Wonderkinderen

Het is altijd een beetje griezelig om te zien dat kinderen met een of meer bijzondere talenten voor het voetlicht komen als ze nog erg jong zijn. Worden ze gepusht door hun ouders? En hoe? Zal dit schadelijk zijn voor de keuzes die ze op latere leeftijd maken? Maken hun ouders behalve goede sier ook geldelijk gewin met het talent van hun kind?

In Thailand was enige jaren geleden een driejarig kind dat een bijzonder talent had op het gebied van schilderen. Hij maakte prachtige abstracte schilderijtjes. Op die leeftijd leerde hij bovendien viool spelen. Zijn schilderijtjes werden (en worden nog steeds) aangeboden op Ebay en soms voor enorme bedragen verkocht. Ook moet de jongen de Bühne op om voor een massaal publiek zijn vioolkunstjes te vertonen. En het ontroerde publiek klapt wel, ook al is het spel nog lang niet perfect. André Rieu schroomde enige jaren terug ook niet met 'zijn' jonge krullenbol-met-reebruine-ogen Akim Camara door hem het podium op te slepen. Het lijkt allemaal onschuldig, vertederend zelfs, maar deze jongetjes worden wel een speelbal van het publiek, zoals destijds Michael Jackson, die in mijn visie zijn jeugd had overgeslagen en daarom op latere leeftijd nog steeds buitengewoon en ongezond veel aandacht besteedde aan kinderen die niet van hem waren. Het buitengewone talent van wonderkinderen is er voor ons, maar niet ten koste van die wonderkinderen zelf. Zij kunnen hun keuzes niet objectief genoeg maken, hun ouders wel. We kunnen best nog even wachten tot ze achttien zijn, nietwaar? Al zijn het dan geen wonderkinderen meer, maar 'gewone' (multi-)talenten.