord kubus, in feite de vorm van een huis. Het woord kubus is etymologisch ook verwant met Cybele of Kybele, de Frygische godin die als de Moedergodin werd vereerd. In haar heiligdom in Pessinus (Frygië) werd zij gepersonifieerd door een zwarte steen. Deze steen stond eveneens symbool voor de bescherming van het huis. Wat het karakter van de kabouter met de Moedergodin verbindt is niet zo duidelijk, maar het is wel frappant dat kabouters een Frygische muts dragen, waarmee er oppervlakkig gezien een relatie kan bestaan tussen de twee.
Zijn kabouters onschuldig? De Duitse Justitie vond aanvankelijk van niet. Zij onderzocht of tuinkabouter s de grondwet overtraden of dat de mannekes onder de vrijheid van kunst vallen. Ik zag de Belgische kabouters als hoopvol zeggen: “Plopperdeplopperdeplop, dat levert misschien wel publiciteit op!” Dat was ook zo. Maar wat was ook alweer de ophef? Juist, de ophef was de hand, dat wil zeggen de ophef VAN de hand. De Hitlergroet dus. De kunstenaar Ottmar Hörl heeft namelijk de afgelopen negen jaar niet stilgezeten. Hij heeft al die jaren niks anders gedaan dan kabouters maken met opgeheven handjes die de Hitlergroet maken. Zijn statement: “De kabouter met hitlergroet toont aan dat de mensen een gevaarlijke massa kunnen vormen, als er rituelen en gebaren worden gebruikt die veeleer mensvernederend zijn dan sociale bedoelingen hebben.” Justitie zag af van strafvervolging omdat Hörl het nationaalsocialisme belachelijk wilde maken en een beroep deed op de vrijheid van de kunst, die door de Duitse grondwet wordt gegarandeerd.
Opmerkelijk genoeg leidde de rel tot allerlei side-effects. Joodse kunstverzamelaars toonden belangstelling, neonazi's juist niet... Toch zag justitie een zeker 'gevaar van misbruik'. Daarom zal elke nieuwe openbare tentoonstelling van een 'Hitler-tuinkabouter' individueel moeten worden getoetst (naar een bericht van ANP). Tja, een gewaarschuwde tuinkabouter telt voor twee.

Post-Its

De Post-it blaadjes zijn er tegenwoordig in allerlei kleuren en vormen, en worden in de miljoenen gemaakt, maar toen ik ze voor het eerst gebruikte op kantoor waren er alleen de gele vierkante van de firma 3M en gebruikte ik ze met beleid. De bedenker is een Amerikaan, Arthur L. Fry (1931, zie foto), maar de multi-usable plaktechniek is bij toeval ontdekt door zijn collega Spencer F. Silver. Fry wist uiteraard van de uitvinding van die speciale lijm en het verhaal gaat dat hij door de boekenleggers die steeds uit zijn koorboek vielen op het idee gekomen was om Silvers zelfklevende middel te gebruiken. Sinds 1980 (het jaar waarin het in de VS overal te krijgen was) nam het succes pas echt toe, en werd de post-it al gauw een eigennaam zoals luxaflex voor ‘jaloezie’ en maggi of cola. Tegenwoordig worden ze echter ook stickynotes genoemd.
Wat je allemaal kunt doen met Stickynotes! Een auto versieren, je huis, je vriendin (dit zijn geen privé-foto’s) en zelfs een leuk filmpje maken.
1. Je auto

2. Je huis

3. Je vriendin

Ten slotte het filmpje:

God is er even niet, spreek een boodschap in

In maart bedacht de Ruinense kunstenaar Johan van der Dong (1962) weer iets om de aandacht te trekken: ‘Gods Hotline’. Dit was niet meer dan een telefoonnummer (en uiteraard een mobieltje) waarop je een voicemail voor God kon inspreken. Van der Dong is voornamelijk een conceptueel kunstenaar. Hij is de laatste jaren vooral bekend geworden door het werken aan projecten met een maatschappelijk thema. Waarom ‘Gods Hotline?’ Omdat ‘Ik vind dat iedereen altijd en overal voor God zijn hart moet kunnen luchten.’ Dit geeft een heel nieuwe betekenis aan het begrip ‘bereikbaarheid’.
Van der Dong kreeg internationale bekendheid met zijn project en inmiddels spraken al 250.000 mensen een voicemail voor God in. De voicemailstemmen werden telkens gewijzigd met behulp van een aantal dichters. Overigens luistert hij de berichten niet af. ‘Ze zijn privé,’ zegt hij, ‘je kunt ze vergelijken met gebeden, die zijn ook alleen maar te beluisteren door God.’ (NB: deze info is uit Belgische en Nederlandse kranten en internetsites, RM)
Het verbaasde me, dat hij ook een project ‘brieven aan God’ heeft. Dit project zal denk ik veel minder succesvol zijn omdat het – zeker na ‘Gods Hotline’ – niet meer erg origineel is. Mensen schrijven al zolang er post bestaat brieven aan God, schijnt het. Normaliter komen deze terecht bij de EO, waar TNT Post ze naar toezendt. Die EO’ers maken de brieven open. Dat is eigenlijk zeer onethisch en een schending van het briefgeheim, immers, die brieven zijn niet aan hen gericht maar aan God. Ook al zijn ze zeer toegewijd aan God, ze zijn niet de enige bloedgroep. Wat TNT Post heeft doen besluiten om de brieven niet naar de KRO, NCRV, Moslim Omroep of de Boeddhistische Omroep te sturen weet ik niet. Johan van der Dong, die alleen brieven ontvangt met zijn adres erop, verbrandt ze en strooit de as ervan uit. Lijkt me in ieder geval ethischer.
Maar wat bezielt mensen om een brief te schrijven aan God of een telefoontje met hem te plegen? Gezien het grote aantal mensen dat het nummer belt en een voicemail inspreekt denk ik dat er nog best behoefte is aan een luisterend oor. Wellicht moeten we zo’n reusachtig oor maar ergens neerzetten zodat je daarin een bericht kan spreken, je gebed kan doen of je biecht. En dat je dan, als je klaar bent, een donkere stem hoort, zoals van de Holle Bolle Gijs uit de Efteling: ‘Zeg, moet je maar nu wakker voor maken? Ga nu maar lekker slapen. Doei!’

De beroemdheid van Jane Austen

Van schrijven word je bijna nooit rijk; uitzonderingen bevestigen die regel. Neem nou Jane Austen. Gedurende haar leven heeft ze slechts 631 pond met haar boeken verdiend. In haar tijd was dit niet bepaald een bedrag om van te kunnen leven. En door haar korte leven (ze stierf op haar 41e levensjaar) heeft ze bovendien de ware roem niet meer kunnen meemaken die ze na haar dood in veelvoud kreeg toebedeeld.
Onlangs is een nieuwe biografie uitgekomen van Claire Harman: ‘Jane’s Fame’ met als ondertitel: ‘How Jane conquered the world’. (uitgegeven bij Canongate - Edinburgh, 342 p., € 27,-) Pas jaren na haar dood kwamen sommige intelligente literatoren tot de conclusie dat wat Jane Austen schreef bijzonder was. Onder andere Sir Walter Scott bewonderde haar talent om alledaagse dingen en karakters te beschrijven met realisme en gevoel, en schreef daar in 1826 over. Haar fans waren aan het begin van de 19e eeuw in aantal niet bijzonder groot totdat een neef van Austen in 1870 een boek over haar schreef, dat de belangstelling voor de schrijfster plots deed oplaaien. Maar in de 20e eeuw nam de Austen-gekte pas echt toe. Austen-genootschappen werden opgericht, er werd een zeer succesvolle BBC tv-serie gemaakt van Pride & Prejudice, een bioscoopfilm (2005) en verschenen er allerlei afgeleide gektes, zoals een heuse Bollywood-adaptatie Bride and Prejudice (2004) en een satirische horrorroman, Pride and Prejudice and Zombies, van Seth Grahame-Smith. Daarin is Elizabeth Bennet een kungfu-expert die het gehucht Meryton van gewelddadige zombies bevrijdt. Tot slot in 2007 nog een op de film P&P gebaseerde fantasiefilm, waarin een modern meisje dat Austens boeken leest terechtkomt in de romanwereld van P&P. Ik ben een beetje bang dat in de toekomst de afgeleide producten een eigen leven gaan leiden en dat het originele werk onder een laag stof komt te liggen. Nou ja, er is nog hoop: in oktober komt de Nederlandse vertaling uit van Pride en Prejudice (bij Athenaeum – Polak & Van Gennep). En als ik dat niet overleef kan ik altijd nog beginnen aan Pride and Prejudice and Zombies.

Kate Kretz

Kate Kretz (1963) is een Amerikaans kunstenares die aan de Sorbonne van Parijs heeft gestudeerd, alsmede aan de Binghamton University (New York) en de University of Georgia in de VS. Haar intrigerende kunstwerken bestaan uit schilderijen, tekeningen, borduurwerken en werken in textiel en met menselijk haar. Ze baarde in 2007 opzien in de VS met een schilderij waarop de actrice Angelina Jolie te zien is als de Maagd Maria. Ze laat zich wat betreft haar schilderijen inspireren door het katholicisme en door ouderwetse Technicolor films, waardoor het kleurenpalet extra effect geeft aan de veelal surrealistische onderwerpen. Ze is daarmee duidelijk een kind van haar tijd. Zowel de gekozen vorm, de soms ludieke en soms sarcastische spot en de technieken wijken namelijk niet veel af van die van haar tijdgenoten. Haar werk – hoewel ik dat nooit in het echt heb mogen aanschouwen – wekt de indruk van hoge kwaliteit te zijn. Surrealisme blijft boeien, waarom eigenlijk? Zou dat te maken hebben met onze era? De realiteit anno nu lijkt soms immers wel surreële fictie te zijn. Dat komt in het werk van Kretz in ieder geval nogal brutaal (en misschien een beetje plat voor de Europese smaak) naar voren.
In Nederland heeft ze geëxposeerd in het Van Gijn museum in Dordrecht. Hopelijk komt ze nog eens terug in ons land met een expositie.

[portemonnee in de vorm van een vagina met tanden]

Sport is vet ongezond

Sport is helemaal niet zo goed voor de gezondheid. Blessures zijn er bijna altijd, en niet alleen bij amateurs. Het staat dagelijks in de krant: grote valpartijen in de tour, gebroken enkels of beschadigde enkelbanden in het voetbal, schouderblessures of pijnlijke verstuikingen na een tenniswedstrijd. Dat is niet nieuw. Wat wel opvalt zijn de vele dikkerds, vooral bij ex-sporters. Neem nou mijn leeftijdgenoot Maradona. Vandaag stond in de krant dat hij terug was gekeerd naar zijn vaderland nadat hij naar Italië was gevlucht. Volgens zijn lijfarts om in een kuuroord bij te komen van de hectiek na een tumultueuze verloren wedstrijd in zijn thuisland, maar ook om er wat overtollige kilo's kwijt te raken. En wat kostbaarheden uit zijn oren overigens, want de douane had zijn gouden oorbellen in beslag genomen als afbetaling van zijn hoog opgelopen schuldenlast uit de tijd dat hij nog in Italië voetbalde. Arm pluisje. Het gaat helemaal niet goed met hem.
Nee het gaat zo slecht dat hij het zelfs na een afslankkuur op de weegschaal nog gemakkelijk kan opnemen tegen moeke Terpstra. Misschien moet Erica, zelf ook bezig met slankheidskuurtjes, Diego maar eens uitnodigen om samen naar de Sumo Sauna te gaan. Dat schijnt goed te helpen tegen de overtollige vetrollen. Als ze tenminste samen door een deur naar binnen kunnen.
Wat is dat toch met de mollige ex-topsporters? Ik vind het maar vreemd, want voor afslanken is doorzettingsvermogen en volhardendheid nodig, dezelfde eigenschappen die nodig zijn voor topsport. Voor beide coryfeeën van de sport is de finish van hun leven in zicht als ze zo doorgaan. Ongezond hoor, dat sporten. Ik beveel aan: niet joggen maar bloggen.

Halleluja

Gisteren een atheïst aan ’t woord gelaten op deze blog, vandaag een gelovig man? Tja, als ik een eerlijk antwoord moet geven: ik ben zowel atheïst als gelovig man. Dat kan eigenlijk niet, maar laat ik het zo formuleren: ik houd niet van kermis, maar wel van de sfeer en de gedachte erachter, de wortel (de traditie) en het geworstel (met een hogere macht). Want de drijfveren van de mens zijn en blijven niet te vatten. Niet rationeel te maken. Het gevoel blijft het gevoel. Daarom: soms ben ik atheïst, soms gelovige. Ik kies niet voor OF maar voor EN. That’s my motto.
In het nummer Hallelujah van Leonard Cohen staat de paradoxale relatie tussen de mens en zijn God, zijn schepper centraal. Deze wordt uiteengezet door het verhaal van een man die zijn grote liefde vindt en weer kwijt raakt. Het oorspronkelijke nummer is opnieuw gezongen door een stel Noorse jongens, en klinkt vind ik stukken beter dan het wat rauwe stemgeluid van Cohen. Het mannetje met het fietsenrek is Kurt Nilsen, die in 2004 tot World Idol werd gekozen. Dit filmpje is alleen al op Youtube bijna 15 miljoen keer bekeken!


Hallelujah - The best home videos are here

Richard Dawkins

De Brit Richard Dawkins (1941) is een omstreden etnoloog, evolutionair bioloog en auteur van diverse boeken. Zijn bewering dat God een waandenkbeeld is, heeft menigeen in de gordijnen gejaagd, maar hij blijft zich inzetten voor een intelligent debat over de waarheid van ons bestaan. Onlangs heeft hij een nieuw boek geschreven: ‘The Greatest Show on Earth’. Hierin probeert hij door middel van wetenschappelijk bewijs zijn uitleg over de evolutietheorie te verdedigen. De man heeft een aantrekkelijke stijl en dictie, dus een lezing van hem verveelt niet, vind ik zelf. De hier gepresenteerde video van een lezing in de USA duurt tamelijk lang, maar maakt je wel lekker voor zijn boek. Het onderwerp is misschien niet voor iedereen weggelegd, zijn speech is echter nergens druilerig of vaag, integendeel: luchtig en gespekt met humor, to the point. Dat luistert lekker, dus deze video is zeker aan te bevelen. Ga er maar even voor zitten…

HARA KIRI

Hara Kiri is de naam van een illuster Frans satirisch en rebellerend tijdschrift uit de zestiger jaren met de ondertitel: ‘Journal bête et méchant’ (slecht en gemeen magazine). In dit tijdschrift werd voortdurend de draak gestoken met de gevestigde orde, zowel politieke partijen, kerkgenootschappen als de staat. In 1961 en 1966 werd de maandelijkse periodiek door de Franse regering tijdelijk verboden.
Klik voor enkele lachwekkende covers van het tijdschrift op HARA KIRI
Eén van de vaste medewerkers was de Nederlandse cartoonist Bernard Willem Holtrop (1941). In 1966 veroorzaakte een prent van zijn hand, waarop Koningin Juliana zich prostitueerde, een schandaal. De prent werd in beslag genomen, Holtrop werd gearresteerd en tekenaar en uitgever werden vervolgd wegens majesteitsschennis. Hierna verhuisde Holtrop naar Parijs. In Frankrijk werd Willem geëerd met en een Medaille d'Honneur, een prijs voor tekenaars, die hem door President Mitterrand werd uitgereikt en een tentoonstelling in het Centre Pompidou (2006). In Nederland kreeg Willem in 2000 de Stripschapprijs voor zijn gehele oeuvre en in 2007 ontving hij de Inktspotprijs 2006. (Bron: Wikipedia)Ik verlang naar zo'n spotblad als Hara Kiri, Mad, helaas er is in Nederland weinig goeds op dit terrein (bij mijn weten) maar de tijd is er rijp voor! Belangstellende tekstschrijvers en cartoonisten, dtp-ers, fotografen, columnisten en ander bladenvolk kunnen zich bij mij aanmelden.
Willems ludieke prent van een zich prostituerende Juliana

Hey big spender

Er zijn genoeg mensen op de wereld die niets van enige economische crisis merken. Dat doet me denken aan het liedje ‘Hey, big spender, spend a little time with me’ van Shirley Bassey, dat zeker van toepassing is op Roman Abramovitsj. Wie? Ja, die. De voorzitter van Chelsea, want zo is dit heerschap bekend geworden. Deze superrijke Rus, in zijn beste tijd goed voor ’n slordige 24 miljard dollar, is in 2005 door Forbes Magazine met recht gekozen tot ’s werelds ‘biggest spender’. Hoewel hij al drie jachten bezat, niet de kleinste kan ik je verzekeren, vond hij het nodig om in Duitsland, bij de jachtwerf Blohm + Voss, een nieuw bootje te laten bouwen, de Eclipse (zie hierboven). Niet zomaar een jacht, nee, het grootste en meest geavanceerde ter wereld. Goed voor ongeveer 340 miljoen euro. Het scheepje is zelfs groter dan het grootste fregat van de Engelse marine, bijna 168 meter - te groot voor het Naardermeer. Om je een idee te geven: 168 meter is ongeveer zo lang als de Amsterdamse Arena breed is!

[deel van het interieur van het scheepje]
Het schip is o.a. uitgerust met afweergeschut, kogelwerend glas, een onderzeeër, super hightech beveiligingssystemen, een zwembad, twee helikopterplatforms met heli’s, diverse kajuiten voor gasten met eigen bioscoopschermen, en een lasersysteem om lastige paparazzi’s op een afstand te houden. Of al die James Bond-speeltjes echt nodig zijn? Wat de paparazzi’s betreft ja, en wat te denken van al die piraten tegenwoordig? Je zou er toch bijna overspannen van kunnen worden. Gelukkig kan hij bijkomen in één van zijn optrekjes in Londen, West-Sussex, Toscane, de Franse Rivièra, Moskou of Cyprus. Ik hoop dat ik hem een keer tegenkom. Dan zal ik hem een goede suggestie doen: ‘Hey, big spender, spend a little time with me!’ ('on your yacht!')

De snaartheorie en onzichtbare werelden

[N.B.: De snaartheorie of string theory zou onder meer kunnen verklaren hoe de zwaartekracht werkt en de algemene relativiteitstheorie met de quantummechanische wereld kunnen verenigen.]

Michio Kaku is een Amerikaans wetenschapper, gespecialiseerd in theoretische fysica en de snaartheorie. Zijn kracht zit ‘m in het feit dat hij wetenschappelijke problemen inzichtelijk en helder weet te maken en daarmee aan de massa weet te verkopen. Als futurist creëert hij spannende beelden over hoe onze wereld er mogelijk zal uitzien in de verre of niet zo verre toekomst.
Kaku legt uit, dat er in theorie meerdere parallelle werelden kunnen bestaan, gewoon in je huiskamer, en zelfs dat je kunt teruggaan in de tijd. En als je terug kunt gaan in de tijd, moet het zeker mogelijk zijn om vóóruit te gaan in de tijd. Wat Kaku vast al gedaan heeft, want hoe kun je al die vreemde zaken anders al weten? (haha) In ieder geval een leuke entertainer die een beetje met z’n fantasie speelt zonder van z’n wetenschappelijke sokkel af te vallen. Dat is knap, maar ik vind Jules Verne pas een echte ziener. Al was Jules Verne geen wetenschapper, hij was wel goed op de hoogte van de technische ontwikkelingen van zijn tijd. Bovendien deed hij degelijk onderzoek en paste wetenschappelijke logica toe. Het was aan anderen om zijn fantasieën werkelijkheid te maken. Waar de Jules Vernes van deze tijd zijn, weet ik niet. Het lijkt erop dat mensen tegenwoordig meer bezig zijn met het verleden, wat jammer is, want science-fiction heeft nou eenmaal meer toekomst. (alweer een haha!!!)

Choco Chinezen

Wie van chocola houdt, kan volgend jaar misschien het beste Peking bezoeken want daar bouwen ze een park rond het thema chocolade. Volgens de China Daily zullen er chocoladen replica's te zien zijn van onder meer het beroemde terracottaleger en de Chinese Muur (heel origineel). Het park komt op de Olympische site en zal vijf paviljoenen en twee openluchtsites omvatten. Beroemde chocoladeboeren uit België en Zwitserland zullen meewerken aan het themapark, dat in januari de deuren moet openen.

Chocolade is in China lang niet zo populair als bij ons. De lekkernij valt evenwel steeds meer in de smaak bij de jongeren. Straks krijgen we misschien Pekingeend in chocoladesaus. Chocoladepasta en chocoladehagel is wel te koop maar je moet goed zoeken, de meeste Nederlanders die in Peking wonen nemen die producten gewoon mee uit Nederland. Ik zie overigens ook de vieze man nog wel een tripje naar Peking maken. Wat hij daar gaat doen valt te raden:

Carmen Amaya

Flamenco is een van mijn geliefde genres muziek, misschien omdat het virtuoos is en gepassioneerd, net als sommige klassieke pianowerken van Liszt of Chopin of Rachmaninov, waar ik ook graag naar luister. Voor mijn boek over de Provence heb ik mij verdiept in de achtergrond van de zigeunerstam de Gitano's die in Zuid-Frankrijk en Spanje leven en een eigen taal en cultuur hebben (afwijkend van andere Roma-stammen).
Deze cultuur is verbonden met flamenco en de als Andalusisch bekend staande gitaarmuziek. Een bekende Gitano flamenco-band uit Zuid-Frankrijk is The Gypsy Singers, die enkele jaren geleden een aantal hits scoorde. Over de flamencodansers uit de Gitano-kringen hoor je niet veel en de vraag is ook of iemand het talent en de faam van de legendarische Carmen Amaya uit Barcelona ooit nog kan evenaren, laat staan overtreffen.
In 1963 overleed zij op 50-jarige leeftijd. Gelukkig zijn er nog filmpjes en films van haar bewaard gebleven, waarop zij te zien is. Unieke beelden, waarvan je je kunt voorstellen dat deze in haar tijd een enorme opschudding teweegbrachten. Zelfs zou ze volle zalen trekken als ze nu geleefd had, en wij zijn immers al veel gewend met 'So you think you can dance?'.

Amerikaanse kunst

[BILLY GIBBONS]

Amerikaanse kunst houdt ervan om nogal schreeuwerig en heftig te imponeren. Dat is dus extraverte kunst. En ze hebben ook iets met auto's, misschien omdat er in de VS zoveel van zijn, ook nu nog, zelfs nadat Obama ervoor heeft gezorgd dat de tweedehands auto's tegen inruilpremies op de schroothoop zijn beland.
Een kunstenaar die meer bekend is als gitarist/zanger van de rockband ZZ Top, Billy Gibbons, heeft een schattig eitje gemaakt van een oud Volkswagenbusje. Een ideale auto om in te rock-en-rollen.


Maar wie langs de weg rijdt, komt soms ook dit soort kunst tegen. O.a. "Carhenge (Stonehenge maar dan van auto's)" en "Satéprikker". Denk er even over na, sta er even bij stil. Het is een andere kijk op 'recycling' en 'duurzaamheid'. Ik vind de VW-busbal nog het leukst, en zou er graag een aanschaffen. Ideaal terugtrekplekje om in weg te dromen.

Whitney Houston is back!

Whitney Houston is één van mijn favoriete zangeressen. Ze heeft een stem om koude rillingen van te krijgen, glasscherp soms en soms op de traanklieren werkend. Ze was een tijd uit de publiciteit, nadat ze zich teruggetrokken had voor de opvoeding van haar dochter Bobbi Kristina. In een recentelijk tv-interview met Oprah Winfrey (welk interview in de pers is omschreven als 'the most anticipated music interview of the decade') biechtte ze op dat ze reeds vóór aanvang van de succesfilm The Body Guard (1992)verslaafd was aan drugs. Dat was in dezelfde periode dat ze in het huwelijk trad met R&B-ster Bobby Brown, zelf een notoire drugsgebruiker. Onder hevige druk van haar moeder ging ze in 2005 ten slotte naar de verslavingskliniek van Eric Clapton, waar ze afkickte. In 2006 is Houston van Bobby Brown gescheiden, en dook ze opnieuw in de muziek. Eindelijk, na drie jaar expirimenteren onder begeleiding van Clive Davis, haar muzikale padrino die haar groot heeft gemaakt, is haar nieuwe album gereleased: 'I Look To You'. Deze prachtige vrouw met de onvoorstelbare vijf octaven heeft een fantastische prestatie geleverd: in Groot-Brittannië is de single 'I Look To You' direct in de top 20 binnengekomen en al snel op nummer 1 terechtgekomen, net als in de VS, en op de lijst European Top 100. In Nederland moet het album in ieder geval nog uitkomen.
Je kunt verschillend oordelen over de weg die ze nieuw is ingeslagen, maar ik mag Whitney altijd graag horen en ben benieuwd naar haar album. Alleen de foto op de cover vind ik persoonlijk foeilelijk - alsof ze net uit een ruimtevaartuig is gestapt. Nou ja, ze is veilig geland. Toch fijn dat ze terug is.

Dictator ontvangt 90 miljoen

Hij heeft het voor elkaar: dictator Mugabe heeft 90 miljoen euro toegezegd gekregen van een EU-afvaardiging, stond gisteren in de krant. In mijn ogen is dit erger dan weggegooid geld want een groot deel zal ongetwijfeld in de zakken van ZANU-PF aanhangers (Mugabe's partij)verdwijnen, waardoor zij alleen maar langer blijven zitten.

[heeft u terug van 100 miljard?]
De Afrikanen buiten Zimbabwe willen het probleem Mugabe het liefst zonder inmenging van buitenaf oplossen. Maar dat gaat niet lukken, er is in Afrika geen eensgezindheid en geen wil tot solidariteit zoals in Europa of Latijns-Amerika. De VS is voorstander van militair ingrijpen, maar heeft het te druk elders in de wereld, bovendien laait de discussie weer op over imperialistische machtspolitiek. Intussen groeit de ramp Zimbabwe door: honger, drinkwaterschaarste, ziekte (cholera-epidemie), werkloosheid (80%), geldontwaarding (50 miljard Zimbabweaanse dollars is 2 broden waard). Tja, en Mugabe liet zich onlangs nog fêteren op zijn verjaardagsfeestje van 200.000 euro en ging nog even op vakantie naar Maleisië, in luxe stijl uiteraard, om effe bij te komen van zijn drukke baan en voor een medische check-up. Die check-up kan hij zich permitteren, terwijl de vele miljoenen landgenoten van de honger, dorst, ziekte of armoede omkomen. Het is verschrikkelijk. Zimbabwe is net één groot concentratiekamp geworden. En wij maar noodhulp sturen. Het voelt heel dubbel. Tsvangirai heeft ook iets dubbels. Hij bedrijft in ieder geval een dubbele politiek door in de regering plaats te nemen en dan tegen zijn partijgenoten te oreren, een citaat:

Tsvangirai zei niet te blijven staan toekijken terwijl de ZANU-PF van Mugabe ,,de wet blijft schenden, onze parlementsleden vervolgt, haat zaait, onze productieve boerderijen binnenvalt en onze internationale verdragen schendt''.

In ieder geval is onze economische crisis en werkloosheid maar kinderspel. Goddank hebben wij BEA en BALKIE. Zelfs de meest pessimistische voorspellingen uit de komende troonrede kunnen mij niet meer drukken. En de inflatie? Laat me niet lachen!

[inflatie: 3 eieren, dat is dan...]

Wereldorkest

Om een wereldorkest te vormen, zou je denken dat je mensen uit alle delen van de wereld laat overkomen naar één plek om vervolgens te gaan musiceren. Ik herinner me 'We are the World' en wat andere 'goede doelen'-projecten waarbij verschillende zangers naar de studio kwamen om daar gezamenlijk of afzonderlijk een bepaalde song op te nemen.Als iedereen een vliegticket moet betalen, is deze oplossing nogal prijzig.
Met internet is deze kostbare oplossing te vereenvoudigen: je reist zelf naar bepaalde plekken op de wereld om daar musici te verleiden mee te doen aan een muziekproject. Erg leuk, vooral als op deze manier ook straatzangers en lokale musici uit de binnenlanden aan de beurt komen. Het volgende filmpje met het lied 'Stand by me' begint met een straatzanger en wordt gevolgd door steeds weer een andere musicus uit een ander land. Deze manier van monteren is al eens eerder op internet te zien geweest, maar telkens is het een waar feest om de clip te zien. Voor mij een teken dat muziek verbroedert, universeel is - leve de muziek, dus. De organisatie die de video's heeft gemaakt heet PLAYING FOR CHANGE en de leader is: peace through music. Dit is hun eerste productie, maar op de site van PLAYING FOR CHANGE kan je ook de andere video's bekijken. Erg leuk!

Bodypainten en naaktyoga

We leven in een rare wereld, maar het wordt soms wel een stuk leuker. Ik las dat er een trend is ontstaan in de VS die 'naaktyoga' genoemd wordt. De populariteit zou stijgen vanwege de vrijheid die men heeft om zonder kleren te bewegen en ook zou men zo verlost zijn van de 'verplichting' tot aanschaf van dure sportoutfits. Bij dat laatste kan ik me wel iets voorstellen. Het is zeker in de VS zware crisistijd. Je moet bezuinigen, en om je geld nu in trendy sportoutfits te steken? Goeie zaak dus. Niet iedereen is daar gecharmeerd van, zo blijkt. Het leidt natuurlijk ook flink af bij zo'n naaktyoga klas. Al die zwiepende en flubberende onderdelen, lagen, groeven en bulten houden je alleen maar uit de concentratie.


De oplossing? Onlangs werd de Wereld Body Paint Festival gehouden in Oostenrijk, waar het naakte lichaam aangewend werd om kunstige en kleurrijke fantasieën op bot te vieren - eeehhh qua schilderen dan. Dat is ook een idee: gewoon dure sportoutfits schilderen op het lichaam. Staat nog mooi ook. Nadeel: het duurt wat langer om de outfit aan te trekken. En dan krijg je nog zo'n soort opmerking: 'Schat, doe jij even mijn achterkant? Schiet een beetje op! Ik moet naar naaktyoga!'
Wat een fantasieën - ik denk dat ik het maar gewoon bij mijn ochtendgymnastiek houd.

Geniale uitvindingen

Wat is de beste uitvinding ooit? De microscoop of sterrenkijker van Christiaan Huygens, de wasmachine (zonder dat ding zouden vrouwen nooit hebben kunnen emanciperen), de computer, de gloeilamp of de auto? Je kan toch haast niet meer zonder al die uitvindingen. Grappig is, dat je nu niet met zekerheid kan zeggen wat over 100 jaar een onmisbare uitvinding zal zijn. Wellicht is dat de zonnecel, of de watermaker, de pil die je altijd happy maakt, of de robot die de afwas doet.
Uitvinders zijn geniale mensen, zeker als ze erin slagen om hun product in groten getale in de markt af te zetten, zoals deze slimme mevrouw:

KLIK HIER

Een stukje plastic ter grootte van een pink... Kost weinig om te maken, bespaart veel water, en praktisch iedereen kan het gebruiken. Zóóóó geniaal!

Hypotheekschulden: mag het íetsje meer zijn?

Veel Nederlanders gaan leningen aan om een huis te kopen. Absurd hoge leningen zelfs. Waarom doen ze dat? De belangrijkste reden: een dak boven je hoofd hebben tegen een betaalbare lening (afgezet tegen het inkomen). Er zijn echter nogal wat economen die wijzen op de duizelingwekkende schuldenlast die wij met z’n allen op hebben gebouwd: zo’n 600 miljard euro (dat is ongeveer gelijk aan ons BBP?). Dit bedrag stijgt elk jaar met zo’n 50 miljard. En wat dan te verwachten is: doemscenario’s van dalende huizenprijzen met 20 tot 40%. Voormalig topman en econoom van Robeco, professor Jaap van Duijn, doet een duit in het zakje.

Moeten we ons ongerust maken? Ik betwijfel of dat zo is. In tijden van recessie maken economen carrière met hun doemscenario’s of verdienen ze wat bij omdat ze er bij de bank zijn uitgedonderd. Dan willen ze ook nogal eens met wat gewaagde theorieën op de proppen komen: zijn ze in ieder geval ingedekt, mocht het misgaan. Jaap van Duijn is overigens niet van deze club opportunisten en is in het verleden altijd vrij reëel geweest.
Ik ben geen econoom, maar ik weet wel dat de huizenmarkt er een is van vraag en aanbod. Mensen moeten wonen, en zolang de markt niet verzadigd is zullen de huizenprijzen niet fors dalen. Daarbij komt, dat de hypotheekverstrekkers hun hypotheek aanbieden tegen een rente die op dit moment bijzonder laag te noemen is. Zolang de inkomens voldoende zijn om de hypotheek te kunnen dekken zullen er huizenkopers blijven bestaan die liever iets meer betalen voor een woning naar hun zin. Goed, er is momenteel wel veel aanbod (een kandidaat-koper heeft nu keuze uit gemiddeld 15 woningen) maar dat leidt niet tot inzakken van prijzen. De verkopers willen namelijk graag wachten totdat er een koper toehapt, want met verlies je huis verkopen is pas écht schulden maken.
Die gezamenlijke schuldenlast van 600 miljard is in mijn visie een nogal virtueel bedrag. Immers, niet iedereen zal een tophypotheek hebben, er zijn legio mensen die overwaarde in huis hebben, en het aandeel van de hypotheek in de grondprijs is in Nederland hoog omdat de beschikbare bouwgrond afneemt en niet toeneemt. Bovendien, de hele samenleving draait op leningen met onderpand en elke gezonde, kapitalistisch georganiseerde economie is gebaseerd op waardecreatie, waardevermeerdering, vooruitgang. Niet op achteruitgang. De huidige recessie is in mijn ogen slechts een dip, een correctie. Dat is gezond. Na deze dip zet de economie gewoon weer z’n normale klim voort. Voorwaarde is dus dat de economie (goed of redelijk) blijft draaien, zodat daaruit keurig de salarissen kunnen worden betaald die nodig zijn om een hypotheek te verkrijgen. Hierdoor kunnen kopers toetreden op de huizenmarkt. Met een blijvend lage rente is de kans mijns inziens groot dat zij daarin slagen. Ten slotte is er geen reden om aan te nemen dat de rente op korte termijn fors gaat stijgen of dat onze hypotheekaftrekmogelijkheid – de meest riante van de wereld – wordt beëindigd. Jaap van Duijn en ik hebben waarschijnlijk iets gemeen: we hebben vroeger allebei Monopoly gespeeld en we weten wat elke winnaar weet: niet oppotten, maar huizen kopen!

Oranje is de kleur van de honger

Het klinkt wat vreemd voor ons, maar oranje is - in Amerika althans - de kleur van honger, althans de bewustheid daarvan. 'Hunger awareness'. Het toeval wil, dat het koninklijk echtpaar Willem Alexander en Máxima aan New York een bezoek brengt vanwege het 400-jarig bestaan van de stad (de verjaardag zeg maar). In een persbericht op internet van ANP, gepubliceerd op Nu.nl, staat dat het echtpaar het oranje licht heeft mogen ontsteken in het Empire State Building, weer het hoogste gebouw in New York sinds 2001, toen er twee andere torens zonder toestemming gesloopt werden (grapje, de Twin Towers waren voor de aanslag in 2001 de langste torens).
Ik weet niet of hen verteld is, dat juist in deze week in New York aandacht wordt besteed aan honger: de actie om gebouwen oranje te verlichten is namelijk afkomstig van de New Yorkse voedselbank...
Ik heb de redactie van Nu.nl maar even getipt dat ze dit er wel even bij hadden kunnen zetten. In naam van oranje...

Messing is ‘messing up’

What’s in a name? Gisteren naar een lezing van Marcel Messing geweest in De Bilt. Ik kende zijn naam nog van één van zijn vroege werken over symboliek en mijn vader las vroeger wel eens een boek van hem. Ik wist niet anders dan dat het een geïnspireerd mens was die een hoop boeken geschreven heeft.
Maar Vadertje Tijd heeft duidelijk wat met hem gedaan. Hij is echt gaan ‘zweven’. De lezing had de titel ‘Van tweeheid naar eenheid’, waarmee hij geloof ik zeggen wilde dat in 2012 de mensheid een eenheid zou worden. Hoe dit dan bereikt zou moeten worden is mij niet geheel duidelijk, maar wellicht dat ik mij daarvoor meer moet gaan verdiepen in New Age – iets waar ik na deze lezing echter al geen lust meer toe heb.
Wat uit de mond van deze man komt is een soort spuitfontein van citaten uit een New Age bibliotheek, christelijk gebrabbel, anti-zionistische waarschuwingen, afgewisseld met vele malen het woord ‘liefde’, afgeschilde citaten uit de dhammapada van Boeddha, science-fictionachtige vergezichten inclusief buitenaards leven, nauwelijks verhulde reclameboodschappen voor zijn in normale boekhandels ongeëtaleerde boeken, enzovoort. Er was uit de onophoudelijke stroom weetjes geen touw aan vast te knopen; het was een groot hak-op-de-takgekwak.
De rode lijn was dat er een soort samenzwering zou bestaan van een elite van families, rijken en machtigen die bezig waren de mensheid te decimeren door middel van, jawel, inentingen tegen virussen (hoe actueel!), antennestraling, nanochips waarmee onze gedachten bestuurd zouden gaan worden, en ga zo maar door, je kunt het zo gek niet bedenken.
De man is een charlatan. Je zou dat niet verwachten van iemand die antropologie, filosofie en vergelijkende godsdienstwetenschap heeft gestudeerd. Het schijnt dat hij jarenlang in Zuid-Frankrijk heeft gewoond en misschien is hij daar net als Vincent Van Gogh aan de drank gegaan; in ieder geval is nuchterheid bij hem ver te zoeken. Sterker nog, het was deze avond of wij getuige mochten zijn van een enorme LSD-trip.
Nou ja, we hebben achteraf wel gelachen. En stiekem denk ik, dat hij dat misschien zelf ook wel gedaan heeft… in zijn vuistje. De meeste mensen uit de zaal waren namelijk erg braaf en kochten zelfs zijn boeken. Ach ja, het pensioen is ook geen zekere factor. En ehhh, deed Karadzic, zelf ook geen domme jongen, niet zoiets zweverigs om aan zijn pensioen te komen? Oooooohhhhhhmmmmmmm!

Radar

Vorige week zat ik in het publiek van het tv-programma Radar, gemaakt door de Tros en opgenomen in een kleine studio in het AKN-gebouw. Ik wou het eens meemaken: het was een 'live' uitzending. Deze eerste aflevering van het seizoen ging over hypeziekten: aandoeningen, kwaaltjes waar door farmaceutische bedrijven overdreven veel aandacht aan wordt gegeven in reclamespotjes, advertenties en andere media. Het doel is mensen te verleiden tot kopen van medicijnen, en naar de dokter te sturen. Ik vind dat Antoinette Hertsenberg, de presentatrice van dit programma, te weinig aandacht geeft aan de verantwoordelijkheid van artsen in dit hele verhaal en de schuld alleen maar richting farmaceutische industrie leidt. Mensen gaan voor werkelijk ALLES naar de dokter: van het laten van scheten tot een plekje op de nagel of een stukje vergroeid eelt. Vroeger waren de artsen nog standvastig: 'niets aan de hand, meneer, gaat vanzelf over', maar tegenwoordig is het blijkbaar 'ik schrijf u wel een zalfje/pilletje voor'. De gedachte moet bij deze artsen zijn: 'zo verdien ik er nog wat aan en ben ik van dat gezeik af'. Jammer! Met deze slappe mentaliteit, waarbij de 'patiënt' is verworden tot een 'cliënt' en de arts een slaaf van zowel 'cliënt' als farmaceut, raken we in het zoveelste doolhof van een overgeliberaliseerde overheid. Niet dat ik verlang naar een totalitaire staat, maar het adagio 'aan de markt overlaten' is een volstrekte illusie. Leiding geven is vooral op tijd ingrijpen waar het fout dreigt te gaan en niet maar gezwellen laten woekeren. Want daarvoor moeten we tenslotte écht naar de dokter.

Poëzie, muziek en filosofie in één

De Oude Grieken vatten de muzen poëzie, muziek, toneel, literatuur en filosofie onder één noemer. Eigenlijk is dat misschien wel te prefereren, maar afzonderlijk zijn die muzen ook te bewonderen. Het enige complete liedje uit het Oude Griekenland is overgeleverd via een grafsteen uit de landstreek Ionië (nu Turkije)uit plm. de eerste eeuw voor Christus. Het is zelfs het oudst overgebleven liedje compleet met muzieknotatie dat we kennen. Muziek is al zo oud als de mens, maar we zullen nooit weten hoe die oude muziek moet hebben geklonken, en zelfs het Griekse liedje van Seikilos (de man van de vrouw die in het graf ligt)is een interpretatie van de oorspronkelijke klank. Toch is het heel ontroerend om dit drinklied te horen en erbij na te denken, wat deze Seikilos moet hebben gedacht en gevoeld bij de dood van zijn vrouw. Het liedje vat poëzie, muziek en filosofie samen:

Hoson zēs, phainou
Mēden holōs sy lypou;
Pros oligon esti to zēn
To telos ho chronos apaitei

Schijn, zolang je leeft,
en lijd aan niets,
het leven bestaat slechts korte tijd,
en de tijd eist zijn tol.

Wat geluid kan doen met je

Vanochtend zat ik in de auto te genieten van een pianosonate van Chopin (geen idee welke het was, heb het ook niet kunnen terugzoeken)en ik stapte niet uit voordat ik het hele stuk gehoord had. Zóóóo mooi. Ik werd er helemaal blij van. De hele dag ben ik al in een opgewekte stemming, eigenlijk genoeg reden dus om de radio 's ochtends op klassiek te zetten - tenminste, als de kids er niet zijn, die mijn muziekkeuze per definitie NIET TE PRUIMEN vinden.
Iets waar iedereen plat voor gaat, is als je een kind prachtig hoort zingen. Kinderen in Engeland kunnen dat als de beste. Daar heb je de Keltische traditie die met de paplepel wordt ingegoten. Als ik kinderen mooi hoor zingen, ga ik janken. Dan ben ik net een wijf. Een van de mooiste momenten om time and time again te zien, is het optreden van de kleine Connie Talbot, die in 2007 bijna eerste werd in de talentenjacht Britains got talent. Zij was toen slechts 6 jaar oud, nu dus 8 (bijna 9). Ze was in een klap beroemd, maar te hopen is dat ze verstandige ouders heeft die haar minstens een goede opleiding laten genieten waardoor ze later zelf keuzes kan maken. Maar vergeten zullen mensen haar in ieder geval niet. Daarvan ben ik overtuigd. Kijk zelf maar wat een bijzonder kind met dito stem. Van mij mag ze later liederen van Chopin ten gehore brengen, als ik depri achter de verwelkte geraniums zit!

Magie

Of magie wel of niet bestaat, heeft te maken met de wijze waarop je het definieert. Toch zullen veel mensen een antwoord geven, zonder te vragen naar een exacte definitie. Voor mij is magie geen goocheltruc, maar een manier om door middel van de geest zaken te beïnvloeden. 'The power of the mind' heet dat. Denk maar eens heel intens aan een citroen, hoe die eruit ziet, smaakt, enzovoort. Je krijgt dan de suggestie dat je citroen proeft in je mond - de verbeelding is zo sterk dat dit je de sensatie van de citroen krijgt. Je geest kan je lichaam sturen.
De oude Egyptenaren kenden magie in dit concept. Hun geloof - in essentie dat er een leven na de dood was en in de heiligheid van de natuur - was zo sterk, dat het de samenleving totaal beheerste.
Maar iedereen ervaart wel eens magie - zeldzame momenten waarop de dingen gaan alsof ze gestuurd worden. We denken dat dit buiten onszelf plaatsvindt, maar in werkelijkheid is dit de 'power of mind'.
En illusies zijn er ook: KLIK HIER

Rafael Pérez Arroyo

Ik had nog nooit van deze man gehoord, maar Rafael Pérez Arroyo is een Madrileense musicoloog die een diepgaande studie heeft gemaakt van Spaanse antieke muziekinstrumenten, maar ook - nog indrukwekkender - oud-Egyptische. Sommige instrumenten die zijn opgegraven zijn compleet nagebouwd, en de muziek is voorzover dat mogelijk was gereconstrueerd. Dit heeft geresulteerd in cd's met oud-Egyptische muziek, die mijns inziens lijkt op oude kerkzangen uit de tijd van Hildegard von Bingen.(Zij was de eerste componiste uit de geschiedenis van de klassieke muziek die bij naam bekend is.)

De muziek is zeer prachtig, mystiek meditatief, ontroerend en roept werkelijk op tot beelden uit het oude Egypte van de farao's. Op Youtube kun je een filmpje bekijken met de muziek van Pérez Arroyo (hieronder). Informatie in het Engels over de totstandkoming van de replica's van de muziekinstrumenten vind je hier: KLIK HIER.