reactietijd

Er zijn weer wat records gesneuveld op de Olympische Spelen in Vancouver. Soms in fracties van een seconde. Dat is eigenlijk een vreemde zaak, want supersnel is supersnel en bij zo'n klein verschil in resultaat gaat het toch niet meer om een sportieve prestatie, maar om een technisch minimalistisch verschil in rangorde. Niet mijn ding. Hoe snel is snel? Wat is een fractie van een seconde? Laten we de proef eens op de som nemen en de reactiesnelheid meten. Dat kan je online doen. Voor mijn gevoel was mijn eigen resultaat genoeg voor de ereplaats, doch ik kwam bedrogen uit. En dat terwijl ik niet beïnvloed was door alcoholische drank of andere drogerende middelen.
Probeer het zelf maar eens, het is best aardig om te ontdekken dat ik qua mensachtige niet de enige ben die verwant is aan de slakken- en schildpaddensoort.
KLIK HIER VOOR HET METEN VAN JE REACTIESNELHEID. Test je zelf door op het rode bolletje te klikken op het moment dat het van kleur verandert.

Trouw is een mooi iets

Petje af voor Sven Kramer. Een voorbeeld voor hoe mensen met elkaar om moeten gaan: niet de schuld buiten je zelf leggen maar beseffen dat je in een team of partnership bent en samen verantwoordelijk bent voor het resultaat. Dit geldt ook voor het huwelijksleven: in voor- en tegenspoed blijf je elkaar trouw. Ik zie hierin een (psycho-)logisch verhaal. Ik denk namelijk dat hij hiertoe in staat was doordat hij stevig heeft nagedacht over het begrip trouw omdat het huwelijk van zijn ouders recentelijk op de klippen was gelopen. Zijn vader Yep en zijn moeder Elly gingen niettemin samen naar Vancouver. Ingewijden beweren dat zij hiertoe werden bewogen om hun zoon te zien schitteren. Uiteindelijk waren zij beide in staat om hun emoties te tonen, ook naar elkaar, en leek het alsof alles weer koek en ei was. Of er werkelijk sprake is van hereniging van pa en ma Kramer valt te bezien maar feit blijft, dat het omgaan met elkaar als vrienden belangrijker is dan de oorzaak van de ellende die hen uit elkaar dreef c.q. die voor frictie zorgde. Zo zou het moeten zijn in de wereld. Kijken naar wat je bindt in plaats van naar datgene wat je van elkaar onderscheidt. Sven heeft het juist gezien. Gerard Kemkers daarentegen..., maar ja, uiteindelijk is 't weer bijgelegd en hoeft hij niet uit te kijken naar een andere baan (hoewel...).
[met dank aan Eliane voor de grappige foto]

Ik ben zeer happy met de HAPPY INDEX

CUBA EN NEDERLAND SCOREN HOOG OP DE GLOBAL HAPPY INDEX

Verrassend was het enigszins om te ontdekken dat zowel Cuba als Nederland BEIDE zo goed scoren op de Global Happy Index (ofwel Happy Planet Index).
Wat is de Global Happy Index voor iets?
Zoals het wordt omschreven laat deze index de ecologische efficiëntie zien waarmee het welzijn van de mens wordt gepresenteerd. Met andere woorden: het combineert de omgevingsfactoren met het welzijnsgevoel of geluksgevoel van de mens.
Interessant is dat Nederland het hoogste scoort (51) ten opzichte van de andere Europese landen en verder dat men vooral in Midden-Amerika veel gelukkiger is dan bij ons. Costa Rica (76) scoort daarbij het hoogst, Cuba is ook een duidelijke winnaar (65). Wie had dat kunnen denken? Het wekt nieuwsgierigheid op, hoe men aan deze scores komt. De bedenker van de wetenschappelijke aanpak van deze Happy Index ligt bij Benjamin Hennig van de universiteit van Sheffield, Engeland. Hij deed wereldwijd onderzoek in 143 landen. In het onderzoek werd gekeken naar de drie factoren die de wereld een betere plaats zouden maken:

1. de mate waarin mensen een tevreden en betekenisvol leven leiden;
2. de verwachte levensduur van mensen in een land;
3. de mate waarin natuurlijke bronnen in een land worden geconsumeerd.

De gebroeders Castro zullen dankbaar gebruik kunnen maken van de wetenschap dat de VS (31) en Afrika het slechtst scoren op de HP-index. De VS rangschikken zich in de buurt van Congo, Nigeria en Zuid-Afrika.

Toch mooi dat we in een landje leven waar het relatief goed toeven is. Ben benieuwd of ook andere zaken nog invloed hebben op de meting voor deze index. Maar dat zien we volgend jaar wel als we de economische crisis én de WK achter de rug hebben! :-)

De beste smoes ooit!

Als je toch goed eehhh geloofwaardig kunt schrijven...

Sorry, ik was te snel!

Misverstand. Ik dacht dat de PvdA zich te zeer had vastgelegd in haar verkiezingsprogramma ten aanzien van Uruzgan. Bij nader inzien was dit niet zo, ik heb het programma van 2006 er nog eens op nageslagen. Daarom heb ik mijn tendentieuze artikel van gisteren op deze plek verwijderd. Mijn excuses daarvoor. Volgens mij is niet Wouter, maar Maxime zijn boekje te buiten gegaan en heeft hij voor zijn beurt met Rasmussen (NAVO) getwitterd en Wouter voor het blok gezet door Rasmussen aan Nederland verlenging van de Uruzganmissie te vragen. Dat is niet netjes gezien het regeerakkoord, waarin was afgesproken dat de Nederlandse troepen eind dit jaar uit Uruzgan zouden zijn vertrokken!
Ik zal voortaan wat meer onderzoek doen voordat ik mijn mening op deze blog ventileer. Het kan maar zo dat je de plank misslaat! Vergissen is menselijk, en daar kan Maxime van meepraten.

Voortbestaan na de dood als potlood

Wie fantaseert over het leven na de dood, zal misschien ook wel eens hebben gedacht aan het voortbestaan in een andere gedaante. De halfgoden uit de Griekse Mythologie hernamen veelal hun nieuwe leven aan het firmament, als ster of sterrenbeeld. Zo zal ik zelf misschien ooit terugkeren als een dwalende ster, maar voorlopig zit dat er niet in en zal ik wel gewoon een met uitsterven bedreigde diersoort worden, hopeloos opgejaagd door een genadeloze vraatzuchtige carnivoor, waarvan er velen onder ons zijn.
Daarom kun je maar beter praktisch wezen en je gedachten rust gunnen met een betaalbaar alternatief. Voor veelschrijvers als ik is er een ultieme oplossing geboden: op aarde terugkomen als... potlood. Niet zo maar een potlood, maar één speciaal vervaardigd exemplaar in luxe kist! Zo blijf je als je geluk hebt zelfs na je dood nog enigszins kunstzinnig bezig - als het ware, en lig je toch af en toe in je kist, zoals het hoort.
Wie niet gelooft dat het waar is, kijkt maar eens op deze site en overtuigt zichzelf. De box is gemaakt door de Engelse Nadine Jarvis. Deze site is in het Nederlands.

Nice Guy

Natuurfotografie kan soms erg saai zijn, maar er zijn enkele fotografen wiens foto's boeien door het moment van afdruk en de kleur. Een van die helden is in mijn ogen de Nieuw-Zeelander Graeme R. Guy. Van huis uit moleculair- en celbioloog is hij zich de laatste jaren gaan toeleggen op natuurfotografie. Met verbluffende resultaten. Say no more, maar onthoudt de naam van deze kerel: Guy. Nice Guy.
Kijk op zijn website: KLIK HIER

interview met El Presidente

Clarence doet weer van zich spreken. El Presidente, zoals hij gekscherend wordt genoemd, werd recentelijk geïnterviewd door een CNN correspondent in het hol van de leeuw, de kleedkamer van het stadion van AC Milan waar hij al een tijdje bivakkeert. Clarence heeft het naar zijn zin in het voetbalkoortsige Italië, dat nog gekker is dan Brazilië, Spanje, Engeland of Nederland. Aangestoken en koortsig door het virus schafte hij vorig jaar een onbeduidend voetbalclubje uit de C-klasse "AC Monza Brianza 1912" aan, maar veel tijd om aan zijn beleggingsavontuur te besteden zal hij niet hebben met het drukke speel- en trainingsprogramma van AC Milan en het Wereldbekertoernooi in Zuid-Afrika voor de deur. Ik mag aannemen dat hij in de selectie zit naast de andere sterren. Het zal deze keer weer een veelbelovende ploeg zijn met sterspelers die hun staat van dienst hebben bewezen in de grootste Europese voetbalclubs, dus we kunnen er eens ruim voor gaan zitten in onze oranje outfits.
Laten we hopen dat dit een mooie, hete, spannende zomer wordt. Seedorf kan misschien nog wat betekenen als we afgaan op zijn mooie actie gisteren tegen Manchester United, als we maar niet weer van die hickups krijgen en het nét niet halen. Alles hangt af van het sluiten van de rijen en de aanvalslust bij Oranje. Aan El Presidente zal het in ieder geval niet liggen (als het tenminste niet op strafschoppen aankomt, huhuh). Wanneer wordt El Presidente eigenlijk onze bondscoach? Lijkt me niet ondenkbaar, zo'n Obama van het voetbal! [dit artikel is herschreven]

PS: De selectie van het NL WK-elftal (geen Clarence dus...!):
Ibrahim Afellay (PSV), Ryan Babel (Liverpool), Otman Bakkal (PSV), Mark van Bommel (Bayern München), Edson Braafheid (Celtic), Wout Brama (FC Twente), Giovanni van Bronckhorst (Feyenoord), Eljero Elia (HSV), Orlando Engelaar (PSV), John Heitinga (Everton), Klaas-Jan Huntelaar (AC Milan), Nigel de Jong (Manchester City), Dirk Kuijt (Liverpool), Joris Mathijsen (HSV), André Ooijer (PSV), Arjen Robben (Bayern München), Stijn Schaars (AZ), Wesley Sneijder (Inter), Maarten Stekelenburg (Ajax), Rafaël van der Vaart (Real Madrid), Piet Velthuizen (Vitesse), Ron Vlaar (Feyenoord), Michel Vorm (FC Utrecht), Gregory van der Wiel (Ajax) en Demy de Zeeuw (Ajax).

Gouwe ouwen: Cuby en Focus

Hoewel ik tijdens het schrijven van deze blog gewoon naar Chopin zit te luisteren, werd ik geattendeerd op twee nostalgische muziekfenomenen: Cuby & the Blizzards die een nieuwe cd hebben uitgebracht en de band Focus van wie een zeldzame video op YouTube te zien is. Cuby & the Blizzards bestaat natuurlijk niet zonder de bezielende inbreng van Harry Muskee (die volgend jaar 70 wordt), en in welke band de wild-tragische Herman Brood nog heeft gespeeld. En Focus bestond dankzij de muzikale inbreng van de rasmuzikanten Thijs van Leer en Jan Akkerman. Beide bands wisten een miljoenenpubliek te interesseren. Om met Cuby te beginnen: zij wonnen niet alleen een Edison, maar wisten ook herhaaldelijk in de top-40 te belanden. Als bluesband is dat niet mis. En nu hebben ze na 11 jaar radiostilte een nieuwe cd uitgebracht, "Cat's Lost". Wat ik ervan hoorde, is absoluut de moeite waard. Heerlijke muziek om bijvoorbeeld in de auto te draaien! Zie en hoor het interview met Harry hierboven.

De tweede band is Focus, met de fluitist/musicus Thijs van Leer. Mijn zus had er een plaat van, zij speelde ook dwarsfluit en Focus was toen hip. Ze drongen door tot in Amerika met 'Hocus Pocus', een bizar nummer dat door de toen nog zeer meisjesachtige Oprah Winfrey werd verwelkomd in haar tv-programma. Twee albums bereikten daar goud: Moving Waves en Focus III. Ook in Engeland waren ze vrij populair, al was goud daar net niet voor hen weggelegd. In 1973 werd Jan Akkerman uitgeroepen tot de beste gitarist ter wereld. Thijs van Leer is in tegenstelling tot Jan Akkerman nooit in de muzikale prijzen gevallen, wat een beetje vreemd is gezien zijn uitgesproken talent. Wel werd hij in 2008 tot Ridder geslagen in de Orde van Oranje Nassau.

Beide bands roepen herinneringen op aan de muzikaal rijke periode van de jaren 60-70, waarin druk geëxperimenteerd werd met muziekinstrumenten en wat minder werd 'geknutseld' met geluidsapparatuur in de studio. Beide bands waren 'live' even goed als op de plaat. Dat kenmerkt goede muziek. Tegenwoordig is het veelal virtuele muziek: het is zelden live, of althans: je gelooft het in ieder geval niet meer.

Persoonlijkheidstest

Je hebt je vast wel eens afgevraagd: 'Wie ben ik?'Daar is niets mis mee, integendeel, het is handig te weten wat voor eigenschappen je heb. Als je gaat solliciteren bijvoorbeeld, of om te kijken waar je geschikt voor bent. Als je Engels goed genoeg is, kan je online een persoonlijkheidstest laten uitvoeren. Je hebt dan de keuze uit verschillende mogelijkheden. Het is handig als je ook al wat van psychologie weet, anders is het misschien allemaal niet zo duidelijk.
Mogelijkheden zijn bijvoorbeeld:

Persoonlijkheidstest: wat voor type ben je? In een enneagram (bedacht door de Armeniër George Gurdjiev)worden bijvoorbeeld 9 persoonlijkheidstypes (b.v. perfectionist, levensgenieter) beschreven. Maar er zijn ook methodes, bijvoorbeeld volgens de beroemde psychologen Maslov, Freud of Jung.

Woordassociatie test (personality tool)

Percentile test: deze test laat zien hoe je antwoorden zich verhouden tot anderen die dezelfde test al eerder deden.

Intelligentietest

Ga naar deze LINK (klik nou op het woord LINK, dit was ook een intelligentietest!)

Veel plezier en succes!

Zeehondje knuffelen

Ik heb wel eens een koe geknuffeld (als bedrijfsuitje), was erg leuk. Dieren zijn heel aaibaar en benaderbaar, maar je moet je ervoor openstellen en niet bang zijn. De meeste dieren zijn zeer mensvriendelijk! Zelfs zeedieren, en dan heb ik het niet eens alleen over dolfijnen.
De onderstaande video kwam ik op YouTube tegen en ik heb 'm met open mond bekeken. Ongelooflijk! Het beest in de video (een jonkie nog want de oudere exemplaren hebben een soort slurfje) is een zeer grote soort zeehond (elephant seal), deze soort komt aan de kust van South Georgia voor, een eilandengroep aan de rand van de Scotiazee in de zuidelijke Atlantische Oceaan. Deze eilanden liggen bij de Falkland Eilanden, in de punt van Argentinië, en zijn nog steeds Brits grondgebied.
Veel kijkplezier!
[oorspronkelijke video was verwijderd, dus hier alleen een link]

KLIK OP HET WOORD ZEEHOND: ZEEHOND

Bomenmuziek van Diego Stocco

Je kunt overal muziek uit krijgen. Noem maar iets op, en het produceert geluiden. Als je op YouTube surft, kom je de gekste dingen tegen. Een drummer die op keuken- en huishoudmateriaal zijn talenten botviert, bijvoorbeeld. Vroeger maakte ik zelf muziekinstrumenten, zoals een snaarinstrument uit sigarenkistjes en elastiek, of een orgel van bier- en wijnflessen gevuld met water. Met een gitaarversterker en wat microfoons kun je ook leuke dingen doen. Zo is er een Italiaanse soundtechnicus genaamd Diego Stocco (1974), die uit de meest bizarre zaken geluid tovert, dat soms inderdaad op muziek lijkt. Dat hij gefascineerd is door geluid zal duidelijk zijn, maar hij heeft wel een creatieve inbreng waardoor er soms verrassende resultaten uit zijn geluidsexperimenten voortkomen.
Kijk maar eens hoe hij een stukje muziek uit een boom (een wilg?) weet te krijgen:

Diego Stocco - Music From A Tree from Diego Stocco on Vimeo.

Voor zijn biografie en projecten ga je naar DEZE SITE.

Carnavalsmuts

Mannen dragen meestal geen gebreide mutsen. Wel petten. Toch hebben mutsen het voordeel dat ze warm zijn in de winter. Zeker als je weinig haar op je kruin hebt. Voor mannen is er nu een speciale muts op de markt, die, vind ik, erg mannelijk staat. Je kunt 'm natuurlijk ook zelf breien. Er komen nog wat koude dagen aan, waarin stoere kerels buiten moeten werken. Met hoofddeksel is dan wel zo aangenaam.
Zie hier de op de baardige Afghaanse Talibanees geïnspireerde muts... een plaatje niet?
En met de carnaval is het buiten erg koud, dus met aanschaf van zo'n hoofdwarmer vang je twee vliegen in één klap.
Welke man wil er nou geen mooie muts? (en welke muts wil er nou geen mooie man?)

Over e-books en verdwijnend papier

Ze gaan als warme broodjes over de toonbank: e-books. Een elektronisch speeltje waarop je een hele romancyclus kunt lezen. Kosten: vanaf 200 € ongeveer. Er schijnen al zo'n 170.000 titels beschikbaar te zijn, maar het merendeel is Engelstalig. Dat is ook niet vreemd omdat de rage uit Amerika is overgewaaid, waar het een enorm succes is en een revolutie teweeg heeft gebracht in de uitgeverswereld. In Nederland is de trend nog niet zo aangeslagen als daar, maar het begint te komen. De prijzen van de elektronische boeken zijn nog wat hoog, dat is het nadeel. Voor de uitgevers die boeken toch al digitaal hebben, is het een fluitje van een cent om de manuscripten om te zetten naar html en pdf.
Zou ik, als ik 200 euro kreeg, een e-book kopen? Ik betwijfel het. Niets is zo lekker als knisperend papier tussen je vingers, de geur van verse drukinkt en de nostalgie van het stiekem lezen in bed, met een minizaklantaarn tussen de lakens. En nog wat: wie neemt een e-book nou mee naar het strand? Ten eerste, die elektronica kan beschadigd worden door zand of water, of gestolen worden uit je strandtas, weg 200 euro! Ten tweede: het is net als bij mobieltjes: die schermpjes zijn alleen handig in het donker of in de schaduw. Met fel licht kun je het wel schudden. En dat terwijl je met een gewoon boek gewoon een zonnebril op kunt zetten: niks aan de hand. En water en zand? Ach het boek wordt er niet mooier op, maar ja, wie zou nu jouw saaie boek stelen?
Het is wat flauw om alleen maar kritiek te hebben op het e-book. Dan lijkt het net alsof ik een ouwe lul ben en tegen de vooruitgang ben. Dat is zeker niet het geval. Ik denk alleen dat het e-book op dit moment nog gewoon een toevoeging is aan het leesuniversum, en het zal het papieren boek waarschijnlijk niet zo snel vervangen. Wat ik wel hoop is dat de schoolboeken van mijn kinderen allemaal in het e-book gaan passen. Dat scheelt aanzienlijk in het gewicht van schooltassen. Iedereen blij. Kunnen ze ook nooit meer zeggen dat ze hun boeken zijn vergeten. Toekomstmuziek. E-book of niet, aan het strand neem ik gewoon mijn eigen papieren versie mee.

Interesse? Lees verder nog het volgende artikel: I-pad drijft prijs e-books op


"Hee, die mensachtigen waren zo gek nog niet: een papieren versie van een e-book! Briljant!"

Over gebruiksaanwijzingen

Gebruiksaanwijzingen van apparaten zijn ongeveer de onmogelijkste dingen en dus lees ik ze meestal niet. Je staat namelijk een half uur te bladeren op zoek naar de functie van dat ene knopje, maar raakt verzeild in het Japans, Grieks en Zuidwest-Oekraïens zodat je volledig in paniek raakt omdat je denkt: ik heb een miskoop gedaan! Dit kost me weer hopeloos veel tijd en geld!
Zoals uit bovenstaande cartoon blijkt, is er vaak een enorme kloof tussen wat de consument wil en wat hij uiteindelijk krijgt. Terwijl het zo simpel is! Ik ben nu bezig met een cursus communicatie en kom steeds meer praktijkvoorbeelden tegen in mijn dagelijks leven 'hoe het niet moet'.
Pas geleden schafte ik een oven aan van een bekend merk. De verkoper prijste deze oven aan als één van de topproducten uit het assortiment. En dat voor een betrekkelijk lage prijs. Wat hij er niet bij vertelde was, dat de knoppen op de oven waarop plaatjes staan, niet werken als je er op drukt. Daarvoor moet je eerst een handleiding lezen. Terwijl ik als consument denk: eigenlijk zou je een handleiding over je hoofd moeten kunnen gooien, zó gebruikersvriendelijk en makkelijk moet het zijn om een oven te bedienen. Net als vroeger bij moeder thuis: gewoon knoppen voor de warmte en de grill. Verder niet. Tegenwoordig zit er nog een magnetron in, en bij mij ook knoppen voor ontdooien en voor diverse baktijden. Maar daar ben ik dan wel een half uur extra kooktijd mee kwijt omdat ik eerst rare instructies moet doorlezen.
Of kunnen mannen soms niet met instructies omgaan? Ik hoor het een slimme vrouw zeggen. Nee, dames, ik geloof echt dat het niet aan mij ligt. Tenslotte heb ik ook vrouwelijke hormonen, anders was ik misschien nooit in de keuken gaan kokkerellen.
Ik geloof dat er voor mij als communicatiespecialist nog een hoop te doen is. In ieder geval huur ik straks Elton John in om de gebruiksaanwijzingen op rijm en op muziek te zetten. Zo onthou je ze beter. Goed idee? Kijk maar, hij is echt leuk!

Op zoek naar iets wat er misschien niet is

Zo'n 1400 mensen zijn al vele, vele jaren dagelijks bezig met de voorbereiding van een experiment, dat de zoektocht naar een theoretisch bestaand deeltje (het zogenaamde Higgs-deeltje)mogelijk moet maken. In een van mijn eerdere blogs ben ik hier al eens op ingegaan. Het blijft boeien, vooral omdat de kosten ervan zo immens hoog zijn, de inspanningen om het fysieke (technische) experiment te vervolbrengen uitzonderlijk groot zijn en de duur van het project zich laat vergelijken met de bouw van een middeleeuwse kathedraal of een Egyptische piramide. Alles voor de wetenschap. Opvallend is, dat men zegt dat als het resultaat is, dat het deeltje niet gevonden wordt, dit ook een zeer positieve uitkomst is. Immers, men weet dan dat men niet verder hoeft te zoeken en een heel nieuwe theorie opgang kan doen vinden. Zo lust ik er nog wel een. Het lijkt wel wat op de zoektocht naar een bewijs van God.
Wat is een Higgs-deeltje? Je zou kunnen zeggen: het is een soort antimaterie. Als je een vacuüm ruimte neemt, dan zou je aannemen dat er niets in zit. Het tegendeel is waar: er is wel degelijk iets in die ruimte, althans dat moet wel. De Engelse natuurwetenschapper Peter Higgs gaf zijn naam aan het deeltje. Het Higgs-boson zoals het officieel wordt genoemd is zeer fundamenteel: het moet bestaan om het standaardmodel van de deeltjesfysica kloppend te maken. Het is drager van het Higgsveld, dat in het hele universum aanwezig zou zijn. Door de Higgs-bosonen krijgen alle andere deeltjes massa. Ze zijn echter nog nooit waargenomen.
Het gaat dus ook om de vraag: waar komt de massa vandaan, waardoor ontstaat massa?

Deze vraag bestaat al langer, en zowel Newton als Einstein hebben deze vraag niet kunnen beantwoorden. Vandaar het experiment van de deeltjesversneller, dat zoals het er nu naar uitziet met alle vertragingen en storingen, nog jaren voortduurt.
Zolang Europa nog bereid is miljoenen euro's subsidie neer te leggen voor een fabriek waarin ze zeggen dat ze 'pas over vele jaren' massa uit een vacuüm kunnen toveren, kunnen Uri Geller of Hans Kazan nog even terug naar de schoolbanken.
Wie gelooft het? Het is een knap staaltje lobbywerk van slimme wetenschappers die de Europese politici een dikke worst voor hebben gehouden.
Nou ja, dat is misschien wel erg cynisch: we geven ze een kans. Als ik het als opa nog mag meemaken althans! Bekijk hieronder de aflevering over Higgs van Holland Doc.