Ik ben niet echt een kenner van het Zuid-Amerikaanse muziekgenre. Ik raak er wel steeds meer in thuis en af en toe ontdek ik een echte ster. Neem Susana Baca (geboren 1944). Het is niet bepaald een onbekende zangeres, maar ik had er nog nooit van gehoord. Ik werd direct gegrepen door haar zang. De teksten die ze zingt zijn vaak niet van haarzelf, maar ze zingt ze met veel gevoel en kracht. Ze gaan over haar voorouders, de slaven die gedwongen emigreerden naar Peru, haar vaderland. Ze zingt met liefde over de ‘caras lindas de mi gente negra’ , de mooie gezichten van mijn zwarte volk. De stijl heet landó en stamt af van de Afrikaanse slavenliederen die werden gezongen op de Peruviaanse landerijen. Het ritme is aanstekelijk en altijd anders, zoals bij een Jazzimprovisatie. Genoeg woorden. Luister maar.
Los Amantes
Geen opmerkingen:
Een reactie posten