De Oude Grieken vatten de muzen poëzie, muziek, toneel, literatuur en filosofie onder één noemer. Eigenlijk is dat misschien wel te prefereren, maar afzonderlijk zijn die muzen ook te bewonderen. Het enige complete liedje uit het Oude Griekenland is overgeleverd via een grafsteen uit de landstreek Ionië (nu Turkije)uit plm. de eerste eeuw voor Christus. Het is zelfs het oudst overgebleven liedje compleet met muzieknotatie dat we kennen. Muziek is al zo oud als de mens, maar we zullen nooit weten hoe die oude muziek moet hebben geklonken, en zelfs het Griekse liedje van Seikilos (de man van de vrouw die in het graf ligt)is een interpretatie van de oorspronkelijke klank. Toch is het heel ontroerend om dit drinklied te horen en erbij na te denken, wat deze Seikilos moet hebben gedacht en gevoeld bij de dood van zijn vrouw. Het liedje vat poëzie, muziek en filosofie samen:
Hoson zēs, phainou
Mēden holōs sy lypou;
Pros oligon esti to zēn
To telos ho chronos apaitei
Schijn, zolang je leeft,
en lijd aan niets,
het leven bestaat slechts korte tijd,
en de tijd eist zijn tol.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten