Sinterklaas is weer in het land en de tandartsen hier wrijven zich nu al in hun handen. Vroeger kreeg je als kind zelfs wel eens een snoepje van de tandarts. "Kom gauw nog eens terug!" leek die tandarts daarmee te zeggen. Ja doei, ik was als de dood en zo'n stom snoepje compenseerde de ellendige herinnering aan de boormachine voor geen millimeter. Gelukkig voor mij (en niet voor de tandarts) hield ik ook niet zo van zoet, daarin was ik denk ik de enige als kind, maar je ontkwam er niet aan, vooral met Sinterklaas. De chocoladeletters en dito figuren, de speculaaspoppen, de marsepeinen frutsels en de pepernoten, het strooigoed: kotsend kwam ik uit school, letterlijk. Om het nog maar niet te hebben over de diarree die je kreeg van de overjarige pepernoten. Het was trouwens ook een regelrechte aanslag op m'n gebit (en ongetwijfeld op de portemonnee van mijn vader). Je kon geen nee zeggen: die sinterklaastraktaties hoorden er gewoon bij en je at het op bij gebrek aan alternatief. Nee, ik ben blij dat ik dat nu over kan slaan, hoewel me op mijn werk zelfgebakken speculaas is beloofd. De afspraak bij de tandarts neem ik dan maar voor lief. Zal ik haar (ik heb een vrouwelijke tandarts, maar die is net zo erg) dan maar trakteren op een lekkere Ferrero Rocher bonbon? Wel zo aardig, toch?
Haha, gelukkig hoef ik niet naar een straattandarts, zoals in India. Goedkope gezondheidszorg, dat wel!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten