Efficiëntie spoort niet

Ik ben net terug uit Tsjechië. Je rijdt er zo heen vanuit Nederland in 10-12 uur: er is geen grenspost meer die je tegenhoudt. Een prachtig land, hier en daar ontsierd door kolossale energiecentrales, verouderde industriecomplexen en mijndagbouw. Ach, het geld moet ook rollen. Qua spoornetwerk en openbaar vervoer per bus mag de gemiddelde Tsjech niet klagen, aangezien alles regelmatig rijdt en elk dorp of gehucht wel aandoet. De treinstationnetjes doen denken aan die van ons uit de jaren 50-60, bijna geheel ontdaan van moderniteiten; jammer genoeg ontbreken er soms de ouderwetse loketten uit de communistische periode. Anderzijds kun je vanuit Nederland de route op internet terugvinden en uitprinten. Dat is super. En echt, de treinen rijden vrij stipt op tijd. Die boemeltjes zijn lekker ouderwets. Toch hoef je nergens te staan. Wat een nostalgie! Ook geen vervelende pizza etende of op een laptop tikkende reizigers, om het over dronken voetbalsupporters nog maar niet te hebben. Gestoord worden door luid pratende pubers met mobieltjes of muziek uit mp3-spelers is er ook niet bij. Alles is er nog beschaafd en relaxt, zoals het een grage treingast gegund is. Soms moet je wel zitvlees hebben. Een ritje van 150 km vanuit de bergen in Bohemen naar de hoofdstad duurt zo'n 4 1/2 à 5 uur. Maar dan heb je ook wat: voor omgerekend 12 euro per retour (p.p.) een ritje door het prachtige landschap, langs rivieren en bergen, door bloeiende weilanden en graanvelden. Ik zou er zo maar een maand vrij voor nemen. De directeur van de NS kan zich misschien beter eens achter zijn oren krabben, als hij tenminste nog gevoel in zijn donder heeft. Efficiënt of niet, die op bedrijfsmatige gronden stoelende vernieuwingen, die gigantische sommen geld verslinden, doen ook de romantiek van het reizen de das om. Nederlandse treinreizen wordt steeds onpersoonlijker, zakelijker en saaier en dat besef je pas als je weer een keer in een echte tuftuf hebt gereden. Zoals in Tsjechië. Ik hoop dat de directeur van de Tsjechische spoorwegen zijn Nederlandse collega eens uitnodigt voor een heerlijk glas Moravische wijn in een van de coupés van zijn wagons. Misschien ontdooit er dan iets in het hoofd van de Nederlandse treinenbaas. Mijn motto is: efficiëntie laat veel te wensen over! (en is geestdodend) Het zij gezegd.