Dodenherdenking

Vandaag is de traditionele dodenherdenking op de Dam weer gehouden. Er wordt altijd gevraagd 2 minuten stilte in acht te nemen. De meeste Nederlanders houden zich eraan. Bij de gedachte aan de slachtoffers van WO II, zou je al een gevoel moeten hebben waardoor je automatisch stil bent.
Omdat er steeds minder Nederlanders zijn, die deze ellende hebben meegemaakt wordt het belang betwijfeld van deze herdenking. Alsof het uitsluitend deze zwarte bladzijde uit de geschiedenis is waar we bij stilstaan. Dodenherdenking is veel meer. Het is een rituele gebeurtenis om de eenheid van ons volk in het vizier te houden. Het gaat ook om vrijheid en de slachtoffers die hun leven hebben gegeven voor die vrijheid.
Nederlanders hebben niets met traditie, terwijl dat juist het bindend element van de samenleving is. De Britten, Fransen en Italianen weten dat veel beter dan wij. Als onze samenleving zich daar bewuster van zou zijn, zou het ook beter met Nederland gaan. Die ene gek die de dodenherdenking van vandaag saboteerde is een teken aan de wand. Vandaag werd op BNR radio weer eens een keer gevraagd of we de dodenherdenking moeten handhaven of niet. Wat een dom gedoe om dat elk jaar weer uit de kast te halen. Net als die eeuwige enquêtes of we toch het koningshuis maar moeten afschaffen. Wie bedenkt nou zoiets? Traditie is traditie omdat het traditie is. Punt uit. Ik zou deze dag niet kunnen missen, hoewel ik ook liever een biertje drink en bij m'n vrouw in bed lig. Maar twee minuten stilte kan altijd wel. Dus weg met die modegrillen! Traditie! Potverdrie!