Tragische eindes

Ze vallen bij bosjes lijkt het wel, die half mislukte popsterren uit de jaren 70 en 80. Eerst was daar Bobby Farrell alias Boney M. In Cuba, of all places, wordt Boney M. nog steeds gedraaid. Hij is daar blijkbaar een soort held. Waarom? Misschien omdat z’n liedjes disco zijn (is daar momenteel populair) en nergens over gaan eigenlijk. ‘Daddy cool’ en ‘I’m crazy like a fool’ snapt iedereen en z’n idioot gekke rituele kippendans ook. Zijn leven was net zo gek, met veel te veel gepassioneerde liefdesaffaires, drank en drugs, en dan nog eens financiële problemen. Dit vanwege misgelopen rechten op zijn muziek onder meer omdat hij alleen maar playbackte. En toch miljoenen platen verkocht. Een beetje tragisch, zoals het filmpje van de Ohra commercial waaraan hij zijn medewerking gaf (waarschijnlijk kreeg hij hier een leuk bedrag voor).



De andere roofbouwpleger die pas is overleden is Gerry Rafferty, die bekend werd vanwege zijn hit Baker Street (“He's gonna give up the booze and the one night stands”). Verder bleef hij in de music scene een beetje op de achtergrond. Daar is een goede reden voor te aan te geven: hij had namelijk een ernstig drankprobleem. Hij is zelfs eens uit een luxe hotel verwijderd vanwege ernstige overlast. Niet omdat hij zo’n stennis maakte, want hij was een stille drinker. Alleen kon hij zijn plasje niet ophouden en had hij zijn kamer tot een vieze stinkende bende gemaakt. De details zal ik je besparen. Hij is op 4 januari overleden als gevolg van een versleten lever, op de leeftijd van 63. Tragisch, maar daarmee is hij in ieder geval van de drank af.
Ik ben benieuwd wie dit rijtje tragische popsterren dit jaar aan zullen vullen. Ik weet er nog wel een paar, maar ik houd ze nog even geheim.