[foto: Simon voor zijn operatie (amputatie been)in zijn volkstuintje]
Ja Simon Vinkenoog is heengegaan, 80 is hij geworden. Het is een blow voor literair Amsterdam. Ze zullen hem missen. Hij was dichter maar ook blogger (hebben wij iets gemeen?). En behalve een tripper en een blower ook een experimenteel kindverwekker. Hij was maar liefst 6 x getrouwd! En bij 5 vrouwen had hij een zoon c.q. dochter. Experimenten geslaagd, huwelijken mislukt. Zijn experimenten met poëzie hadden wel een vette laag humor, getuige de anekdotes van Jules Deelder, een van zijn medekornuiten uit de vijftiger jaren. Tijdens een volle zaal met voetballiefhebbers trok hij de stekker uit het tv-toestel en verkondigde, ongetwijfeld onder invloed maar theatraal als Vinkenoog kon voordragen: "Adem even in, adem even uit; Adam Eva in, Adam Eva uit..." Prachtig. Dat is toch nonsense-poëzie van de bovenste plank? Maar Simon kon tijdens een avondje in café Festina Lente, enkele jaren geleden, waarbij ik wat uit mijn eigen oeuvre nonsense-poëzie te berde bracht, dit genre, dacht ik, al niet meer waarderen, zeer tot mijn spijt. Ik stond daar ook tussen slam-poëten erg stuntelig te zijn. Pas toen drong tot mij door: je moet knallen, anders val je niet op. In Simons leven heeft het zeer geknald, want hij was ADHD in alles, een echte onrust die flink naar zijn ideaal geleefd heeft: vrijheid in naam der liefde. Een mooi streven, daar kunnen wij stervelingen nog een hoop van leren. Simon is dood, leve Simon.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten