Tesla had het niet zo bedoeld

Nikola Tesla (1856-1943) was een briljante uitvinder, elektrotechnicus en uitvinder van Servische afkomst. De inductiemotor en de transformator zijn bijvoorbeeld zijn uitvindingen, alsmede de radio. Hij deed ook experimenten met zogenaamde Tesla-spoelen, waardoor elektrische ontladingen te zien waren. Deze gevaarlijke techniek wordt sinds kort ook gebruikt bij een performance die vorig jaar te zien was in Europa, vooral op grote muziekfeesten. Een groep uit de VS die zich ArcAttack noemt heeft zich hierin gespecialiseerd. Ze kunnen er zelfs muziek mee maken, die wordt begeleid door middel van robotdrums. Heel apart. Speciaal voor deze acts is een kooipak gemaakt, waardoor de performer geen last heeft van de enorme ontladingen van voltages die hem anders in een hoopje as zouden hebben veranderd (Hij speel het Dr.Who-thema van de gelijknamige tv-serie uit de jaren zeventig). Tesla had het niet zo bedoeld, maar toch leuk meegenomen.

De savant als menselijk wonder

Er zijn mensen die uitzonderlijke kwaliteiten hebben in bepaalde vakgebieden. Dat zijn briljante personen. Bijvoorbeeld Mozart, of Einstein. En er zijn savants. Mensen die een buitengewoon geheugen hebben en zo hoogbegaafd zijn dat ze de zien wat de antwoorden zijn op wiskundige vragen. Zo'n persoon is Daniel Tammet. Door een ongeluk op jonge leeftijd kregen ze een bijzonder talent waardoor hun geheugen bijna oneindig groot werd. Als een ultrasnelle computer met een enorm geheugen. Dustin Hoffman speelde zo'n persoon in 'Rain Man'. Van deze personen als Daniel Tammet zijn er maar enkele tientallen in de wereld. Hij is in staat om berekeningen te maken van 100 decimalen na de komma en elke week een taal te leren. Daniel heeft het syndroom van Asperger, een ontwikkelingsstoornis. Het nadeel van dit syndroom lijkt gecompenseerd te zijn met andere, zeer uitzonderlijke eigenschappen.

Leaving Mandela Park

De documentaire Leaving Mandela Park werd onlangs uitgezonden op tv, en je zou deze beslist moeten zien. Van begin tot eind had ik tranen van ontroering. De film, die in essentie over kinderdromen gaat, werd gemaakt door Saskia Vredeveld. Ze werd geboren in Zuid-Afrika als kind van Nederlandse ouders. Ze verhuisde naar Nederland en volgde in Amsterdam de filmacademie. Vanaf 1988 maakt ze films, waarvan vele over haar geboorteland. Dit laatste werk vertelt het verhaal van vijf ambitieuze jongeren in een township in Kaapstad. Hoewel er veel geweld en ellende in de townships is, heeft ze met opzet een positief beeld willen schetsen. Alles bij elkaar zijn er vier of vijf weken gefilmd in 2008 en 2009.

“We hebben meer kinderen gevolgd, maar in de montage bleven er uiteindelijk vijf over. Dit waren de sterkste verhalen, de kinderen met de meeste uitstraling, spanning of verkerend in de meest bijzondere situatie. We kozen meerdere kinderen om de complexiteit van de gemeenschap te kunnen tonen: verschillende culturen en verhalen.”

Overigens vonden de opnames niet alleen in Mandela Park zelf plaats.

“Mandela Park is een klein onderdeel van een grote township. Alleen Pinky woont in het wijkje zelf, de rest leeft er buiten.”

Een heel geslaagde documentaire, die af en toe onwezenlijk lijkt en doet denken aan verhalen uit romans, of een goed geacteerde speelfilm. Maar alles is zo echt als wat, en misschien juist daarom intens ontroerend.

Water: het meest dreigende wereldprobleem

De voorspelling van wetenschappers luidt, dat het evenwicht in de watervoorraad in de wereld er voor kan zorgen dat 50% van de wereldbevolking over een aantal decennia zonder water zit. Bronnen o.a. in Zuid-Amerika, Afrika, Zuid-Europa, Midden-Oosten en India dreigen nu al op te drogen vanwege grootverbruik door multinationale industrieën. Coca-cola bijvoorbeeld is zo'n bedrijf dat grondwater wegpompt uit reeds kurkdroge gebieden van derdewereldlanden. De boeren kunnen nu al bijna geen water meer krijgen om hun landbouwproducten te laten groeien. Het zal niet meer lang duren en er zullen nieuwe oorlogen worden gevochten om water. De planeet is van ons allemaal en wij zouden ons veel meer moeten inspannen om hier wat aan te doen. Stilzitten is geen optie. Alexander, onze eigen prins, mag z'n mouwen alvast opstropen. Werk aan de waterwinkel!



Water kan ook heel mooi zijn: KLIK HIER

Maffiosi in Rusland

Een van de meest beruchte steden in Rusland is Jekaterinenburg, dat in de Oeral ligt. Vroeger heette de stad Sverdlovsk. Het is de vierde stad van Rusland en telt 1,3 miljoen inwoners. Hier wordt het ondergrondse leven voor een groot deel beheerst door de Russische maffia, die Oeralmasj wordt genoemd. Maar soortgelijke gangs of criminele organisaties (syndicaten) komen in heel Rusland voor. Ze gebruiken technieken voor afpersing en het onschendbaar maken van hun clanleden door banden aan te gaan met politici. In Jekaterinenburg maakten ze het echter wel heel bont. Hier liet de gouverneur de illegale overname van machinefabriek Oeralmasj toe, door de aandeelhouders en het management met politieblokkades tegen te houden. Het misdaadsyndicaat kon zo de onderneming failliet laten verklaren hoewel deze financieel gezond was. De rechter die het faillissement uitsprak werd via giften en bedreigingen "aangemoedigd". Door het faillissement verloren de aandeelhouders hun stemrecht en kon het syndicaat de onderneming voor een fractie van de waarde kopen. Het gigantische metaalverwerkingscomplex werd vervolgens misbruikt voor de stook van illegale wodka. De Russische overheid is erin geslaagd om de Oeralmasj een gevoelige slag toe te brengen. Veel criminele kopstukken zijn onder deze druk onder valse identiteit ('als Jood') naar Israël gevlucht. De rest van de criminelen houden zich in deze tijd vooral op met handel en politiek (ligt in Rusland in elkaars verlengde), en kleinschalige criminaliteit die minder opvalt. Wat wel opvalt zijn hun uitbundige begrafenisrituelen. Op de graven in Jekaterinenburg worden de dode maffiosi uitgehouwen in zwart marmer met gouden letters. De graven worden goed onderhouden en bloemen worden ververst. Tegen diefstal hebben ze zelfs camerabewaking.

Zie de clip voor meer info over Russische maffiosi.

Efficiënter werken

In deze tijd van economische crisis denk ik dat elke grote organisatie wel zal kijken of er gesneden kan worden in haar personeelsbestand. Wie is echt overbodig? Vaak zijn het managers die die taken van het snijden in de organisatie op zich nemen. Niets verkeerd mee, maar de keerzijde is dat die mensen nogal duur zijn. En dat er vaak veel te veel van zijn. Soms zijn ze met hele ingewikkelde modellen bezig, en maken ze lange rekensommen, onderbouwen dat met grafieken, zetten er nog wat vergelijkingsmateriaal tegenover en larderen die met prachtige Engelstalige termen die ze geleerd hebben van de theorieboeken. De uitkomst moet voor iedereen heel goed onderbouwd worden, zodat het model kan worden gebruikt om iedereen te overtuigen dat het echt zo en zo moet en niet anders. Ja ja, management is een vak. Dat kan niet zo maar iedereen. Voorts worden er fopspeenbijeenkomsten georganiseerd, om het personeel voor te wenden dat zij echt inspraak hebben. En ten slotte wordt er een besluit genomen. Eat it or beat it. Maar eerlijk gezegd, die manager heeft niks anders gedaan dan zorgen dat er wat stukken op het schaakbord worden verschoven. Inhoudelijk is er natuurlijks niks veranderd. Als de managers zich nou eens echt zouden verdiepen in de organisatie... maar dat is natuurlijk te duur! En dat kan niet, zeker niet in deze tijd van recessie. Dus gooien we er wat willekeurig personeel uit. Geen managers natuurlijk, die zijn veel te hard nodig, het zijn niet voor niets sleutelfiguren van de organisatie. Alleen André mag blijven. Want die doet het belangrijkste werk. Dat werk kan niet zo maar overgenomen worden door Jan Piet of Klaas. En zeker niet door een manager!

Pas op voor robotjes

Robots worden steeds kleiner en mobieler. Je kunt ze inzetten op allerlei terrein. In de duinen of woestijn, in rotsachtig gebied, op straat en in bosachtig gebied. Ze passen zich volledig aan. Ze sporen ongewenste zaken en mensen op, zoals bermbommen, hooligans, parkeerwachters, straatschoffies, schoonmoeders en bloggers. En ze kunnen zich in allerlei gedaanten voordoen, van insecten tot kleine huisdieren. Pas dus op als je zo'n robot tegenkomt: misschien heeft ie het op jou gemunt.



Deze stier is grappig en goedgekeurd door de Partij voor de DIeren:

Jongste koning in Afrika

Deze Oegandese monarch staat in het Guinness Book of Records als jongst regerende vorst ooit. Nadat zijn vader het leven liet in 1993 werd ZKH Oyo Nyimba Kabamba Uguru Rukidi IV getroond toen hij 3½ was. En nu hij vorige maand 18 is geworden mag hij officieel achter de vrouwen aan. Zijn jachtveld is het 180 jaar oude Oostafrikaanse koninkrijk Toro. Oeganda bestaat van oudsher uit kleine koninkrijkjes zoals Toro. Oyo is de laatste telg uit de Babiito dynastie die maar liefst teruggaat tot de 14e eeuw. Politieke macht heeft hij niet en zijn invloed is in feite cultureel. Wel wordt hij begeleid door drie regenten, waarvan de Oegandese president (lees: dictator) Yoweri Museveni er een is. De familie heeft nog een andere illustere beschermheer: Muhammad Ghadaffi. Deze laatste heeft namelijk familiebanden met het koningshuis van Toro. Oyo woont in een pas geheel nieuw, voor 200.000 dollar gedecoreerd paleis dat met hulp van Ghadaffi werd gefinancierd (zie foto, het paleis staat op de heuvel). Oyo heeft twee jaar op een Engelse privé-school les gehad. NB: om de foto's goed te zien moet je er met de muis op klikken.

Shabbie Abbie

Ken je hem nog? Dit is Abbie van het Amsterdamse havengebied, een stadsnomade bij wie Bureau Jeugdzorg al negen kinderen van de elf heeft weggehaald omdat ze ernstig waren verwaarloosd. De andere twee waren vanzelf vertrokken. Dit heerschap was een tijdje in het nieuws omdat hij zijn dochter niet naar school had laten gaan. Vond hij niet nodig; de moslim zou z'n eigen kinderen wel opvoeden en onderwijzen. Maar nu zijn oude liefdes (4 in totaal) weg zijn en ook zijn kinderen niet meer door hem worden 'vastgehouden', heeft hij zich gestort op een nieuwe liefde. Een Duitse van 23 jaar. Ze kennen elkaar net anderhalve week en ze zijn deze week getrouwd. En zij is in de tussentijd ook nog even bekeerd tot de Islam.
Downtown is parkeren 5 eurootjes per uur, maar in dit Westelijk Havengebied kun je gratis je tentje of caravan plaatsen. En als er ergens in Amsterdam nog geen parkeerpaal staat, zijn er ook methodes om stiekem je tentje op te zetten (zie onderstaande foto). Onbegrijpelijk, maar welkom in Amsterdam. Alles kan en mag hier. Het anarchisme van de Westerse wereld is toch echt een ongekende luxe. Hoe lang gedoogt men de illegale standplaatsen nog? Ik denk dat het antwoord op deze vraag heel simpel is: zo lang er weirdo's bestaan. Leve de vrijheid, zal ik maar denken.

Bezuinige bezuinige

De verkiezinge staan voor de deur, de bezuiniginge komme d'r an! Worde we weer 'ns ouderwets an onze taas getrokke. Weet ik al wat ik wil stemme? Ja, de Tegenpartij! Helaas, die doet niet mee. Want hun oplossing: goud verkope lijkt heel actueel met die torenhoge goudprijs van vandaag. Hoeve we niet te bezuinige! Late hun zelf dan maar 'ns een keer bezuinige. Ze hebbe goud zat.
En we hebbe ook nog wat miljarde tegoed van de banke en verzekeringe. Pinne maar dus. Wat balke ze nou daar in De Haag? Zeg, Tedje, motte we nou weer met een potlood stemme dan?

i-phone concert

Een iphone van Apple kan meer dan je zou denken. Het is mooi speelgoed: je kunt er bijvoorbeeld muziek op spelen. Als je straatmuzikant bent, sluit je er een versterkertje op aan en kun je jezelf begeleiden. Het is maar een idee.
Op Youtube laat een Koreaans meisje zien dat je er een huisconcert mee kunt geven. Daarnaast zijn er ook i-concerten, het is te gek om op te noemen. Weer eens iets anders dan creatief met kurk.

Animal Rescue 007

Robert Mugabe, de halfgare dictator van het failliete Zimbabwe, heeft het plan opgevat om van elk dier uit het Hwange National Park twee exemplaren te schenken aan de Noord-Koreaanse Kim Jong Il, een andere idiote alleenheerser. De twee leiperds kennen elkaar al decennia lang en zijn letterlijk elkaars bondgenoten. Ze lijken namelijk zo weggelopen uit een James Bondfilm, want hun fantasieën komen erg overeen met de gemeneriken die een Rijkje bestieren in een verre uithoek van de wereld waar alleen iemand als 007 zich waagt. Niet in de laatste plaats omdat een normale toerist er überhaupt niets te zoeken heeft. Noord Korea trainde de beruchte Vijfde Brigade van Zimbabwe in de Vrijheidsoorlog van de Tachtiger Jaren, waarbij minstens 20.000 mensen werden afgeslacht.
Het doel van het projectje van Mugabe, ‘Noachs Ark’ gedoopt, is gedoemd te mislukken aangezien het onwaarschijnlijk is dat een aantal belangrijke dieren de duizenden kilometers lange overtocht zullen overleven. De achttien maanden jonge olifanten die gevangen zijn hebben de verzorging en aandacht nodig van hun moeder, volgens experts. Een vorig geschenk van Mugabe uit 1980, twee rhinocerossen, Zimba en Zimbo, stierven al na drie dagen.
Het ergste is, dat dit toch al door de economische crisis in Zimbabwe getroffen park extra schade wordt toegebracht. Volgens het Pulitzer Center is de situatie van de wildstand als gevolg van stroperij zeer ernstig.
Moet ik eerst MI5 bellen of Miss Moneypenny om James in te roepen? Of vragen we eerst wat mooie vrouwen in het wildpark? ik denk aan Madonna (vanwege haar ervaring met Afrika) en Naomi Campbell (vanwege haar gemengde Afrikaans-Aziatische achtergrond). Ik heb ook al een mooie naam voor de film: Animal Rescue 007

Interactieve spiegel

Cool gadget: dat hotelraam van enige blogs geleden was cool, de spiegel hierboven is erg handig voor in mijn badkamer en ook erg cool, maar de interactieve spiegel is het coolst van allemaal.
De interactieve spiegel is een product van een firma genaamd Interference Inc en is bedacht door Alpay Kasal en Sam Ewen. Tja, Philips moet snel zijn want er zijn meer mensen slim aan het wezen. Bekijk de clip. Mijn kids zouden dit echt te gek vinden. Meestal hebben ze een dure smaak. Ze motte maar wachte tot ze bij de Gamma legge (ja dat zeg ik!), of liever nog de Wibra.

Marcel Duchamp

[Foto van Duchamp, verkleed als vrouw]
Marcel Duchamp (1887-1968) was een Frans kunstenaar. Duchamp was de eerste die een alledaags voorwerp presenteerde als een kunstwerk. Lekker makkelijk, zou je denken. Maar daar gaat wel - in zijn tijd - een filosofische vraag achter schuil. Wat is kunst, wanneer is kunst echt kunst en wanneer juist niet? Door deze vragen te stellen wordt je uitgedaagd om na te denken over de taak van de kunstenaar en zijn vermogen om de wereld te beschouwen uit een andere hoek dan gebruikelijk. Mensen zijn geneigd zich met de waan van de dag mee te gaan en denken vaak niet in - op het eerste gezicht - onlogische patronen. Kunstenaars wel: creativiteit daagt uit tot het ontplooien van nieuwe inzichten. Duchamp is mijn grote held van de beeldende kunst. Hij had veel gevoel voor humor en het lukte hem tegelijk zeer serieus om te gaan met deze asymmetrie van de geest. Dat vind ik persoonlijk erg aantrekkelijk. Wie zijn werk ooit heeft gezien in musea begrijpt wat ik bedoel. Maar wees gerust, tegenwoordig is er ook een website die uitleg geeft over zijn werk, 'Making Sense of Marcel Duchamp'.
Welke betekenis schuilgaat achter het fietswiel op de kruk die hierboven is afgebeeld, is pas duidelijk als je weet dat zijn vriend Paul Roussel heette. Roue is Frans voor 'wiel'. En selle betekent 'kruk'. Erg leuk zo'n beeld, maar als je het niet weet... Duchamp hield ervan verborgen betekenissen te leggen in zijn werk, bijvoorbeeld via woordgrapjes en puzzeltjes. Dali, ook een DADA-kunstenaar, deed dat ook. Beiden dreven in feite de spot met de critici door te kijken hoe ver ze konden gaan.
Kunstenaars uit onze tijd staan nog steeds onder invloed van Duchamp, want het begrip 'conceptuele kunst' is op oneindig veel hedendaagse kunstwerken nog steeds van toepassing. En dat terwijl Duchamp zijn punt allang had gemaakt. Alles wat daarna komt is in feite een aftreksel.

Bizarre misdaadshow

In de VS is het rechtssysteem gebaseerd op juryrechtspraak. Dit is tamelijk theatraal gedoe, bekend van televisieseries maar ook gelijkend op televisieseries. Want er is nauwelijks onderscheid tussen een theaterstuk of soapserie en een echte rechtszaak. Zelfs nadat de verdachte is veroordeeld, worden familieleden van de slachtoffers en sommige slachtoffers die het hebben overleefd, in de gelegenheid gesteld om de verdachte de verschrikkelijkste dingen toe te wensen. Dit is niets anders dan wraak en uiting van haatgevoelens. Misschien lucht het op voor degenen die verdrietig zijn, maar het is in mijn ogen nogal bizar omdat het verder volledig zinloos is en geen onderdeel zou mogen zijn van de veroordeling. In het geval van John Albert Gardner III, die een aantal verkrachtingen, aanrandingen en twee moorden op zijn geweten heeft, is er 3 x levenslang geëist. Hij kon de doodstraf ontkomen, maar of hij daar blij mee moet zijn is de vraag. Het zout in de wonde drijven met een publiekelijke haatadvertentie is niet de oplossing. Het is een gevaarlijke ontwikkeling, die hoop ik niet overslaat naar Nederland. Dan zouden we terugkeren naar de Middeleeuwen. De VS een ontwikkeld land? Ja, maar niet op het gebied van rechtspraak... Watch the videoclip...

Toekomstdromen

Je plaatst een filmpje op YouTube en een paar dagen later wordt je door mensen uit Hollywood benaderd. Dit overkwam de studenten Tim Smit en Thibaut Niels in 2009.
De vierentwintigjarige Tim, student natuurwetenschappen aan de Radboud Universiteit Nijmegen, maakte het filmpje voor het GoShort filmfestival. Het filmpje won helaas niet. Tim heeft samen met zijn vriend Thibaut, student Film- en Televisie Wetenschappen aan de Universiteit Utrecht, het concept bedacht. Ze zijn onder meer benaderd door 20th Century Fox, die wilde weten hoe de special effects zijn gemaakt. Het filmpje heeft uiteindelijk maar 150 euro gekost. Dankzij media-aandacht (NOS, VARA)kwam deze try-out extra in the picture. 'What's in the Box?' is inmiddels meer dan 2 miljoen keer bekeken op YouTube. Ik ben benieuwd of ze het project tot een volwassen einde kunnen maken. Wat zeker is, is dat we nog van hen zullen horen maar vooral zien.

Fractalen

Een fractal, soms ook fractaal genoemd, is een meetkundige figuur die opgebouwd is uit delen die min of meer gelijkvormig zijn met de figuur zelf. Het gevolg is dat de figuur op elke schaal (van zeer groot tot zeer klein) een zeer onregelmatige structuur heeft. De term fractal werd geïntroduceerd in 1975 door Benoît Mandelbrot. Het is een rage geweest onder wiskundigen en nerds die overal mandelbrot-fractals in zagen, bijvoorbeeld in de natuur. Dit gaat maar ten dele op. Wel is dit computertijdperk natuurlijk uitermate geschikt om fractals te laten maken aan de hand van wiskundige formules. Ze lijken dan ook steeds fascinerender te worden, maar de mislukte worden waarschijnlijk gewoon weggegooid. Behalve het esthetische en het theoretische wiskundige aspect, ontgaat mij ten enen male de praktische toepassing. Wellicht dat er iemand is die mij dat eens kan uitleggen. Het is een uit de wiskunde geëvalueerd kunstje en doet me heel in de verte herinneren aan de kaleidoscoop (dat met spiegels werkte) die ik vroeger als kind zo fascinerend vond. Zeker na het zien van de video's.

Gevallen engel

Het mag een wonder genoemd worden dat de Nederlandse jongen Ruben de vliegramp in Lybië heeft overleefd. Hij is in de geschiedenis van de laatste 30-40 jaar niet de enige. Veel kinderen waren daarbij: zij zijn licht van gewicht en hun fysieke en mentale toestand is nog flexibel te noemen. Een echt wonder is het pas als een volwassen iemand van 10.000 meter hoogte (vlieghoogte van een passagierstoestel) naar beneden kukelt en het overleeft. Zeker nadat het vliegtuig in de lucht explodeerde als gevolg van een bom door een Kroatische terreurgroep, ze geen parachute had, en het buiten op die hoogte -60 graden was. Dat gebeurde Vesna Vulovic in 1972, een toen 22 jarige Servische stewardess die ook de enige overlevende was. De sneeuw en bomen op een heuvel waar ze in belandde zullen haar val enigszins gebroken hebben, al zal niemand de vrije val vrijwillig nadoen van die hoogte. Wat een snelheid moet ze gehad hebben! Niet dat ze zich iets herinnert van het gebeuren: pas toen ze een krant zag die het gebeuren beschreef realiseerde ze zich wat ze had overleefd. Dat ze overleefde ondanks een gebroken schedel, twee gebroken benen, en een rugwervelfractuur waardoor ze tijdelijk verlamd was, mag een extra groot wonder heten. Ze had veel bloed verloren en lag 3 maanden in coma. Het eerste wat ze zei toen ze bijkwam was: "Mag ik een sigaret?"

Philips heeft het licht gezien

Een van de oprukkende technieken in deze tijd van energiezuinige verlichting is gebaseerd op ambient light, dat wil zeggen omgevingslicht, namelijk licht afkomstig van onaantoonbare bronnen. Het wordt al toegepast in tv's, in verlichting van gebouwen, tunnels en sommigen van ons zullen al zo'n goedkope sfeerbrenger in huis hebben. Van Philips natuurlijk, want die investeert flink in dit type verlichting. Wat bijzonder is, is dat je er elke kleur mee kunt voortbrengen. Een nieuwe toepassing is ook die van het hotelraam dat met de beweging van een hand patronen in het raam doet verschijnen. En kleuren en intensiteit kunnen ook gestuurd worden. Er is van alles mogelijk. In ieder geval heel onconventioneel en als het qua stroom niet veel kost is het wel een goed alternatief voor gordijnen. Bravo voor de uitvinders van Philips. Kunnen we op Koninginnedag oranje ramen tevoorschijn toveren, of een mooie driekleur. Voorlopig alleen beschikbaar in het paleis Noordeinde.

Toni Harthoorn

Wie is dat nou weer? Helaas, ik heb geen fotootje. Wel van z'n vrouw, Sue Hart (zie de foto hierboven). Ze hebben, what's in a name, hart voor dieren (en voor elkaar). Toni Harthoorn is geboren in Rotterdam, in 1922, en opgegroeid in Engeland. Hij is en was dierenarts en ecoloog. En niet zo maar eentje: hij vindt het verdovingsmiddel M99 en het bijbehorende verdovingsgeweer uit om dieren te vangen in het wild. Een belangrijke ontdekking, want daarmee konden dieren veilig verplaatst worden naar wildreservaten en overleden geen dieren meer vanwege stress. Harthoorn speelde ook een belangrijke rol in het redden van dieren toen in de Zambezi-rivier een dam werd aangelegd (1958) en veel dieren hun habitat verloren. In Kenia zette Harthoorn en zijn vrouw Sue een dierenopvangcentrum op, dat is vereeuwigd onder de naam Daktari (Swahili voor 'dokter'). Daktari was een tv-serie van de Hongaarse Amerikaan Ivan Tors, die zijn ervaringen in Kenia met dit opvangcentrum wilde vereeuwigen. Het is een serie die ik me nog levendig herinner: de leeuw Clarence (als ik Seedorf's naam hoor moet ik altijd aan de schele leeuw denken) en de ontdeugende aap Judy. Het was een serie die mijn 'hart' letterlijk gestolen had. Sue Hart heeft over haar leven in de jungle een boek geschreven, getiteld: Life with Daktari. Ik zou dat boek graag eens lezen. Tegenwoordig woont Harthoorn met zijn uitgebreide familie in de omgeving van Pretoria, Zuid-Afrika, en werkt hij nog steeds aan het behoud van de natuur. Misschien dat er iemand eens op het idee komt om een documentaire te maken over dit bijzondere echtpaar. Lees meer over Sue: HIER. En dan nu de lead van Daktariiiiiiiii

JUMBOTRON

Wat is een Jumbotron nou weer? Iedereen heeft er wel eens een gezien. Het is zo'n enorm televisiescherm op gevels (ook in mijn durp), in winkelcentra, op stations, enzovoort. Ze zijn ontwikkeld door Sony en worden veel in de VS gebruikt bij playoffs (wedstrijden) in de 'Domes'. In Azië hebben ze die techniek ontwikkeld voor mensen. Voor de menselijke jumbotrons maakt men kleurenborden of gebruikt men veelkleurige kleding. Noord-Korea is er heel bedreven in; dat is niet gek in een communistisch c.q. totalitair land waar iedereen precies doet wat hem is opgedragen. Het effect is buitengewoon. Have a look. In ieder geval: onthou die naam Jumbotron als je er een ziet. Je maakt beslist indruk bij je vrienden.

Eenhoorns

Eenhoorns zijn mythische dieren, maar ze zijn kunnen echt bestaan hebben. In 2008 is een hertje geboren in gevangenschap in Prato (bij Florence, Italië). Deze vreemde eigenschap is volgens onderzoekers ontstaan door een genetisch probleem. Gilberto Tozzi, directeur van het Centrum voor Natuurwetenschappen in Prato, denkt dat zulke genetische mutaties hebben bijgedragen tot de eenhoornmythe. Reeds in 398 v.Chr. wordt de eenhoorn beschreven door de Griekse arts en historicus Ctesias, die aan het hof van de Perzische koning erover hoorde in verhalen van reizigers uit Indië. In Indië en China was er vóór die tijd al sprake van de eenhoorn. Ook in de Bijbel duikt het beest op meerdere plaatsen op. Voor het eerst is ook een vrouw gesignaleerd, op wiens schedel spontaan een hoorn groeide. Zij komt uit China. En was het niet de duivel uit de middeleeuwen, die hoorntjes op zijn hoofd had? Mythen ontstaan uit fantasie over onverklaarde fenomenen. Zo ontstond de mythe dat er ooit mensen met slechts één groot oog hadden geleefd. Zij werden door de Grieken Cyclopen genoemd. Volgens een theorie zouden de Grieken prehistorische schedels hebben gevonden van dwergolifanten en de schedelgaten voor de slurf hebben aangezien voor een oogkas.
E

gekke foto's...

Of deze foto's echt zijn, gefotoshopt of anderszins gemanipuleerd valt moeilijk te zien. Het gaat allemaal om illusie of absurde situaties. Dat mag de kijker zelf uitmaken. Soms moet je even goed kijken om te zien hoe het beeld is samengesteld. Ik had zelf dat trapgat even niet in de gaten. Klik HIER.

Allemachtig jaren 80 was prachtig

Als je terug in de tijd gaat door oude beelden te bekijken, zie je pas hoe amateuristisch die beelden zijn in vergelijking met de huidige technieken. Dat geldt voor beeldkwaliteit, het soort reclameboodschappen, de vormgeving, noem maar op. Het oogt komisch, terwijl dat vaak niet zo bedoeld is. De jaren 80 was het MS-DOS tijdperk, met computers die er eindeloos over deden om iets van luttele bytes op je floppy te zetten. Je moest dan iets typen achter de C prompt, en het gaf je een gevoel een slimme nerd te zijn als je door had wat de computer aan het doen was.
De jaren 80, in mijn memorie een tijd zonder al te veel zorgen. Er waren bezuinigingen na de economische crisis, maar zo heftig was die in mijn belevenis niet. We verzekerden ons bij de AMEV, kochten hondenbrokjes van PAL, en voor de kids VENZ chocoladehagel, ons aangeboden door een volstrekt belachelijke vent genaamd John Kraaijkamp junior. Loekie was een ontzettend irritant leeuwtje met dommige animaties. Ik snap niet dat de STER daar toen niet heeft ingegrepen. Het leek verdorie Oost-Europa wel, en dat terwijl de perestrojka allang bezig was. Kijk zelf maar en lach je rot.

We zijn een beetje primitief

Eindelijk is het bewezen. De mens is voor een deel een primitief wezen. Engelse wetenschappers hebben aangetoond dat de mens het vroeger gedaan heeft met een Neanderthaler. We hebben allemaal een stukje van deze prehistorische mensachtige in onze genen.Lees het artikeltje in de Volkskrant HIER. Die Neanderthalermens woonde ook in Nederland. Dat weten we ook sinds kort omdat er een stuk van een schedel is gevonden. Wat moeten we hiervan denken? We kunnen het onze voorouders niet kwalijk nemen. Het is gewoon een gegeven. Ik heb nu wel een verklaring voor het gedrag van hooligans, radicalen, motorduivels en wegpiraten. De foto hierboven deed me ook enigszins denken aan Arnold Schwarzenegger. Het is natuurlijk maar een oppervlakkige waarneming, maar toch. Ik weet zeker dat hij flink wat genen heeft geërfd. Misschien te veel Emmenthaler gegeten of zo? Daar krijg gaten van in je hersens, zeggen ze...

Verveling?

Je denkt dat deze blog nergens op slaat natuurlijk, maar dan moet je opletten. Als je je verveelt moet je maar iets gaan doen wat heel veel moeite vergt. Langzaam wordt je er beter in. Een voorbeeld? Door naar deze site te surfen: HIER drukken. En proberen maar. HET LUKT ECHT, OEFENEN MAAR!

Zo blijkt maar weer, je denkt dat het nooit lukt en dan ineens... na veel oefenen... kun je het! Zoals achteruit fietsen, jongleren, of boogschieten. Iemand moet het toch een keer voor het eerst doen? Iemand moet daar toch een keer de beste in zijn? Er zijn mensen die om de gekste dingen in het Guinness Book of Records terechtkomen. Dus wat let je. Ik verveel me echt nooit. Ik schrijf namelijk blogs...

Lente!

Het is lente. Het woord lente is een oude afleiding van lang en heeft betrekking op het lengen van de dagen. Het was vandaag weer om naar buiten te gaan en het daarom aardig om de botanische Costerustuin te bezoeken in Hilversum, dat door vrijwilligers wordt onderhouden. Het is geen spectaculair geheel, maar wel aardig voor de schooljeugd. Het is een dan ook een educatieve tuin (oorspronkelijk uit 1930) van een biologieleraar genaamd Jan Costerus. De tuin ligt midden in een villawoonwijk, de Boomberg. Sommige van de planten herkende ik omdat die vroeger wel in het wild groeiden of bij ons in de tuin. We zijn in ons land bevoorrecht vanwege de vruchtbare en makkelijke grond en vanwege de vele liefhebbers met groene vingers. De bloemen en planten staan hier en daar al in bloei, maar de volle pracht moet het waarschijnlijk nog krijgen. Wat dat betreft nog even geduld aub.
Groei gaat altijd langzaam voor 't oog en is o.a. afhankelijk van de zonnewarmte. Het leuk zijn om de tuin het hele jaar door te filmen en de beelden van verschillende stadia aan elkaar te plakken. Zo ontstaat een zogenaamde 'time lapse' film/video. Je kunt zo ook bloemen van dichtbij filmen, dat is ook altijd fascinerend. Met mensen is dat ook al eens gedaan. (Zie een van mijn eerdere blogs)

Dodenherdenking

Vandaag is de traditionele dodenherdenking op de Dam weer gehouden. Er wordt altijd gevraagd 2 minuten stilte in acht te nemen. De meeste Nederlanders houden zich eraan. Bij de gedachte aan de slachtoffers van WO II, zou je al een gevoel moeten hebben waardoor je automatisch stil bent.
Omdat er steeds minder Nederlanders zijn, die deze ellende hebben meegemaakt wordt het belang betwijfeld van deze herdenking. Alsof het uitsluitend deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis is waar we bij stilstaan. Dodenherdenking is veel meer. Het is een rituele gebeurtenis om de eenheid van ons volk in het vizier te houden. Het gaat ook om vrijheid en de slachtoffers die hun leven hebben gegeven voor die vrijheid.
Nederlanders hebben niets met traditie, terwijl dat juist het bindend element van de samenleving is. De Britten, Fransen en Italianen weten dat veel beter dan wij. Als onze samenleving zich daar bewuster van zou zijn, zou het ook beter met Nederland gaan. Die ene gek die de dodenherdenking van vandaag saboteerde is een teken aan de wand. Vandaag werd op BNR radio weer eens een keer gevraagd of we de dodenherdenking moeten handhaven of niet. Wat een dom gedoe om dat elk jaar weer uit de kast te halen. Net als die eeuwige enquêtes of we toch het koningshuis maar moeten afschaffen. Wie bedenkt nou zoiets? Traditie is traditie omdat het traditie is. Punt uit. Ik zou deze dag niet kunnen missen, hoewel ik ook liever een biertje drink en bij m'n vrouw in bed lig. Maar twee minuten stilte kan altijd wel. Dus weg met die modegrillen! Traditie! Potverdrie!

Sjokela

[boven: een chocoladebad in Hakone, Japan]
Een recente studie uit Amerika heeft uitgewezen dat mensen die depressief zijn sneller naar chocoladerepen grijpen. Gemiddelde score: 12 repen per maand. Dat geldt voor vrouwen en voor mannen, beide. Ook kwam naar voren, dat het humeur van mensen slechter wordt naarmate er meer chocolade gegeten wordt. Een beetje tegenstrijdig lijkt de uitkomst wel, ik kan er geen chocola van maken in ieder geval. Ik weet wel dat mijn ex een onweerstaanbare trek in chocola had als ze ongesteld moest worden en dat ze daarna altijd koppijn kreeg. Gewoon een kwestie van hormoontjes allemaal, dus. Zo analytisch hoef je daar ook niet voor te zijn. Chocola heeft dus invloed op het humeur, dat mag duidelijk zijn.
Het chocolademuseum in Brugge, België, is erg leuk om eens te bezoeken. Daar leer je dat chocola ooit is begonnen als Mexicaans vruchtbaarheidsdrankje, maar dan pittiger: er ging o.a. peper en vanille in. Het zou de vermoeidheid verdrijven. Misschien hebben condoomfabrikanten daarom stiekem aan de chocoladesmaak gedacht. Dit reclamefilmpje (hieronder) is een van de leukste die ik ken. Echt lachen. Niet voor de jeugd.

Hoe muziek werd uitgevonden

Niemand weet hoe de mens muziek uitvond. Ik lekker wel. Het gebeurde namelijk bij toeval. Heel lang geleden. Neander en Thaler waren op een avond een ruwharige neushoorn op het spit aan het rijgen, toen Neander per ongeluk zijn mes liet vallen op de keiharde stenen vloer van de grot. 'Hé,' merkte de slimme Thaler op, 'dat klinkt grappig.' Daarna is het vanzelf gegaan. De huid van de ruwharige neushoorn kon als trommelvel dienst doen, en de botten als drumstokjes. Helaas, Neander en Thaler leven niet meer maar ze hebben de kunst wel doorgegeven aan volgende generaties. De blaasinstrumenten kwamen pas later toen ze gingen jagen op eekhoorns. Ehh, eenhoorns natuurlijk. Die zijn uitgestorven, maar de muziek is gebleven. De eerste hoempapaband van de Neanderthalers zal wel heel vals geklonken hebben, want het begrip 'harmonie' was een latere uitvinding van een Engelsman, Harry en zijn Nederlandse vrouw, Monica. Vandaar dat men het nog in deze tijd heeft over 'Herrie' waarmee eervol gerefereerd wordt aan de Engelse harmonie-ontdekker Harry (spreek uit: Herrie). Het is maar dat je het weet!

Gravité from Renaud Hallée on Vimeo.

Happy street

Happy street heet het Nederlandse paviljoen van de wereldtentoonstelling in Shanghai. Het paviljoen werd ontworpen door de zeer onconventionele architect John Körmeling (geb. 1951). Hij studeerde architectuur aan de Technische Universiteit in Eindhoven. Ik had nog nooit van de beste man gehoord, maar dat ligt aan mij. In 2000 ontving hij namelijk de David Roëll Prijs voor beeldhouwkunst, in 2006 de Witteveen en Bosprijs voor Kunst en Techniek en in 2009 de Wilhelminaring die beeldhouwers eert met een landelijke oeuvreprijs. Sommige van zijn projecten zijn follies, gebouwen zonder functie. Zaterdagmiddag opende premier Jan Peter Balkenende in Shanghai het Nederlandse paviljoen, een van de opvallendste op de wereldtentoonstelling. Aan de 'straat', een soort viaduct, staan meer dan twintig witte huisjes die een knipoog naar de Nederlandse architectuur in de afgelopen eeuwen geven: bijvoorbeeld een kopie van een Cineac bioscoop, de Van Nellefabriek, woningen van Gerrit Rietveld, een Zaans huisje, een grachtenpand. Een bizarre verzameling van typisch Nederlandse architectuurideeën die samen één geheel moeten vormen. Een soort beeldentuin van bouwsels eigenlijk. Nederland springt er wel altijd uit qua originaliteit, maar ik weet niet of dit eeuwigheidswaarde verdient. In ieder geval leuk voor een wereldtentoonstelling. Dat er goed over is nagedacht blijkt uit de onderstaande video. Kijk ook naar de 3-D maquette op video!

Oranje boven!

Al was ik zelf het grootste deel van de dag niet aan het feestvieren, ik heb wel het nieuws gevolgd. En ik ben wat interessants te weten gekomen: in Zeeland houden ze van versieren. Echte versierders zijn het. Getrouwd of niet getrouwd, maakt niet uit. Bruidstaart of bruid, maakt niet uit. Alles wordt versierd.
De majesteit (mooiestiet) was vandaag in het met een normale TomTom niet te vinden Wemeldinge. Dat is een pieppieppiepklein durp in Zeeland waar ze het versieren tot kunst hebben verheven. Het wemelt er van dan ook van de dingen. Versierdingen dan wel te verstaan. Dat noemen ze, heel toepasselijk voor vandaag, opkronen. Die uitbundige versiertraditie in Wemeldinge bestaat al minstens een eeuw. Telkens gebruiken ze dezelfde rotzooi. Het mag niet te veel kosten. Ons ben zunig, weet je wel.
De koningin moet jaarlijks een keuze maken uit de plaatsen en gehuchten waar ze heen zal gaan op Koninginnedag. Dit jaar liet ze haar oog vallen op Wemeldinge. Walcheren trok haar niet zo, en Oude Tonge dat klonk ook al niet aantrekkelijk. Om van Domburg maar niet te spreken. Behalve de naam, weet ik trouwens nog wel een andere reden waarom het Wemeldinge werd. Het doet Bea namelijk met weemoed denken aan haar vader en grootvader. Die zouden zich zeker raad hebben geweten met de versiertraditie van Wemeldinge. Ja echt, Oranje boven, je weet toch wel waar dat gezegde vandaan komt, niet?