De documentaire Leaving Mandela Park werd onlangs uitgezonden op tv, en je zou deze beslist moeten zien. Van begin tot eind had ik tranen van ontroering. De film, die in essentie over kinderdromen gaat, werd gemaakt door Saskia Vredeveld. Ze werd geboren in Zuid-Afrika als kind van Nederlandse ouders. Ze verhuisde naar Nederland en volgde in Amsterdam de filmacademie. Vanaf 1988 maakt ze films, waarvan vele over haar geboorteland. Dit laatste werk vertelt het verhaal van vijf ambitieuze jongeren in een township in Kaapstad. Hoewel er veel geweld en ellende in de townships is, heeft ze met opzet een positief beeld willen schetsen. Alles bij elkaar zijn er vier of vijf weken gefilmd in 2008 en 2009.
“We hebben meer kinderen gevolgd, maar in de montage bleven er uiteindelijk vijf over. Dit waren de sterkste verhalen, de kinderen met de meeste uitstraling, spanning of verkerend in de meest bijzondere situatie. We kozen meerdere kinderen om de complexiteit van de gemeenschap te kunnen tonen: verschillende culturen en verhalen.”Overigens vonden de opnames niet alleen in Mandela Park zelf plaats.
“Mandela Park is een klein onderdeel van een grote township. Alleen Pinky woont in het wijkje zelf, de rest leeft er buiten.”Een heel geslaagde documentaire, die af en toe onwezenlijk lijkt en doet denken aan verhalen uit romans, of een goed geacteerde speelfilm. Maar alles is zo echt als wat, en misschien juist daarom intens ontroerend.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten