TogChöd, ontstressen met een zwaard

Vandaag een sessie bijgewoond waarbij je zelf je hoofd leert afhakken. Symbolisch dan wel te verstaan. In de Oosterse religies is 'het hoofd afhakken' spiritueel bedoeld.
Al je zorgen en stress verdwijnen. Zo heeft Tulku Lama Lobsang, een boeddhistische Lama (leraar) zijn TogChöd-methode voor het Westen ontwikkeld uit traditionele oosterse vechtsporten en danstechnieken uit Tibet (Yaman-dansen uit de Tcham-traditie). Je hanteert een houten zwaard om mee te bewegen, maar vecht niet tegen anderen. Je vecht uitsluitend tegen jezelf om de negatieve gedachten uit te bannen (door te snijden). De lerares gaf ons opdracht, zodra wij de eerste beginselen konden herhalen, om de oefeningen tegenover elkaar te laten plaatsvinden. Dat is in spiegelbeeld, want rechts voor mij is links voor mijn opponent/partner. Je wordt daardoor behoorlijk in de war gebracht omdat je je concentreert op hoe de ander acteert. En de ander doet dat natuurlijk ook. Je moet jezelf dus heel goed bewust zijn van welke bewegingen je moet maken. Het 'verbeelden' van die beweging is je beheersingstechniek als het ware.
Mijn zorgen en stress waren deze week al een beetje verdwenen, en deze oefening deed er een schepje bovenop. Het is wel zo dat het je afleidt, dus het werkt; maar ik denk dat je er pas iets over kunt zeggen nadat je je lichaam zo hebt getraind als de filmpjes hieronder vertonen. Spierbeheersing en training werkt ook bij westerse sport om spanning weg te halen, maar de Oosterse wijze om er ook nog een element van praktische psychologie aan toe te voegen spreekt me wel aan. Leuk om een keer gedaan te hebben.

Kijk maar eens hoe vaardig dit heerschap is:



En de meester (lama) zelf:



Een Nederlands vraaggesprek met Tulku Lama Lobsang:

Dieren worden knuffels

Vandaag is door de Tweede Kamer gestemd voor een verbod op rituele slachting. Het betreft hier... slachtdieren. Die zijn er om te worden geslacht. We mogen dat niet doen van de Dierenpartij als dat leidt tot dierenleed. Is slachten dierenleed? Ik denk van niet, want je brengt het dier uit zijn lijden. Dieren lijden namelijk omdat ze op een inhumane wijze worden opgefokt... om te worden geslacht! Maar zover denken ze niet door daar in Den Haag. Daar is Marianne Thieme, de trut hola (sorry, ze heeft mijn sympathie verloren) die met knuffels en troeteldieren is opgegroeid en het vreselijk zielig vindt wat er allemaal met die arme levende knuffels en troeteldieren wordt aangericht. Gedeeltelijk heeft ze daar nog gelijk in, helaas: wij zijn ook erg wreed, wij mensen, daar was ik ook al achter. Verbiedt dan dieren in gevangenissen (zoals Artis, Blijdorp, enz.) of in quarantaine (huisdieren), barakken (stallen) enzovoorts als je consequent wilt zijn. Maar een verbod op rituele slachting is hypocriet, uiterst hypocriet. En echt een typisch Hollands geneuzel op de vierkante centimeter. Onnodige regelzucht. De islamieten en joden die zo nodig hun eeuwenoude tradities willen handhaven mogen dat gewoon van mij, ik zal er niet van wakker liggen. Waar ik wakker van lig, is dat onze tolerante samenleving aan het afkalven is. Afkalven... dat mag wel van de Dierenpartij?

En ehh, is dat vlees op de rituele barbecue in Den Haag wel of niet halal/koosjer?

Overbodige bladen

Het eerste absurde nummer is er: FFM, afkorting van Fabulous Football Magazine (of zoiets)en heeft voor dit eerste exemplaar 30.000 stuks laten drukken. Het is gemaakt naar een idee van Leyla Sinouh, een voetbalvrouw (van keeper Sinouh) die zich blijkbaar verteld heeft bij het opsommen van alle andere voetbalvrouwen. Waarom? Dit blad gaat enkel en alleen over voetbalvrouwen. En daar zijn er geen 30.000 van - denk ik.
Wat staat erin? De ups en downs. De worstelingen die Gooise vrouwen moeten doorstaan. Koop ik dat Gucci-tasje of wordt het toch een Chanel? Zal ik die nieuwe Maserati in roze of in lichtblauw bestellen? Jongens, vanochtend toch wat meegemaakt! Stond de postbode ineens voor mijn deur! Ik was natuurlijk in mijn négligé... ja zeg, wat wil die gast? Het is twee uur in de middag! Dan ben ik net aan mijn eerste toastje met truffel toe.
Kortom, alles wat er zoals dagelijks speelt buiten het groene gras van het stadion - van mensen die niet weten hoe ze hun tijd moeten vullen en van gekkigheid maar een hot glossy magazine uitbrengen. Ze bestaan echt.
Waarschijnlijk vergis ik me, en zijn er echt dwaze wijven die zo'n blad op hun nachtkastje hebben liggen. Nou ja, het zijn voetbalvrouwen. Dat zijn meestal wel knappe maar niet de allerintelligentste dames die er rondlopen. Zijn getrouwd met voetballers, mannen die geld hebben, hard werken en thuis geen slimme opmerkingen willen en vooral iets leuks om mee te dollen onder de lakens. En als ze daarvoor te moe zijn, kan vrouwlief gewoon in de FFM bladeren, de afgedrukte facebook van voetbalvrouwen. FFM, weer een blad erbij. Ben je nog nieuwsgierig, klik dan


HIER

Onder: Sexy Sinouh, de initiator van FFM

Komkommerangst

Het staat in alle kranten, het is te zien op tv en op internet: we zijn mondiaal weer massaal in paniek omdat een of andere onverlaat heeft beweerd dat het waarschijnlijk een komkommer was uit Spanje die de slachtoffers van de EHEC-bacterie-epidemie (mooi woord) hadden opgepeuzeld. Er is zelfs een idiote christen die beweert dat moslims opzettelijk op een partij komkommers hebben zitten poepen. En dat terwijl we allemaal weten dat komkommers de liefste en onschuldigste groenten zijn die er bestaan en dat vrouwen niet zonder kunnen, vooral als hun man lang van huis weg is. Het is onze nationale huisgroente. Sterker nog, in Nederland worden jaarlijks 1,6 miljard komkommers geteeld, we kunnen de halve wereldbevolking van de hongersnood en dorst redden!
"Erst das Fressen, dan die Moral" is een bekende Duitse uitspraak (die overigens afkomstig is uit een toneelstuk van Bertolt Brecht). Inmiddels is de moraal duidelijk dankzij de slotconclusie van het onderzoek naar de oorsprong van de EHEC-besmetting: 17 mensen die besmet zijn hebben in een restaurant in Lübeck gegeten. Daar zal wel een of andere slome duikelaar per ongeluk zijn handen niet gewassen hebben. Schreeuw dus niet voor je dingen zeker weet en grondig hebt onderzocht, heren politici.
Al dat roepen, blijkt maar weer eens, brengt de grootst mogelijke paniek met zich mee met alle kwalijke gevolgen van dien zoals een wereldwijde uitbraak van scheurbuik :-). Ik denk aan Geert Wilders die dat 'roepen' verwart met vrijheid van meningsuiting. Ik zal het verschil nog wel eens aan hem uitleggen, maar het komt hier op neer: roepen doe je in de kroeg, in andere verkondigingen moet je je verantwoordelijkheid nemen.

Mijn moeder heeft me altijd geleerd dat het eten van groente gezond is. De Russische premier Vladimir Poetin denkt echter dat je er dood aan kan gaan. "Mensen gaan echt dood van het eten van deze producten en we kunnen onze mensen niet laten vergiftigen wegens een of ander gedachtegoed", aldus Poetin. Daarmee doelt hij op de WTO-afspraken waarin staat dat je niet zomaar een exportstop mag instellen als daar geen gegronde reden voor is. Tja, het geruchtencircuit draait op volle toeren en zelfs de overheden doen daar netjes aan mee. Ze roepen niet alleen maar wat, ze trekken zich er ook wat van aan. Dat is misschien nog wel het ergste!

We hebben er in ieder geval een nieuw woord bij in de Nederlandse taal: komkommerangst. Ik zal dat voortaan altijd gaan verbinden met op roddel gebaseerde politieke beslissingen.

Eenden zijn niet saai

Tijdens een wandeling op Hemelvaartsdag zag ik deze vrouwtjeseend op een knoestig uitsteeksel van een beuk zitten, aan de waterkant van een slootje in 's-Graveland. Ze zat er vorstelijk op ons neer te kijken en liet zich niet van de wijs brengen. Ik had nog nooit een eend in een boom zien zitten. Eenden zijn dus niet saai, dat dacht ik altijd. Het is een vergissing. Ze laten zich niet zo gemakkelijk kennen, maar soms zie je bij toeval dat ze meer in hun mars hebben. Dat ze ook erg sociaal kunnen zijn tegenover andere diersoorten, zag ik laatst in dit filmpje:


Nicest Duck You'll Ever See

Stuur je geliefde een aardappel

Af en toe koop ik een klein zakje van die lekkere roodschilaardappels (Francelines uit Frankrijk, culinaire aardappels) bij AH. Niks bijzonders, maar wel erg lekker. Vorige week was het echter raak: ik had twee speciale aardappels in mijn zakje. Moeder natuur wilde waarschijnlijk een boodschap kwijt: de aardappeltjes hadden de vorm van een hart!
Een hart, het teken van liefde... Ik was toch enigszins ontroerd door deze verrassing van Moeder Natuur. Tja, en nu zit ik met een dilemma: moet ik hem nu ritueel opeten? Want mijn geliefde is niet onder handbereik dus ik kan 'm niet aan haar geven en laten liggen is geen optie omdat hij dan verschrompelt tot een zielig rimpelknolletje.
Zoals bekend komt de aardappel uit Zuid-Amerika. Bij de Azteken heette hij Chi-Potatl, waar ons woord patat van is afgeleid. In die streken gebruikten de vrouwen deze aardappels ook om de toekomst te voorspellen.Ze telden het aantal knolletjes in een mand; een even aantal zou in het nieuwe voorjaar voorspoed geven.
Zie, ik lijd eronder dat ik nogal bijgelovig ben. Twee hartjes in een AH-zak, dat moet toch voorspoed geven op liefdesgebied.
Ik ga 'm toch maar opeten, wie weet zal het mij goed doen. Ik heb altijd nog de foto als bewijs. Als het 't beoogde effect had, laat ik het jullie weten.

Dit is een grappig filmpje uit Man bijt hond, over gemodificeerde aardappels, iets om inderdaad ongerust over te zijn, al overdrijven deze caissieres wel een beetje:



P.S.: O ja, wat Appie op de zak schrijft, is een beetje lachwekkend: mannen zouden per dag een energiebehoefte hebben van 2500 kcal. Dat is twee zakken aardappels à 1,5 kilo ofwel 17 porties. Rijkelijk veel! Maar misschien is het bedoeld als waarschuwing?