Bizarre schoenfetisj

Het is Darlene Flynn, een vrouw uit Californië in de VS, die de grootste verzameling schoenachtige artikelen heeft opgespaard die er op aarde maar vindbaar zijn. Welgeteld 16.400 objecten ontsieren het woonhuis van deze vrouw die na haar scheiding haar verdriet waarschijnlijk compenseerde met een plotselinge enorme verzameldrift - een verslavende bezigheid die haar maar liefst 500.000 dollar armer maakte. (Maar wel een vermelding in het Guinness Book of Records opleverde!)
Wat hebben vrouwen toch met schoenen, vraag ik me af. Van mijn eigen vrouw snap ik het: zij was zo vreselijk arm dat ze nooit mooie schoenen voor het uitzoeken had en dus altijd op een paar afdankertjes moest lopen. Nu ze mij heeft, kan ze zelf kiezen en is ze de koning te rijk. Maar dit is een uitzondering, neem ik aan. Zelfs in het rijke Britse koninkrijk heeft de vrouw gemiddeld 39 paar schoenen. Dat zal in het zuinige Nederland iets minder zijn, maar dan nog. Een kwart van de vrouwen is volgens het uit 2011 daterende onderzoek in het bezit van meer dan 50 paar schoenen. Reken maar uit wat je in Engeland voor schoenen kwijt bent: 100 euro x 50 = 5000 euro. Een manier om uit deze crisis te komen: een jaar lang geen nieuwe schoenen kopen!
Volgens dokter Sigmund Freud, de grounding godfather van de psychologie, zou over deze gekte hebben opgemerkt dat de aangeboren schoenfetisj van de vrouwelijke kunne herleid kan worden tot penisnijd of het ontberen van het mannelijk geslacht op het moment van de opspelende zinnenprikkels. Of er een direct verband bestaat tussen de vorm van de schoen en de penis in de hersenen van vrouwen, zou ik niet weten. Feit is wel dat hormonen een rol spelen bij de aandrang tot koopgedrag, maar dat verklaart nog niet waarom het zich specifiek zou richten op schoenen. Schoenen zijn ook opvallend bij vrouwen, het geeft hen vleugels.
Het is het gevoel om op nieuwe schoenen te lopen en het idee te hebben dat de wereld van jou is, waarschijnlijk.
Afin, ik gun mijn vrouw haar fetisj, als ze maar niet zoals Darlene Flynn wordt en ons hele huis omtovert tot een museum of een pakhuis à la Imelda Marcos, de Filippijnse weduwe van de voormalige president van de Filipijnen, Ferdinand Marcos. (Zij was berucht om haar excessieve schoenenverzameling alsmede jurken en juwelen)

Lezer, als je wilt lachen, kijk dan deze video eens. Het is een doorkijkje in het dagelijks leven van de vrouw aan wie ik deze blog wijd: Misses Flynn.

De God van de handel bij de Romeinen, Mercurius, werd overigens meestal door de beeldhouwers met vleugels aan zijn sandalen afgebeeld.

Stockhausens decadente helicopterstrijkkwartet

b>Helicopterstrijkkwartet, een prachtig woord voor Scrabble of kruiswoordraadsels. Dat het wordt afgekeurd als bestaand woord, kun je eenvoudig weerleggen: het bestaat namelijk echt. Het fenomeen is bedacht door de vermaarde componist van moderne klassieke muziek Karlheinz Stockhausen. Karlheinz, overleden in 2007, wordt beschouwd als één van de invloedrijkste componisten uit de tweede helft van de 20e eeuw. Zijn voorliefde bestond uit elektronische muziek en geluiden die niets met muziek te maken hebben met elkaar te vermengen. De vraag is, waar houdt die gekte op. Karlheinz kende weinig grenzen, een eigenschap die wel meer bij Duitsers te vinden is. (Grapje, van een Nederlander die niets tegen Duitsers heeft, zolang ze maar niet te veel kuilen graven aan onze zeekust)
Hij beleefde zijn beste tijd in de experimentele jaren zestig en zeventig, toen het hot was om atonale muziek te maken en abstracte composities te maken zonder rationele input. Hij behoorde tot de Avant Garde van de Europese moderne muziek samen met Pierre Boulez en Karel Goeyvaerts.
Zijn muziek is voor de gewone, gemiddelde toehoorder nogal moeilijk te waarderen vanwege de extreme machinegeluiden uit de realiteit van ons leven. Soms werkt het onbedaarlijk op de lachspieren, maar ook daarmee roep je wat op en maakt de muziek een ervaringsmoment (om het enigszins goed te praten). Waarmee het dan weer gelegitimeerd is als kunstuiting.
Toch verbaast het me niet, dat hij maar 30% hoorde. (Als kind werd hij doof door een verkeerde medische behandeling van een oorontsteking.)
Nu mijn eigen gehoor achteruit gaat, kan ik de stokdove Stockhausen waarschijnlijk beter waarderen. Als ik helemaal doof wordt, kan ik deze videoclip nog afdraaien op mijn pc en zelf het bijbehorende gejammer en gepotteplof van de wieken erbij denken. Uniek stukje decadentie!


Stockhausen Helicopter String Quartet door aureliendesbois