VAKANTIE

Hallo bloglezers,

Zoals je ziet hangt de hangmat er al. Over een paar dagen ga ik erin liggen, met een glas mojito of gewoon een Cristal biertje. Even wat inspiratie opdoen. Ik ben eind december weer terug, voorlopig moeten jullie het dus zonder mijn lees- en kijkdoos doen.

Ik wens iedereen fijne Kerstdagen en een Gelukkig Nieuwjaar.

Over mijn belevenissen in de Cubaanse hangmat zal ik jullie uitgebreid uit de doeken doen.

Groetjes,

Reynier

Timor Steffens, dansende carrière

Jong talent van vaderlandse bodem is altijd inspirerend. Timor Steffens is zo'n jongen met een ongelooflijk verhaal. Zijn naam klinkt Hollandser dan Hollands, maar in feite is hij half Marokkaan, en heeft hij Indiaas en Duits bloed in de aderen. Een voorbeeld van geslaagde integratie!
Timor is nog maar 22 jaar en heeft nu al de top bereikt in de danswereld. Ooit begon hij aan een kappersopleiding, maar die maakte hij niet af. Uiteindelijk besloot hij zijn passie te volgen en meldde hij zich aan op de Rotterdamse Dansacademie, waar hij (vanwege het schrijnende tekort aan jongens) werd aangenomen.
Zijn geluk was dat hij zich in 2008 aanmeldde bij de talentenjacht 'So you think you can dance', waarvan de audities o.a. hier in Hilversum werden gehouden, bij mij letterlijk om de hoek. Tot zijn verbazing drong hij door tot de finale en werd tweede. Via een Amerikaanse choreograaf die razend enthousiast over hem was kwam hij in de VS terecht. In mei 2009 was het raak: hij kreeg een riant aanbod om mee te doen aan Michael Jacksons 'This is it' tournee. Een maand later, op mijn verjaardag, overleed Jackson waardoor Timors droom ruw werd verbroken. Wel mocht hij tijdens Michaels herdenkingsdienst dansen, had hij televisieoptredens en was hij bij zijn begrafenis aanwezig. Timor heeft onlangs nog in een Amerikaans tv-programma mogen optreden en mogen dansen met Whitney Houston.

Kijk naar een tv-uitzending waarin Timor met een groep dansers uit 'This is it' danst. Ongelooflijke choreografie.

De milieutop in Kopenhagen

De klimaatconferentie van de VN vindt dit jaar in Kopenhagen plaats en moet een nieuw klimaatakkoord opleveren. De afspraken van het Kyoto Protocol lopen in 2012 immers af.
In totaal zullen 193 landen aan de conferentie deelnemen. De bijeenkomst eindigt op 18 december. Een echt akkoord wordt dus pas ten vroegste op de slotdagen verwacht. Daarom heeft Obama besloten om pas aan de tafel aan te schuiven op de laatste dag van de conferentie. De bedoeling is dat landen zichzelf verplichten hun CO2-uitstoot tegen 2020 te verkleinen.



Waarom is deze top belangrijk? Omdat het vijf voor twaalf is. De ijskappen en gletsjers smelten in rap tempo, zodat enorme droogte enerzijds en anderzijds enorme stijging van de zeespiegel wordt voorzien. Tegen 2015/2020 moet de uitstoot van CO2 aan een omgekeerde beweging begonnen zijn. Tegen 2050 moet de uitstoot in de hele wereld met 80 procent afnemen in vergelijking met het niveau van 1990. Anders gebeuren er dus fatale rampen voor de mensheid. Is dat mogelijk? Ik hoop het. Veel hangt af van een wereldwijd akkoord, inclusief de energieverslindende grootmachten zoals de VS.

Een van de meest indrukwekkende films die gemaakt zijn om te laten zien dat het echt vijf voor twaalf is HOME van de Franse fotograaf, journalist en ecoloog Yann Arthus-Bertrand. Hij is goed te zien op internet, bijvoorbeeld op Youtube. Het is echter een lange film dus ga er voor zitten. Prachtige beelden en een interessante en indrukwekkend verhaal met dreigende boodschap. De Franse maker van de film heeft een voorliefde voor een hoge camerastand vanuit vliegtuig of helicopter. Hierdoor zie je een perspectief waarbij de aarde klein wordt. Klein en dus kwetsbaar.

Bekijk de film HIER

Rare klazen, die Hollanders!

[Dit is Nicole Le Fever van de NOS vanuit Jordanië]
Wat een vreemde traditie hebben wij eigenlijk met Sinterklaas. Een nepbisschop met een lange witte baard en een rood-wit tenue, gezeten op een paard. Zwarte pieten in een Spaansachtige zeventiende-eeuwse kledij die cadeautjes brengen bij kinderen door via de schoorsteen naar beneden te kruipen. Die cadeautjes in schoenen achterlaten. Die gedichten schrijven, surprises maken en pepernoten strooien.
Echt bizar. Sommige buitenlanders vinden ons dan ook maar een vreemd volkje, en ons gevoel voor humor, voorzover dat wordt gesignaleerd buiten het Nederlandse taalgebied, is ook niet uit te leggen. Meestal wordt dat bestempeld als: 'Dronkenschap' of 'Dutch' wat al automatisch een soort belediging inhoudt gelijkwaardig aan 'idioot' of 'krankzinnig'. Niettemin zien sommigen (gelukkig voor ons) in dat de verkleedpartij van het Sinterklaasfeest ook positieve kanten heeft: het verkleden betekent immers dat je even iemand anders bent en je lekker kunt uitleven. Dat wekt weer op de lachspieren van mensen, ook al snappen ze de taal niet.
De correspondent van de NOS in Jordanië Nicole Le Fever, over wie de PVV vragen stelde aan Ronald Plasterk vanwege haar hoofddoekje (o help, wat erg, een hoofddoek!), rapporteerde over Sinterklaas in Jordanië. Ze hadden daar geen paard, maar wel een kameel. Hoe een Nederlandse Sinterklaas en Zwarte Piet geheel geïntegreerd is in het Jordaanse leven van alledag. Daar kunnen wij nog wat van leren.

Creatief met keukenmes

Toen ik in Thailand en China reisde en wel eens in een wat duurder restaurant at, kreeg je vaak heel kunstig opgedist eten. Zoals bijvoorbeeld een wortel die in een prachtige bloem was gesneden of een draak uit een stuk rettich (zie ook de uit wortel gesneden vissen boven). Zelf kon ik mijn kinderen vroeger eindeloos boeien door een appel te schillen en er een gezichtje in te snijden. Op het laatst kon ik geen appel meer eten of aanbieden zonder er eerst een rare kwibus van te hebben gemaakt.
Probeer het zelf ook maar eens. Het is echt leuk, maar het vergt handigheid en geduld. Het idee zal in de smaak vallen en het veraangenaamt het diner. Ook voor volwassenen.

Wilhelmus, minaretten en andere onzin

Hoe gek is deze wereld? Volgens mij is de Kamer aangestoken door het populistische ultra-rechtse holle denken, dat alleen maar schreeuwen is, maar weinig wol. Deze week vond een referendum plaats in Zwitserland over het bouwen van minaretten waar de Zwitsers zich uitspraken voor een verbod hierop. Nou, dat moeten die bizarre Zwitsers met hun holle kaashersens zelf weten. Alsof door de bouw van minaretten hun spitse bergtoppen niet meer te zien zouden zijn. Maar de SGP kan er ook wat van. Kees van der Staaij diende vorige week tijdens het debat over integratie een motie in waarin hij vraagt om terughoudendheid bij de bouw van minaretten en moskeeën. Deze uitingen "kunnen bijdragen aan gevoelens van vervreemding en van aantasting van de historische Nederlandse identiteit" aldus deze gereformeerde jurist uit de Bijbelbelt. Bij wie dan? Ja, de SGP wil straks al die shoarmazaken, Chinese restaurants en pizzeria's ook uit het straatbeeld weren. Gisteren was er een klein debatje met van der Staaij in de uitzending van Pauw en Witteman, waarbij de slimme en innemende advocate Famile Arslan zijn argumenten kundig van tafel veegde.

Verder werd deze week door de Tweede Kamer besloten dat alle inburgeraars tijdens de Nederlandse lessen aandacht moeten besteden aan het Wilhelmus. Minister van Integratie Eberhard van der Laan vindt het een ‘sympathiek idee’, zoals hij zelf zegt. Wie is hij dat hij dat 'sympathieke idee' aan leraren oplegt? Ik zou Eberhard zelf wel eens het lied willen horen zingen, en niet die twee losse coupletten maar alle vijftien foutloos graag! Welke Nederlander kent dat volkslied eigenlijk? En dit prachtige cultuurgoed wordt helemaal nooit onderwezen in lessen Nederlands, en zeker niet uit volle borst gezongen. Waar eindigt deze onzin? Moeten we straks allemaal de vlag gaan hijsen en salueren? In de nabije toekomst kennen inburgeraars de Nederlandse cultuur beter dan de gemiddelde Nederlander. Hoe gek kan het zijn.
Laten we toch eens ophouden met die onzin en iedereen gelijk behandelen.

Waar het op neer komt: dit soort zaken horen niet thuis in de Tweede Kamer. Dit moet vooral op plaatselijk niveau aan de orde gesteld worden. We zitten niet te wachten op studentikoos vergadergeneuzel, detailvoorstellen en borreltafelideetjes van onder andere Van der Staaij en Van der Laan. Beleid is vooral een algemeen kader scheppen en juridisch verankeren. De maatschappij moet het verder zelf maar invullen.

Nooit meer oorlog

Kunnen we een wereld tegemoet gaan waarin nooit meer oorlog zal zijn? Obama heeft vandaag verklaard dat hij in 2012 de oorlog in Afghanistan wil beëindigen. Dat heb ik nog nooit een staatshoofd horen zeggen: je weet namelijk niet wanneer een oorlog eindigt als je er aan begonnen bent tenzij je de strijd wint. Voor de guerrilla in Afghanistan lijkt dat een beetje voorbarig, maar goed. Wie ben ik nu eenmaal.
Er zijn de laatste 1000 jaren zoveel oorlogen geweest, en het werden er steeds meer in plaats van minder. Hopelijk wordt de kritische grens bereikt en is Afghanistan de laatste echte conventionele oorlog. De tekenen zie ik nog niet zo als je luistert naar de gespierde taal in Libanon, Venezuela, Iran en Noord-Korea, om nog maar te zwijgen over het zooitje terreurgroepen in Pakistan en contreien maar hoop is er altijd, zeker met Obama die gelukkig niet uit Texas komt. En laten we hopen dat Sinterklaas leuke cadeautjes uitdeelt. Zijn meerdere uit Rome moet de rest doen voor de Wereldvrede, tijdens de traditionele Kerstpreek.



Bekijk hoe het de mensheid de afgelopen 1000 jaar is vergaan (geluid aanzetten):

Creatief met boeken

Zo vlak voor de vakantie heb ik amper tijd om te lezen. Kan ik immers doen als ik eenmaal in het vliegtuig zit of lekker onder de palmbomen aan het strand. Mijn huis puilt uit van de boeken, niet alleen omdat ik zoveel boeken bezit maar ook omdat mijn huis te klein is en te vol met allerlei spullen. Boeken kunnen we maar moeilijk wegdoen. Mijn collega die bijna gepensioneerd is en volgend jaar naar een kleiner stulpje verhuist verzuchtte dit ook al. Je moet creatief zijn om iets met die boeken te doen die je niet meer gebruikt en die De Slegte niet van je wil overnemen. Hier zijn een paar oplossingen voor Handige Harry of Slimme Tim: creatief met boeken Part 1.

Als je die overtollige boeken niet meer ziet zitten: ga er dan zelf lekker inzitten. De boekstoel.



Een boekenboekenplank lijkt me een intelligente oplossing, alleen de verankering in de muur is een vraagteken.



Allicht handig zo'n lichtje bij een licht werkje!


En dan natuurlijk de driedimensionale boeken: alleen voor in de vitrinekast.
1. Een spannende thriller


2. Een ridderroman

3. Piratenroman


Een ultieme ruimtewinner. Nu het dak nog!

Drink lekker, drink solidair!

Ik was even ontroerd. Ik las het etiket van een fles wijn, gekocht bij AppieHappie, en surfte naar de site die op de fles stond vermeld om te zien waar de wijn vandaan kwam en wat het project van Fairhills (de naam van de wijn) inhield. Het was een lekker wijntje en misschien dat er iets inzat wat bij mij de traanklieren beïnvloedde.



Iedereen heeft van Max Havelaar gehoord, en velen waarschijnlijk ook van de Fair Trade organisatie. Wat ik me niet gerealiseerd had was dat de prijs van een voortreffelijke Cabernet Sauvignon dusdanig laag is dat je niet eens hoeft te dubben of je die wijn wel zal aanschaffen: 4,99 € (0,75 L). Over een eerlijke prijs gesproken. Daarvoor wordt de wijn helemaal in Zuid-Afrika gemaakt op plantages waar rekening gehouden wordt met de leef- en werkomstandigheden van de arbeiders. De keuring geschiedt door de keuringsexperts van de Fair Trade organisatie die gevestigd is in Duitsland. Daar verzinnen ze de strenge normen waar wijnboerderijen aan moeten voldoen vooraleer zij toegelaten worden tot de certificering van Fair Trade (FLO-CERT GMBH). Met Deutsche pünktlichkeit veronderstel ik. 80% van de werknemers neemt deel in de wijnboerderijen van Fairhills, dat behalve voor de woonproductie ook nog zorgt voor alle behoeften van de gemeenschap, zoals scholen, zieken- en bejaardenzorg, kinderopvang, enzovoort.



En dat ondersteun je allemaal door een glaasje wijn te drinken van Fairhills, waarvan de naam zo goed gekozen is dat je het merk niet meer vergeet. Niet te veel steun in één keer, want dat is niet goed voor de duurzaamheid van jezelf. En o ja, wel even rondbazuinen: in deze wijn proef je het aroma van zwarte bessen, koffie en pittige thee die overgaat in zwoele, zoete aardbei. Heerlijk voor bij een pastagerecht of een andere lichte maaltijd. Tot slot: solidariteit hoeft helemaal niet duur te zijn en/of ten koste te gaan van je budget. Kopen dus, gewoon bij AppieHappie of bij de Fair Trade winkel. Doen!



Hier een ontzettend grappig reclamefilmpje van Fair Trade / Max Havelaar uit wijnland Frankrijk

Awesome Ways to Grocery Shop - Watch more Funny Videos

Geloof het of niet: spontane verschijningen?

Je hebt het allemaal wel eens: je denkt ergens aan, of aan iemand, en op dat moment wordt je gebeld. Blijkt het de persoon te zijn waar je aan dacht of de gebeurtenis die net in je geest naar boven was gekomen. Toeval? Het brein is een tovermachine, het zoekt aanknopingspunten. Als iets ontbreekt, vult het brein het aan of wordt waakzaam. Het gaat op zoek, het 'googelt' voortdurend: en ja, na een tijdje ziet het via jouw ogen waar het naar op zoek was: BINGO!
Mensen die heel vurig geloven in iets, worden vaker verrast door toeval dan mensen die nergens in geloven. Zo zullen gelovige christenen wel eens een verschijning van Jezus of Maria hebben meegemaakt, terwijl semi-ongelovigen (zoals ik) aangewezen zijn op de image search van het internet. Het afgelopen jaar waren verschijningen van Jezus en Maria een aantal keer in het nieuws. Zo was er een klodder vogelpoep, waar een dame een afbeelding van de Heilige Maagd in zag. Ook was er een Ikeawand in een wc waarin de afbeelding opdook van J. C. Maar er zijn ook 'meer alledaagse' verschijningen. Je zou het een chirurg eens moeten vragen of hij wel eens een verschijningspatroon van Jezus of Maria heeft ontdekt in een foto van een scan of röntgen van een van zijn patiënten. Het schijnt relatief gezien nogal eens voor te komen, want voorbeelden te over. Zo had een vrouw in het christelijke Amerika een MRI-scan laten maken van een gedeelte van haar wervelkolom (zie bovenstaande foto). Daarin ontdekte zij de beeltenis van Jezus. ‘Mijn nek voelt veel beter aan, en ik weet niet of dat ligt aan Jezus of aan de fysiotherapie,’ verklaarde ze nuchter. Er zijn mensen die de spontane verschijningen, zoals op een tortilla of pannenkoek, een aardappel of een popcorn, of op een röntgenfoto, verkopen op E-bay. Dat brengt soms aardig wat op: 1775 dollar voor een mislukte dumpling of 2800 dollar voor een verbrande visstick, en zelfs een lelijke pannenkoek waar 15.000 dollar voor geboden wordt (In twee gevallen was het de directeur van een online Casino uit de VS die de gelukkige eigenaar werd). Gooi dus nooit wat weg, maar kijk goed of je misschien de afbeelding ziet van Jezus of Maria.



Een recente hoax van een Kitkatreep waarin de afbeelding van Jezus te zien zou zijn, is in Parijs bekroond met een zogenaamde Epica. Het bleek namelijk een reclamestunt. Een hele goedkope ook, want de reep is gewoon gefotoshopt. Bekijk het filmpje en geniet:

KLIK HIER

. Hieronder staan nog een paar foto’s van verschijningen. Die van het achterste van een hondje lijkt verdomd echt! Of is ook die gefotoshopt?

Jezus in een röntgenfoto van een gebit.


Jezus 'verschijnt' op de deur van een pickup-truck, advies: maak je auto niet schoon!


De Maagd in een sandwich... wat gebeurt er als je die opeet?


Het hondje is echt, een vuilnisbakkenras van 3 jaar oud schijnt 't. Ben benieuwd naar de nakomelingen...

Opzienbarende uitvindingen

Veel briljante uitvindingen komen uit het van technologie doorspekte Westen. Maar waarom zouden we niet ook eens kijken naar uitvindingen die uit Afrika of Azië komen bijvoorbeeld? Enkele van de meest waardevolle uitvindingen van de laatste tijd komen namelijk van Nigeria en Zuid-Korea.

Wat doe je als je geen koelkast en geen stroom hebt, wanneer het buiten +30 graden is of meer? De melk is de volgende dag al bedorven, laat staan dat je de eieren vers houdt of het eten van gisteren. Toch is er een Nigeriaan, Mohammad Bah Abba die er iets op heeft gevonden: de dubbele pot. Het gaat zo: men heeft twee aardewerken potten van verschillend formaat. Deze zet men in elkaar. In de rand tussen de potten brengt men zand aan die men nat maakt. Vochtige doek op de pot en klaar. Hoe werkt het? Bij het verdampen van het vocht trekt het de warmte uit de pot. Een natuurkundig fenomeen. De methode bestaat al eeuwen maar is nooit praktisch toegepast voor het doel van een 'koelkast' of beter: 'koelpot'. Mohammad was in één klap rijk: hij won de Rolex-prijs voor zijn vinding.



Een Zuid-Koreaans team wetenschappers is er in geslaagd om de grondstof van plastics te vervaardigen van biologisch afbreekbaar materiaal in plaats van oliegerelateerde basisgrondstof. De stof waarmee geëxperimenteerd is wordt polymelkzuur of polylactide (PLA) genoemd. De uitvinding heeft waarschijnlijk revolutionaire gevolgen voor de afbreekbaarheid van plastic afval. Ook handig: gewoon de GFT-bak naast de koffieautomaat. Nu maar hopen dat het nieuwe materiaal, waar ze plastic bekertjes van maken voor de koffieautomaat, niet al biologisch afbreekt zodra er warme koffie in sijpelt.

Passie en creativiteit

Sommige mensen hebben meer dan één passie, en gebruiken die in hun beroep. Meestal met succes. Vooral als ze een gezonde dosis creativiteit bezitten. Jarbas Agnelli, een Braziliaan, gebruikt zijn muzikale talent en zijn cinematografische kennis en talent om hele originele filmpjes mee te maken. Het volgende filmpje is daar een voorbeeld van. Het is een kwestie van associaties die de twee passies van zijn leven in zijn verbeelding teweegbrengen. Zo ontstaan fantasievolle tekenfilms ook. Het lijkt allemaal verdomd simpel, maar het vergt nogal wat tijd en inspanning om tot een succesvol filmpje te komen. Dankzij internet en digitale (computer)technieken is feitelijk een heel nieuw medium ontstaan. Een waarin foto, film en digitale bewerking wordt geïntegreerd. Het is nu zelfs dankzij een stel ijverige Chinese studenten (die de beginselen van het computerprogramma PhotoSketch van Brainstorm Technology LLC bedachten en ontwikkelden) mogelijk geworden om van digitale schetsen en publiek toegankelijke fotoalbums op internet nu zelf redelijk eenvoudig filmpjes te maken zonder pen en potlood te gebruiken. Het enige wat men nodig heeft is een beetje creativiteit en verstand van softwareapplicaties voor Windows. Zie de onderstaande uitleg over PhotoSketch. Dit heeft niks meer met het product van Jarbas Agnelli te maken, want dat is mijns inziens origineler, maar het spectrum van de mogelijkheden voor een hele nieuwe generatie tekenfilms en videofilms en een combinatie van die twee is hiermee wel begonnen. Er staat ons nog veel moois te wachten.

Birds on the Wires from Jarbas Agnelli on Vimeo.

Sketch2Photo: Internet Image Montage from Tao Chen on Vimeo.

Illusies op internet

Als je de juiste man of vrouw op internet zoekt, dan is de kans groot op een illusie. In het echt is het allemaal anders. Maar illusies op internet kunnen ook heel leuk en verrassend zijn. Neem nou bijvoorbeeld de zogenaamde zoomquilts. Hobbyisten en kunstenaars hebben er maanden aan gewerkt om er een te maken en ik begrijp van een aantal nog steeds niet hoe ze het doen. Het is een soort droste-effect, maar dan toch veel verrassender en fantasievoller. Je verdwijnt in een soort gat en blijft maar verderreizen, terwijl je weer in het zelfde plaatje terechtkomt. Het is echte illusie, maar heel knap gemaakt.
Probeer deze maar eens (je moet flash kunnen draaien op je pc, ga met de muis naar het midden van het scherm):

KLIK HIER

Er zijn nog veel andere zoomquilts te bewonderen als je via Google zoekt. En of je nou wel of niet op internet zoekt, illusies zijn er in alle vormen en maten. Maar dat, beste lezer, mag de pret niet drukken!

Het droste-effect

ZIE OOK: de volgende WIKI

De golfjes van Clark Little

Clark Little is iemand die foto's gemaakt heeft van iets wat hij mooi vond, dat ook nog mooi heeft uitgevoerd en er geld mee verdiend heeft en bekend mee is geworden. Zoiets zou navolging moeten verdienen. Clark Little werd in 1968 geboren in Californië, USA, maar verhuisde toen hij 2 was naar Hawaï, waar hij al snel de nationale sport surfen ging beoefenen. Hij deed dat niet onverdienstelijk, maar zonder zich te bekwamen in de fotografie was hij een little Clark gebleven. Ga HIER naar zijn site.
Opvallend aan zijn foto's is de indrukwekkende natuurkracht en schoonheid van het water, die waarschijnlijk op slechts enkele plaatsen op de wereld na zo duidelijk is als in zijn woongebied Hawaï. Sommige foto's doen me onwillekeurig denken aan het Exodusverhaal van Mozes en de Israëlieten die langs de golven door de Schelfzee liepen, en andere op de Japanse prent van Hokusai die Van Gogh beïnvloed heeft en die later symbolisch is geworden voor de Japanse schilderkunst. Een golf, krachtig en vol passie!
Natuurfoto's zijn vaak prachtig, ook omdat de camera's van tegenwoordig steeds beter worden qua techniek en toepassingen. Clark Little heeft succes gehad met zijn foto's getuige de publicaties in bekende tijdschriften als GEO en Paris Match. Een paar voorbeelden, die voor zich spreken.