Those were the days. Toen ik in 1998 in India was, nam ik vaak de trein. Dat was een lekkere chaos. Luidruchtig snurkende Indiërs, mensen die op het bagagerek sliepen, honderden verkopers die tijdens de stops hun spullen verkochten, in het gangpad piesende peuters, zogende moeders in kleurige sarongs en bekvechtende dronkaards, jonge rugzaktoeristen die zich arrogant trachtten te scheiden van de meute, conducteurs die hun landgenoten met stokken sloegen als er niet geluisterd werd, je kunt het zo gek niet bedenken. Het was vaak een doorlopende film of beter gezegd, soap. Ik denk er nog vaak aan terug. Stiekem hoop ik er nog een keer heen te gaan als ik de kans krijg, genietend van de volstrekte chaos en de indrukwekkende overlevingskunst van de Indiërs.
India is een land van enorme tegenstellingen waardoor je geheid in een cultuurshock belandt, zoals ik destijds. Extreme armoede op straat en puissant rijke elites die zich omhangen met gouden kettingen en diamanten ringen, en zich laten rondrijden in de nieuwste Mercedessen of andere limousines.
Treinen kun je daar ook in diverse klassen. En vanaf maart dit jaar kun je bijvoorbeeld de Maharaja Express nemen, een trein waar je in kan slapen, dineren, aan de bar hangen of lekker ontspannen in een luxueuze sofa je whisky on the rocks genieten. (foto boven = presidentiële suite) Er hangt wel een prijskaartje aan: 2500 dollar per rit per persoon. Van tevoren reserveren graag want deze trein is gewild en rijdt maar een paar keer per jaar.
Ethisch verantwoord? Ach, je kunt ook vliegen, maar dat is weer milieubelastender. Het is kiezen tussen twee kwaden. Nee, ik denk dat ik dan toch maar de trein neem, goed voor het milieu en wel zo gezellig. Al zal ik het treinvolk van toen nog danig gaan missen. Een kleine video-impressie:
Geen opmerkingen:
Een reactie posten