Wie noodgedwongen kleinbehuisd is, zoals ik, propt zijn woonstee vast en zeker vol met zijn of haar bezittingen. Maar je kunt ook vrijwillig kleinbehuisd wonen en spaarzaam omgaan met de ruimte en spullen die je hebt. De Israëlische schrijver Etgar Keret (1967) bijvoorbeeld. Hij koos bewust om in een absurd krappe woning te wonen, en met reden. Keret heeft Poolse roots en zijn familie heeft vóór de Tweede Wereldoorlog in Warschau gewoond, niet ver van de plek waar nu zijn experimentele woonhuis staat: ingeklemd tussen de muren van twee gebouwen. Het is - puur bij toeval - op de grens waar vroeger twee ghetto's gescheiden waren door een brug.
Keret beschouwt dit huis als een soort monument voor zijn familie. Zijn ouders hebben de holocaust overleefd als enige van hun beide families. Hoewel hij er maar drie jaar gaat werken en leven, ziet hij dit kunstproject (want dat is het) als het ondergaan van een moeilijke periode uit het leven van zijn ouders.
Naar verluidt zou dit smalste huis ter wereld (122 cm breed - ter grootte van een klein bureau of fornuis)slechts tot doel dienen als werkruimte voor Keret, maar verkassen hoeft hij niet want het heeft een bed, een keukentje, a minitoilet en dito douche, een zitzak en een paar tafeltjes. Alle comfort van een motorjacht zal ik maar zeggen. Net als een modern jacht bestaat het huis bijna geheel uit aluminium en polycarbonaat (een soort plexiglas). De trap naar het woongedeelte is mechanisch op de trekken, zodat ongewenste indringers buiten blijven en extra ruimte wordt gecreëerd (zie onderstaande maquette). De Poolse architect Jakub Szczesny van het bureau Centrala heeft een knap staaltje werk geleverd.
Etgar Keret geniet in Nederland enigszins bekendheid vanwege zijn humoristische, absurdistische verhalen, onder de titel "Verrassing", verschenen bij uitgeverij Podium. Gezien het genre van zijn verhalen zal deze "sit-in" wellicht tot spectaculair tragikomische scènes leiden, die in een nieuw boek verwerkt worden. Dat belooft wat!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten