Vanochtend zat ik in de auto te genieten van een pianosonate van Chopin (geen idee welke het was, heb het ook niet kunnen terugzoeken)en ik stapte niet uit voordat ik het hele stuk gehoord had. Zóóóo mooi. Ik werd er helemaal blij van. De hele dag ben ik al in een opgewekte stemming, eigenlijk genoeg reden dus om de radio 's ochtends op klassiek te zetten - tenminste, als de kids er niet zijn, die mijn muziekkeuze per definitie NIET TE PRUIMEN vinden.
Iets waar iedereen plat voor gaat, is als je een kind prachtig hoort zingen. Kinderen in Engeland kunnen dat als de beste. Daar heb je de Keltische traditie die met de paplepel wordt ingegoten. Als ik kinderen mooi hoor zingen, ga ik janken. Dan ben ik net een wijf. Een van de mooiste momenten om time and time again te zien, is het optreden van de kleine Connie Talbot, die in 2007 bijna eerste werd in de talentenjacht Britains got talent. Zij was toen slechts 6 jaar oud, nu dus 8 (bijna 9). Ze was in een klap beroemd, maar te hopen is dat ze verstandige ouders heeft die haar minstens een goede opleiding laten genieten waardoor ze later zelf keuzes kan maken. Maar vergeten zullen mensen haar in ieder geval niet. Daarvan ben ik overtuigd. Kijk zelf maar wat een bijzonder kind met dito stem. Van mij mag ze later liederen van Chopin ten gehore brengen, als ik depri achter de verwelkte geraniums zit!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten