Archeologie in Israël

Een klein berichtje van het ANP: archeologen hebben bij een opgraving een aardewerken vat met inscriptie (waarschijnlijk in het Aramees) opgegraven uit de tijd van Jezus. Menigeen zal zijn schouders ophalen bij zo’n berichtje, maar de vondst is uniek. De inscriptie is cryptisch, zodat specialisten aan de slag gaan om de boodschap te ontcijferen. De bekende Engelse archeoloog Shimon Gibson suggereert dat een dergelijk vat gebruikt zou kunnen zijn door Jezus om zijn handen te wassen. De archeologische site waar de vondst gedaan is, is gesitueerd op of bij de berg Zion waar in de tijd van Jezus een priestergemeenschap leefde.
Gibson (familie van Mel? Die had ook iets met Jezus!)is een expert op het gebied van archeologie van de periode rond de jaartelling. Onlangs verscheen zijn boek ‘The Final Days of Jesus. Archeological Evidence.’ De titel suggereert dat Jezus echt bestaan heeft en dat er zelfs archeologisch bewijs van is, maar dat wordt voor zover ik begrijp in dit boek niet aangetoond. Zijn theorie is dat Jezus een gebedsgenezer was en een alternatieve geneeswijze (avant la lettre) propageerde, waar een grote menigte volgelingen op af kwam. In de ogen van de Romeinse autoriteit zou dit als gevaarlijk zijn bestempeld, waardoor hij zijn activiteiten met de dood moest bekopen.
Archeologie in Israël is in onze moderne tijd een groot probleem. Als je daar namelijk een spade in de grond steekt heb je een grote kans dat je stuit op archeologisch materiaal. Dat is echt lastig als je een weg wilt aanleggen of een huis wilt bouwen. Om je een idee te geven: in de jaren negentig besloot de overheid een autoweg (no. 6) aan te leggen. De archeologen moesten als een bezetene het enorme stuk land verkennen om de graafmachines van de wegenbouwer voor te zijn. Wat bleek? Onder het geplande landstuk van de weg lagen maar liefst 181 archeologische sites!

Ik walg van blauwalg!

Een proef die deze zomer werd uitgevoerd door een bekend ingenieursbureau om de hinderlijke blauwalg uit een recreatieplas te bannen, bleek meer dan geslaagd.
In drie dagen tijd was 90% van de blauwalgenpopulatie verdwenen.
Het wondermiddel voor de bestrijding van de giftige blauwalg: waterstofperoxide! Dit is een verbinding van waterstof en zuurstof, een uiterst reactief stofje.
Waterstofperoxide wordt traditioneel gebruikt als ontsmettingsmiddel en als bleekmiddel vanwege de oxiderende werking.
Wat een simpele doch effectieve remedie! Hadden we maar beter naar G.W. moeten luisteren, die zet het middel al jaren in tegen ongewenste vreemdelingen.
(Met dank aan Vrij Nederland)

Kid Chocolate

Kid Chocolate (ook wel de Cubaanse Bonbon genoemd) was de artiestennaam van een legendarische Cubaanse vedergewichtbokser die leefde van 1910 tot 1988. Zijn echte naam was Eligio Sardiñas Montalvo. In de jaren 30 maakte hij enorme furore in de bokswereld en werd hij een bekend societyfiguur in het uitgaansleven van New York.
Als amateurbokser heeft hij nooit één wedstrijd verloren. Van de 100 tegenstanders sloeg hij er 86 knock-out. Zijn professionele carrière begon hij in zijn vaderland, waar hij 12 wedstrijden speelde. Daar deze succesvol verliepen besloot hij in 1928 zijn geluk te beproeven in de VS. Hier waren zijn tegenstanders sterker en moest hij zichzelf waarmaken door met meer wedstrijden mee te doen. Alles liep op rolletjes, maar dankzij sterke tegenstanders als Joey Scalfaro, de Engelse ‘East Ender‘ Jackie Kid Berg en Battling Battalino (Dat waren pas namen!)kreeg hij het zwaar te verduren.
In de jaren 1931 en 1932 kwam pas de kroon op zijn werk: hij werd twee maal wereldkampioen. Nadat zijn bokscarrière ten einde kwam, ging hij terug naar zijn vaderland. Echter, pas in 1970 werd zijn status als grote sportheld door het regime in Cuba erkend en kreeg hij een huis toegewezen, waar hij de laatste 18 jaar van zijn leven doorbracht. Een bekende bokshal in Havana werd naar hem vernoemd.
Boksen is in Cuba een serieuze sport en heeft veel bekende boksers voortgebracht. Sinds 1972 won Cuba maar liefst 32 olympische gouden medailles met de bokssport. Alleen de VS is Cuba de baas gebleven.

Nieuwe levensvormen (op mij na)

Dit is geen takje, dit is Phocaeticus! Beetje eerbied, dus petje af voor dit gracieuze wezen!

In 2007 werden 18.516 nieuwe levensvormen ontdekt op onze planeet. Die moeten uiteraard worden geclassificeerd. In de Top 10 van nieuwe levensvormen die in de classificatie van 2008 werden opgenomen zal ik er zeven noemen:
1 Een klein zeepaardje, Hippocampus satomiae, 13.8 mm groot, gevonden aan de kust van Kalimantan, Indonesië.
2 Een gigantische palmsoort, Tahina spectabilis, gevonden in Madagascar.
3 Een cafeïnevrij koffiesoort, Coffea charrieriana, uit Kameroen.
4 Een bacterie die alleen in haarspray voorkomt, Microbacterium hatanonis, uit Japan.
5 Het langste insect ter wereld, Phobaeticus chani, met 56.7 cm lengte afkomstig uit Borneo.
6 Het kleinste slangetje ter wereld, Leptotyphlops carlae, komt voor op Barbados.
7 Een naaktslak Selenochlamys ysbryda die nota bene in Cardiff, Wales is gevonden.

PS: Ik wist niet dat bacteriën ook op Japanse hairspray kickten!?

Queens of pop

Nu de King of Pop recentelijk is heengegaan, hier enige trivia over de Queens of Pop:

- Madonna is de best verkopende artieste aller tijden (250 miljoen albums), is van gemengd Italiaanse en Frans-Canadese afkomst en wordt de Queen of Pop genoemd;

- Celine Dion is een van de meest populaire zangeressen ooit met (in 2007) meer dan 200 miljoen verkochte albums. Ze is van gemengd Franse en Canadese afkomst;

- Gloria Estefan is de meest succesvolle Latijns-Amerikaanse zangeres ooit. Zij verkocht meer dan 90 miljoen albums. Ze is van Cubaanse (Spaans Castiliaanse) afkomst maar woont in de USA;

- Shakira is de meest populaire zangeres van Latijns Amerika van dit moment, is van gemengd Colombiaanse en Amerikaans-Libanese afkomst.

Alle vier hebben ze andere achtergronden maar ze hebben een multicultureel verleden en worden gedreven door de muziek. Muziek brengt mensen samen: dat moeten zij zich in hun jeugd ten zeerste hebben gerealiseerd. Ze bedienen zich alle vier van verschillende stijlen en zijn control freaks. Ook zijn ze alle vier uiterlijk zeer aantrekkelijk, maar dat spreekt voor zich. De mooiste liedjes zijn van Gloria Estefan, Shakira is de meest sensuele, Celine Dion de meest romantische en Madonna de brutaalste. We kunnen niet zonder hen, want we zijn ermee opgegroeid of worden er oud mee.

Bergen aan Zee

Vandaag naar Bergen aan Zee en Alkmaar geweest.
Het heerschap dat hier aan het kuilgraven is voor zijn zandkasteel wilde niet gestoord worden. En terecht, met zulk een vakmanschap moet men zich niet storen laten. En ziet, de tekst op de windschermen zetten het goddelijk geïnspireerd karwei kracht bij!

Heel mooie dag, kortom. Genoten van en met kinders van een tentoonstelling in de Laurenskerk in Alkmaar van hedendaagse Russische kunstenaars. Het zomerse licht dat door de licht gekleurde kerkramen naar binnen scheen, zette extra luister bij. De moeite van het bekijken waard, maar afgaande op de duizelingwekkende prijzen die voor de schilderingen gevraagd worden kan de gelegenheidsgalerie beter zijn negotie verplaatsen naar Djeddah of Dubai.

Hieronder één van de charmante realistische schilderijen. De zeer Russische naam van de kunstenaar is me helaas voor eeuwig ontschoten.

Oude thee in nieuwe theepotten

In China leefden tijdens de Qing Dynastie (1644-1911) meer dan 20.000 concubines in het Keizerlijk paleis. Concubines zijn vrouwen die met hun man gemeenschap hebben maar niet getrouwd zijn. Er nai heten ze in het Chinees. Tijdens de Culturele Revolutie onder Mao werd schoon schip gemaakt met deze traditie, maar tegenwoordig is deze weer in opkomst dankzij de stijgende welvaart. De Chinese regering heeft in 2007 getracht de nieuwe golf in concubinisme (nieuw woord) te stoppen maar is daarin totaal niet geslaagd.
Corruptie en het houden van concubines, vooral onder regeringsofficials, gaan hand in hand. Het houden van concubines geeft status en dat is weer goed voor business. Ene Xu Qiyao, een voormalig hoofd van een constructiebureau, had er zelfs 140 – zijn seksuele spelletjes met elk van de dames schreef hij in zijn dagboek, dat het bewijs van zijn onoirbare praktijken leverde. Ongetwijfeld zal hij zeer voorspoedige zaken gedaan hebben.
Er is een gezegde in China, dat verklaart waarom mannen meerdere vrouwen nodig hebben en niet omgekeerd: ‘Bij een theepot horen meestal vier kopjes, maar bij een kopje staan nooit vier theepotten.’
Van thee word je niet impotent, dat is zeker.

JAN DOEDEL

Wat is een doedel? Dat is een oud woord voor ‘nachtmuts’ – een oud eufemisme voor penis. Yankee Doodle was een populair deuntje uit de 18e eeuw uit de tijd van de Amerikaanse Revolte en Doodle betekent hetzelfde. Vanwege de erotische connotatie waren de doedelzakken populair op middeleeuwse boerenbruiloften, kermissen en feesten, in ieder geval was dat zo in Vlaanderen en Nederland. Men kon er blijkbaar ook goed op dansen, wat te zien is op schilderijen van Pieter Breughel de Oudere.
Het instrument is 2000 jaar voor Christus waarschijnlijk ontstaan in India of Pakistan. Van daaruit werd het misschien meegenomen door Alexander de Grote op een van zijn veldtochten. Tijdens de Romeinse overheersing werden de instrumenten verspreid over landen in Europa en Noord-Afrika, waar zo soms een muzikale traditie ontstond. Stereotiep is de Schotse doedelzak, maar een soortgelijke traditie bestaat ook in Spanje, Servië, Duitsland en Ierland. Een leuk weetje is dat het orgel in de Romeinse tijd is ontstaan door de mechanisering van de doedelzak door middel van een speeltafel.
De zak werd vroeger gemaakt van een dierenblaas of –maag (schaap, geit, rund e.d. en soms zelfs zeehond).
De cabaretgroep Femmage hebben hun eigen interpretatie van een doedelzak. Erg leuk!

James Watt had het zo niet bedoeld

Degene die de industriële revolutie in gang heeft gezet is de Engelsman James Watt. Wij kennen hem allemaal. Toch werd de Watt-eenheid alleen maar naar hem vernoemd; zijn genialiteit betreft geheel andere uitvindingen. Hoewel hij de stoommachine niet zelf had uitgevonden, was hij wel degene die het rendement van de stoommachines uit zijn tijd (minder dan 1%) wist te verbeteren. Omdat hij patent aanvroeg op zijn rendementsverbetering van stoommachines, wordt hij wel als uitvinder gezien van de eerste bruikbare stoommachine. En hiermee was in feite de industriële revolutie in gang gezet.
Een andere belangrijke uitvinding was de stoomlocomotief; hij introduceerde hierbij de PK als eenheid van vermogen.
Tussen allerlei uitvindingen op het gebied van de thermodynamica door vond hij nog een derde revolutionaire methode uit: die van het kopieerapparaat.
Ik weet nog dat wij in de jaren 70 zo’n ding op kantoor hadden staan. Daar moest een speciale rol papier in en de toner was vloeibaar als ik mij goed herinner. Wij liepen natuurlijk enorm achter, want het eerste kleurenkopieerapparaat dateert van 1970 en het eerste laserkopieerapparaat uit 1975.
Goed, dankzij James Watt en de industriële revolutie hoeven wij niet allemaal meer op het land te werken, en gelukkig kunnen we ons op kantoor met nuttiger zaken bezighouden!

PS: Geloof het of niet, 23% van alle schadegevallen aan kopieerapparaten ontstaat op deze wijze!

Nomen est omen?

Geloof je dat mensen die een positief gevoel over zichzelf hebben onbewust ook een voorkeur hebben voor alles wat met hen te maken heeft? Bijvoorbeeld de betekenis van hun naam, de cijfers van hun geboortedatum? Volgens sociaal-psycholoog Raymond Smeets is dat zo.
Wanneer je Boor heet en als kind een droom hebt over wat je later gaat doen in het leven, ben je misschien inderdaad gefocust op het beroep van timmerman of tandarts. Maar of dat te maken heeft met een positief zelfbeeld? Ik vind dat wel een gewaagd gegeven. Er zijn namelijk veel meer mensen die Timmermans heten of Bakker die géén timmerman of bakker zijn, en ik durf te wedden dat die heus geen negatief zelfbeeld hebben. Wouter Bos is ook geen boswachter geworden, Gerrit Zalm geen visboer, en Wim Kok geen keukenprins. Met het zelfbeeld van die laatste 3 zit het wel goed, dacht ik.
Het is me een raadsel hoe Smeets ‘wetenschappelijk’ kan vaststellen dat namen invloed hebben op de levens van hun dragers. Dan is er iets heel erg mis!
Hoe het ook zij, mensen die een beroep hebben en een achternaam die met dat beroep te maken heeft, zijn er legio. Dat wel. Zo verscheen er onlangs in het parool een berichtje dat een Amsterdamse ondernemer op de Wallen een klacht had ingediend bij de gemeentelijke ombudsman omdat hij door de gemeente als crimineel werd afgeschilderd. De man heette Wim Boef…
Lees verder op de site Naamgenoten

Susana Baca

Ik ben niet echt een kenner van het Zuid-Amerikaanse muziekgenre. Ik raak er wel steeds meer in thuis en af en toe ontdek ik een echte ster. Neem Susana Baca (geboren 1944). Het is niet bepaald een onbekende zangeres, maar ik had er nog nooit van gehoord. Ik werd direct gegrepen door haar zang. De teksten die ze zingt zijn vaak niet van haarzelf, maar ze zingt ze met veel gevoel en kracht. Ze gaan over haar voorouders, de slaven die gedwongen emigreerden naar Peru, haar vaderland. Ze zingt met liefde over de ‘caras lindas de mi gente negra’ , de mooie gezichten van mijn zwarte volk. De stijl heet landó en stamt af van de Afrikaanse slavenliederen die werden gezongen op de Peruviaanse landerijen. Het ritme is aanstekelijk en altijd anders, zoals bij een Jazzimprovisatie. Genoeg woorden. Luister maar.

Los Amantes

Zimmer frei?

Het is zomer en er zijn vast geen kamers meer te krijgen! Neem dan maar eens een kijkje op de site van de Berlijnse kunstenaar Kim Köster. Je moet het geluid flink hard zetten (het is griezelig!) en proberen een manier te vinden om in de volgende kamer te komen. Tip: soms gewoon klikken, of een schakelaar o.i.d. zoeken. Erg mooi gedaan: dat het een succes is blijkt uit de aantallen bezoekers. De site is al een tijdje in de lucht, maar toch... Kijk maar eens HIER.

Gelukkig ben ik geen beest

Dieren voeren geen oorlog met elkaar. En zijn zich niet bewust van hun leed. Daar hebben ze tenslotte Marianne Thieme voor. Moet je jaloers zijn op dieren? Stel je voor dat je een rat bent, een varken of een olifant, een kakkerlak, struisvogel of zeester. Ik moet er niet aan denken.
1. Het is onmogelijk voor een varken om naar de hemel te kijken. (zielig)
2. Ratten en paarden kunnen niet braken. (wat gebeurt er dan als ze moeten kotsen?)
3. Kakkerlakken kunnen 9 dagen zonder kop leven voordat ze van de honger sterven. (alleen hebben ze daar weinig aan)
4. Olifanten zijn de enige dieren die niet kunnen springen. (gelukkig maar)
5. Het oog van een struisvogel is groter dan zijn hersens. (bij sommige mensen ook)
6. Zeesterren hebben in het geheel geen hersens. (zeesterren en sommige mensen)
7. Vlinders likken hun pootjes. (alleen strontvliegen doen dat niet)

En leeuwen dan? Die doen het minstens 50 keer per dag met elkaar. En varkens hebben een orgasme van 30 minuten. Maar ja, ik heb al een erg druk leven en om nou eerlijk gezegd nooit meer naar de hemel te kunnen kijken... Mensen zijn geen beesten. Gelukkig maar.

De Apollo 11 hoax

Gisteren overleed de legendarische Walter Cronkite op 92-jarige leeftijd. Hij was het, als de anchorman voor CBS News, die verslag deed van de eerste maanlanding met de Apollo 11. Hij stond bekend als ‘America’s most trusted man’ vanwege zijn stem en eerlijke verslaggeving. In het recente verleden is er in zijn journalistieke beroepsgroep getwijfeld aan de echtheid van de beelden die betrekking hebben op de maanlanding. Deze beelden zouden in de studio kunnen zijn opgenomen, als een truc om in de sfeer van de Koude Oorlog de vijand te misleiden. De hele maanlanding zou dus een hoax zijn geweest, een fake. Deze journalisten hebben misschien teveel naar The Matrix gekeken. Ik geloof zelf niet echt in een hoax omdat de situatie op aarde anders is dan op de maan; bovendien is het allemaal nogal vergezocht. De verdenking bestaat evenwel nog steeds en de astronauten hebben zelf niet bepaald meegewerkt aan het ontkrachten van de mythe. Maandag 20 juli 2009 is het 40 jaar geleden dat de maanlanding heeft plaatsgevonden. Ik herinner me dat het grootste deel van de tijd dat we naar die live-beelden keken, niks te zien was. Het waren vage zwart-witbeelden, veel gespikkel, onduidelijke piepjes. Maar dat was juist het spannende. Af en toe gebeurde er wat en uiteindelijk werd je nieuwsgierigheid beloond met een paar dansende Michelinmannetjes in de zandduinen. Als dat zo verzonnen was door de filmstudio’s in Californië, petje af. Oordeel zelf of het een hoax was of niet. KLIK HIER

Christophe Huet

Wie van magisch realisme houdt, van René Margritte en Carel Willink bijvoorbeeld, moet eens gaan kijken op de site van Christophe Huet. Dit is een Franse retoucheerder, iemand die foto’s retoucheert voor de reclame-industrie. Hij werd geboren in hetzelfde jaar waarin Sergeant Pepper’s Lonely Heartsclub Band het licht zag, dat moet dus 1967 zijn. Aanvankelijk wilde hij muzikant worden en deed hij een opleiding als sound engineer. Hij studeerde aan de Universiteit Louis Lumière te Parijs, waar ook film en fotografie gedoceerd wordt en deed examen in fotografie. Daarna werkte hij als ontwikkeltechnoloog in fotolaboratoria van fotografen als Mondino, Depardon, Koudelka en Salgado. Hij zette zijn carrière voort als drukker en bekwaamde zichzelf in het vak van retoucheerder. Nadat hij 10 jaar ervaring opgebouwd had werd het tijd om een artistieke fotograaf op te zoeken, die hem de kneepjes van het vak bij zou brengen. Dit werd de geniale Dimitri Daniloff, met wie hij nauw samenwerkte. Sinds 2005 werkt hij als retoucheerder en manager bij ASILE, een firma in toegepaste kunstfotografie ‘art de l’image’. De website van Christophe Huet is niet groot maar het laat wel ‘the making of’ zien (klik op het icoontje van de fabriek). Nota bene: de foto’s zijn het resultaat van teamwork en zijn dus niet uitsluitend het resultaat van Christophe Huet, maar van een team fotografen en fotobewerkers. Meer foto’s zijn te bewonderen via de site van ASILE.

Het laatste communistische bolwerk

Enkele jaren geleden was ik in Laos, en ontmoette ik een Noord-Koreaan die zei dat hij de neef van Kim Jong Il was. Hij was zijn eigen Koreaanse rijstwijn aan het drinken dus ik geloofde dat maar half, maar het zou kunnen. Zijn paspoort dat ik natuurlijk niet kon lezen leek in ieder geval zeer communistisch en Koreaans.
Wat ik van het land weet is heel weinig en dat zal voorlopig wel zo blijven. Toch gaan er ook toeristen heen, al reizen die dan wel onder begeleiding en wijken ze nooit van de routes af. Nederland heeft zelfs als een van de weinige landen reisbureaus die trips naar dit communistisch 'paradijs' organiseren. In ieder geval is het amusant en aanbevelenswaardig om iets uit zo'n reisverslag op internet te lezen. Kim Jong Il's zoon heeft in Zwitserland gestudeerd en daar en passant ongetwijfeld de Euro's geparkeerd van de Grote Leider, ingeval er iets mocht misgaan. Zoonlief zal allicht een ander beeld van de werkelijkheid hebben dan zijn vader. Het is te hopen voor de Noord-Koreanen dat het land ooit zijn grenzen open gooit. Zodat de vrolijke dansmariekes ook eens gezellig bij ons langs kunnen komen.

Daffodil

Mijn ouders hadden vroeger een Daffodil. Nou is dat ook een andere naam voor narcis, maar dat bedoel ik niet, al had die saaie Hollandse blom er wel wat van weg: een Daffodil is zo ongeveer de meest truttige auto van de jaren 60 en van Nederlandsch fabricaat. Gemaakt in de fabriek van de gebroeders Huub en Wim Van Doorne om precies te zijn, die ooit met aanhangers waren begonnen (Doorne's Aanhanger Fabriek). Nou, qua gewicht deed de Daffodil niet veel af aan een aanhanger. Toen wij eens in de jaren 60 aan het kamperen waren in Denemarken, was er een gespierde Deen op de camping die, omdat onze auto de scheerlijnen van zijn tent in de weg zaten, zonder verdere omhaal de Daffodil van achteren optilde en een eindje verderop weer neerzette. We hadden hem wel in het Deens horen smörrebröden, maar wisten wij veel dat die opgedirkte grasmaaimachine zo licht was! Als een veertje ging-ie de lucht in. Dat we met z'n allen nooit van de weg af geblazen zijn, is een mirakels wonder.
Echt maf, die Daf.

Strenge regels en de burger baalt

Ik hoor het vaker: de burger baalt van bestuurlijke eigenwijsheid. In Amsterdam is het college bezig haar stoepje schoon te vegen; misschien staat ons dat ook nog te wachten hier in Hilvercity. Je mag niet meer met een glas buiten staan, geen terrasverwarming en reclame, en nog meer van die lachwekkende onzin. Lees hier het manifest. Gelukkig laten de Mokumers niet zo gauw over zich heen lopen. Motje voorstelle dat je niet eens meer je glasie uilesijk op de keie ken suipe, wat un kleresooi! Kapsonesgaste!

In memoriam Simon Vinkenoog

[foto: Simon voor zijn operatie (amputatie been)in zijn volkstuintje]
Ja Simon Vinkenoog is heengegaan, 80 is hij geworden. Het is een blow voor literair Amsterdam. Ze zullen hem missen. Hij was dichter maar ook blogger (hebben wij iets gemeen?). En behalve een tripper en een blower ook een experimenteel kindverwekker. Hij was maar liefst 6 x getrouwd! En bij 5 vrouwen had hij een zoon c.q. dochter. Experimenten geslaagd, huwelijken mislukt. Zijn experimenten met poëzie hadden wel een vette laag humor, getuige de anekdotes van Jules Deelder, een van zijn medekornuiten uit de vijftiger jaren. Tijdens een volle zaal met voetballiefhebbers trok hij de stekker uit het tv-toestel en verkondigde, ongetwijfeld onder invloed maar theatraal als Vinkenoog kon voordragen: "Adem even in, adem even uit; Adam Eva in, Adam Eva uit..." Prachtig. Dat is toch nonsense-poëzie van de bovenste plank? Maar Simon kon tijdens een avondje in café Festina Lente, enkele jaren geleden, waarbij ik wat uit mijn eigen oeuvre nonsense-poëzie te berde bracht, dit genre, dacht ik, al niet meer waarderen, zeer tot mijn spijt. Ik stond daar ook tussen slam-poëten erg stuntelig te zijn. Pas toen drong tot mij door: je moet knallen, anders val je niet op. In Simons leven heeft het zeer geknald, want hij was ADHD in alles, een echte onrust die flink naar zijn ideaal geleefd heeft: vrijheid in naam der liefde. Een mooi streven, daar kunnen wij stervelingen nog een hoop van leren. Simon is dood, leve Simon.

Pimp up je auto

Ik had niet zo heel lang geleden een mooie grote witte Volvo 940 station. Helaas mankeerde er teveel aan waardoor de reparatiekosten te hoog werden. Maar het was een betrouwbare auto en motorisch nog uitstekend. Hij was alleen wat saai. Zoals alle auto's. Bijna alle auto's. Er zijn ook mensen die zich lekker laten gaan (zie foto). De vraag is: mag dat, zo je auto (Volvo) pimpen? Zo te zien is er niet al te veel geld aan opgegaan en het resultaat mag er zijn. Het hele jaar door carnaval. Kom op mensen, goed voorbeeld doet goed volgen.

Albino's in Afrika slachtoffer van hekserij

Achter een klein berichtje in de krant kan soms een groot leed schuilgaan. Als journalist zou ik er op duiken, maar dat ben ik niet. Dan maar hier een korte uiteenzetting.
In Tanzania en buurlanden wordt vooral op het platteland aan hekserij gedaan (te vergelijken met Voedoe). Albino's waren in het verleden slachtoffer doordat men dacht dat zij een geest waren en daardoor bijzondere krachten bezaten. Dat had in fysieke zin niet per se slechte gevolgen voor hen, maar dat is veranderd. De laatste jaren worden zij verminkt of vermoord, al of niet in opdracht van plaatselijke medicijnmannen. Hun ledematen, haar, huid en genitaliën gebruiken de medicijnmannen voor rituelen, waarbij de klant wordt wijsgemaakt dat hen rijkdom zal ontvallen (bij jacht, visserij of handel). Het afgelopen jaar zijn zo in Tanzania en Burundi al veertig albino's vermoord. Twee maanden geleden werden 11 mannen opgepakt in Burundi, tegen wie een rechtzaak loopt voor de moord op 12 albino's. In Tanzania zijn dit jaar al meer dan 170 mensen opgepakt, inclusief vier officieren van politie, die verdacht worden van albinomoorden of handel in hun lichaamsdelen. Zijn er dan zo veel albino's in Afrika? Ja! Ik wist dat ook niet, maar alleen in Tanzania zijn er 8000 geregistreerde albino's, en de schatting is dat er totaal zo'n 200.000 tot 380.000 zijn op een bevolking van 40 miljoen.

Verschrikkelijk, maar waar: er verschijnen nog steeds berichten binnen over albinokinderen die vermoord worden, een citaat uit een ANP nieuwsbericht (23-10-2010):

"BUJUMBURA - Het lichaam van een ontvoerd albinojongetje uit Burundi is teruggevonden in een rivier op de grens met Tanzania. Het negen jaar oude jochie was in stukken gesneden, meldden een mensenrechtenorganisatie en regeringswoordvoerders zaterdag.
Het jongetje werd vorige week uit zijn huis in het zuidoosten van Burundi ontvoerd door een groep mannen die de grens met Tanzania waren overgestoken.
Lichaamsdelen van albino's worden vaak verkocht aan medicijnmannen die er magische drankjes van maken. Volgens Afrikaans bijgeloof wordt degene die zo'n albinodrankje tot zich neemt rijk en gelukkig.
In Burundi werden afgelopen jaar acht mensen veroordeeld omdat ze albino's vermoord hadden en hun lichaamsdelen hadden verkocht. Sinds 2008 werden er zeker dertien albino's vermoord.
De moordpartijen op albino's begonnen in buurland Tanzania, waar sinds 2007 meer dan zestig albino's werden vermoord."

Meer weten over albino's in Afrika? Er is een stichting Afrikaanse albino's. KLIK HIER

Eeuwig verliefd

De Canadese psycholoog dr. Arthur Aron van de Stony Brook University in New York doet onderzoek naar liefde en relaties. Zijn vrouw Elaine is nog bekender dan hij vanwege haar onderzoek naar hoogsensitiviteit, een onderwerp dat nogal in de belangstelling staat. Het moet erg goed gaan tussen die twee want voor een gezamenlijk onderzoek moet je goed kunnen samenwerken. Uit hun bevindingen kwam naar voren dat getrouwde stellen soms verliefd blijven tot op hoge leeftijd, ongeveer zo’n twee tot drie procent. Dat is zeldzaam want verliefdheid eindigt vrij rap bij de meeste relaties. Hoe kan het dat je je hele leven verliefd blijft? Dr. Aron zegt dat hij niet precies weet waarom sommige stellen zo innig verliefd blijven. Hij constateerde wel dat ze beiden veel energie hebben, enthousiast zijn, gepassioneerd over alles zijn. Dat kan niet het enige zijn natuurlijk en in een recentelijk interview liet Aron zich iets belangrijks ontglippen uit zijn eigen ervaring: samen nieuwe dingen doen, en andere dingen waarvan je weet dat ze goed zijn voor een relatie, oprecht enthousiast zijn over het succes van je partner. Wel, zou gewoon het ontdoen van het aangeboren egocentrisme de kracht van vertrouwen jegens elkaar kunnen versterken en mogelijk verliefdheidgevoelens, gevoelens van aantrekking kunnen opwekken? Ik zou best mijn hele leven verliefd willen blijven!

Afgezien van deze moeilijke opgave (het zich ontdoen van egocentrisme) is verliefdheid misschien ook wel kunstmatig op te wekken. Oxytocine is bijvoorbeeld een hechtingshormoon dat in grote mate wordt aangemaakt bij zwangere vrouwen en zorgt voor affectie, gulheid, rust, vertrouwen en gebondenheid. Ook bij warme sociale interactie, zoals knuffelen, strelen en dergelijke wordt oxytocine aangemaakt. En dan heb je nog vasopressine, ook een menselijk hormoon, dat onder andere voor paarvorming zorgt. Wat zou de wereld er toch mooi uitzien als we allemaal aan de hormoonpreparaten zouden kunnen gaan om genegenheid jegens elkaar te hebben. Als je dan toch een echtelijke ruzie krijgt, neem je gewoon een pilletje om ervan af te zijn. Verliefdheid schuift namelijk een forse hoop onzinnige principes aan de kant.

Als je wilt meedoen aan een onderzoek over vriendschap, kun je op de website van het wetenschapsechtpaar online een enquête invullen (in het Engels) en maak je kans op een boekenbon van 50 dollar! KLIK HIER

Poffertjes met gember

Ik was vandaag op de Brink in Laren bij de traditionele poffertjeskraam van De Haan uit 1875.
Tradities zijn er om in ere te houden. Dat geldt zeker het eten van poffertjes, een echt Hollandse bezigheid. Hoewel beweerd wordt dat de poffertjes uit Frankrijk mee zijn gekomen in de tijd van Napoleon, is het woord poffer Nederlands (of Fries) . Het is afgeleid van pof, dat in het algemeen op een bol staand voorwerp duidt (vgl. pofmouwen) en specifiek betrekking heeft op een klein bol broodje. Het woord poffer kan ook slaan op het geluid dat het bakken van het beslag maakt in een poffertjespan.
Helemaal af zijn de poffertjes met een klont boter, poedersuiker en gember. Niet iedereen is daarvan gediend, maar de gember is goed voor het verteren van vetten - behalve een smaakmaker is het ook een echte slankmaker. In de middeleeuwen was er bijna geen saus waar geen gember in zat! Bovendien is gember gezond omdat het meer bouwstenen uit je voedsel haalt en eiwitten verteert. De Chinese keuken gebruikt veelvuldig gember in combinatie met o.a. knoflook, en de wijze Confucius was er ook gek op en beweerde dat het je leven zou verlengen. Doordat het de bloedsomloop stimuleert krijg je er een warm gevoel bij en dit zou goed zijn voor het mannelijke libido (in de tijd van Confucius bestond viagra uiteraard nog niet): al eeuwen is men overtuigd van dit positieve effect. De Chinezen kunnen het weten. Ze zijn met velen.
Hoe het ook zij, ik kan er voorlopig weer even tegen.

Carnaval in Santiago de Cuba

Morgen begint het beroemde carnaval in Santiago de Cuba. In tegenstelling tot het carnavalsfeest in Brazilië, dat wordt gevierd in de maand februari, wordt carnaval in Santiago altijd in de maand juli gehouden. Het carnaval in Brazilië, net als dat in Europa, vindt zijn oorsprong in een katholieke traditie die weer op een voorchristelijk 'mysteriefeest' van de Romeinen en Grieken is gebaseerd. Dat werd namelijk in de periode voorafgaande aan de lente gevierd.
Het feest in Santiago heeft echter geen religieuze betekenis. Het werd vroeger Mammarrachos genoemd, wat zoiets betekent als 'piassen' of 'malloten'. Het is een zeer oude traditie (van voor 1679) maar men weet nu niet meer wat er eigenlijk gevierd werd. Een theorie is dat het oorspronkelijk een parade was ter ere van de Heilige Johannes (de beschermheilige van Santiago). Een parade (comparsas genaamd) is het nog steeds, waarbij verschillende drumbands, traditioneel geklede en gevederde dames, dansende meisjes en jongens, types met een hoofdband of masker en versierde wagens of attributen de revu passeren. De traditionele muziek die gespeeld wordt is de conga, de muziek van de gelijknamige kleine drumband. Gloria Estefan (een gevluchte Cubaanse) is in Nederland in de jaren tachtig bekend geworden met haar 'conga' hit, maar het lijkt niet op een echte congasound. De conga is ritmische marsmuziek van verschillende soorten drums (platte en langwerpige, Afrikaanse), metalen drumsticks die vaak op autovelgen of soms ook brede kapmessen die voor de suikeroogst worden gebruikt slaan, en één suona. De suona, die in het Spaans corneta china genoemd wordt omdat dit hoboachtige instrument oorspronkelijk uit China komt, heeft een scherpe klank. Deze conga zet de massa in beweging! Zelfs als men voor het carnaval met de conga aan het oefenen is dansen hele groepen kinderen achter de bandleden aan (zie foto's). Het feest duurt een week en staat dit jaar in het teken van Honduras en de garifuna-cultuur (dit is de cultuur van de Hondurese zambo's - een mix van de zwarte en indiaanse bevolking). De belangrijkste straat in Santiago waar de stoet voorbijtrekt is Avenida

Garzón. Daar staan tribunes opgesteld waar je tegen betaling kunt plaatsnemen. Het feest is van oudsher vooral een drank-, dans- en muziekfeest. Hapjes en drankjes (d.w.z. vooral lokaal gebrouwen rum en bier) schijnen vroeger gratis te zijn verstrekt, maar dat is nu helaas niet meer zo: je moet nu in de nationale pesos of harde valuta betalen. Wie geïnteresseerd is in de geschiedenis van het carnaval kan een bezoekje brengen aan het museum van het carnaval.

Harde politiek is een zwakke schakel van democratie

Het steeds harder worden in de politiek, wat in Nederland te bespeuren is, is een teken dat we aan de grenzen van de democratie knabbelen. Want democratie is niet een ander het onmogelijk te maken te spreken, of schelden en beledigen, of kost wat kost de overwinning trachten te behalen, maar juist om goed naar elkaar te luisteren en elkaar te respecteren. Ons belang moet voor iedereen hetzelfde zijn en voorop staan. Als dat niet gebeurt kan het fout gaan. Neem nou Iran.

Het is mosterd na de maaltijd nu de verkiezingen in Iran ten einde zijn, maar de situatie daar houdt me wel bezig. De uitslag van deze verkiezingen is onder verdacht gesternte tot stand gekomen, en of er fraude is gepleegd of niet, de manier waarop Ahmadinejad in het zadel heeft weten te blijven is op z'n minst verdacht. 1. De machthebbers onder leiding van Ahmadinejad verbieden demonstraties en laten toe dat ordetroepen op demonstranten schieten. 2. Ruim vóór de verkiezingen werden er al kranten en boeken verboden en politiek actieve studenten gestraft. 3. Tijdens een tv-debat valt Ahmadinejad Mousavi aan door te beweren dat zijn vrouw, de prominente, 64-jarige politica Zahra Rahnavard (zie foto), niet over de vereiste papieren zou beschikken om zich professor te mogen noemen (met haar staat van dienst als politicologe, ex-kanselier van de universiteit van Teheran?). En verder werd door hem flink met modder gegooid en werden partijleden van Mousavi beschuldigd van corruptie en machtsmisbruik. Keiharde, valse aanvallen waartegen niemand zich kan verdedigen omdat verdachtmakingen en leugens nu eenmaal makkelijk te maken zijn.

In 2010 zijn de gemeentelijke verkiezingen. Ik ben benieuwd welke troeven onze politici deze keer inzetten. Ik hoop dat het beschaafd blijft. Zo erg als in Iran zal het vast niet worden.

Rare cactus

Ik houd van cactussen. Ik vind ze mooi. Ze zijn simpel, maar ingenieus opgebouwd, zijn krachtig en benodigen niet al te veel verzorging. Net iets voor mij. Hun stekels? Nou ja, zoveel houd ik nou ook niet van ze. Bovendien, rozen prikken ook en die zijn ook prachtig. En het leven is immers ook zo. Al jaren heb ik cactussen, maar dit jaar is bijzonder want één cactus begon ineens te bloeien. Binnen korte tijd, ik schat een week of twee, kreeg hij ineens een uitstulpseltje dat snel begon te groeien. Voordat ik er erg in had was het zo'n 20 cm lang geworden en had het een grote lilakleurige knop aan het uiteinde (sorry, het is echt zo). Deze knop begon zienderogen boller te worden, totdat hij zondag jongstleden openging en er een prachtige bloem uit tevoorschijn kwam. Er zit nog zo'n uitstulpsel aan te komen, dus straks heb ik er minstens twee. Ik ben er helemaal gelukkig van geworden, alsof mijn huisdier een baby'tje gekregen heeft. Ik ben opnieuw een beetje vader geworden! Ik weet niet hoe ik 'm ga noemen. Het is een zondagskind, dus dat zegt wat. Misschien moet ik 'm Barack noemen. Het is tenslotte een bloem van hoop. Een zondagskind is in figuurlijke zin iemand die geluk brengt. Amalia en Alexia zijn ook beide zondagskinderen. Mijn cactus bevindt zich in goed gezelschap!

Lekke gelzadels

Een van de ergernissen van deze tijd zijn lekke gelzadels. Vroeger waren zadels gewoon van leer. Lekker hard en stevig, zoals ze horen te zijn. Met van die vleugels aan de zijkant, waardoor je zitvlak er goed op past. Maar tegenwoordig zijn zadels smaller en ook veel zachter. Volgens experts is een zacht zadel niet goed:

Hoe zachter het zadel, hoe dieper je er in wegzakt en hoe meer pezen en bloedvaten er worden afgekneld.

(citaat van de fietsenwinkelier Leo Joosse op wielrijder.nl)

Bovendien zitten gelzadels aan de binnenkant vol met een soort lijm. Als er een beschadiging aan je zadel ontstaat, komt het spul eruit en blijft het aan je broek kleven. Dat spul lijkt verdacht veel op het gele goedje dat soms in je neus zit als je verkouden bent. Harde gele bolletjes plakkerig slijm dus. Bah! Ik wil gewoon weer een hard, breed zadel. Maar dat staat natuurlijk weer niet op mijn hybride stadsfiets... waarom gaat mooi en onhandig toch zo vaak samen?

Vreetkampioenen en honger in Afrika

Terwijl in Somalië, Ethiopië en Noord-Kenia momenteel een ernstige hongersnood heerst, in sommige delen van de wereld voedselprijzen met 500% zijn gestegen vanwege droogte en autobrandstof het vloeibare goud is geworden, hield men deze maand in Amerika, het land van de onbeperkte mogelijkheden, zeker wat dik worden betreft, een bizarre vreetwedstrijd met broodjes hotdog, waarvan de oorsprong teruggaat tot 1916. De bedoeling van de wedstrijd is zoveel mogelijk worstebroodjes naarbinnen werken binnen tien minuten. Dit festijn wordt bekeken door anderhalf miljoen toeschouwers, die genieten van het leed van de deelnemers, veroorzaakt door het vrijwillig opblazen van hun maagdarmkanaal. Het wereldrecord is inmiddels gevestigd door de Amerikaan Joey Chestnut, vrij vertaald Jan Kastanje, die maar liefst 66 broodjes worst naarbinnen propte. Don't try this at home! Voor het wereldrecord tamme kastanjes eten moeten we misschien nog even wachten. Wie meldt zich aan?