Dikke vrouwen

De 170 kilo zware, 33-jarige Angela Scognamiglio heeft onlangs de 21e "Miss Mollig"-verkiezing gewonnen in Forcoli, een Italiaans stadje niet ver van Pisa (foto boven: enkele deelneemsters).
Ik ben niet gek op flubberende vleesklompen, opgeblazen tieten en uitgezakte billen. Dames, het spijt me, een beetje dik is niet lelijk maar je kunt te ver gaan. De onstilbare eetdrift die sommige vrouwen blijkbaar hebben heeft onsmakelijke bijwerkingen. Een daarvan is de lelijke vetophopingen in sommige (zo niet alle) delen van het lichaam. Afgezien van het esthetische aspect, het is gewoon niet normaal, zeer slecht voor de gezondheid en onnatuurlijk. Als je dat niet bij jezelf ziet is er iets goed mis met je. En als je het wel ziet en er niets aan doet ook.
Kort gezegd: ik ben er dus van overtuigd dat vrouwen die te dik zijn geestelijk niet sporen. Ze lijden volgens mij aan een soort verslavingsgedrag en daar zou je mensen eens goed mee moeten helpen en niet doen alsof een 'afslankingscursus' helpt (sowieso niet). Ze moeten ervan doordrongen worden dat hun eetmanie een psychische ziekte is.
Ik vind dat niet onderkennen dat het gaat om een psychisch probleem typisch een voorbeeld voor deze tijd waarin mensen met problemen aan hun lot worden overgelaten en slachtoffer worden van de zogenaamde vrije markt. Een proactieve zorg is hier nodig en een eerlijke benadering van problemen. Individuele vrijheid bestaat maar het (niet) verstrekken van inzicht in de situatie is een ander ding. Voorlichting en signalering dus. Daar is de overheid voor. Ik heb gezegd.