Tractoren gevraagd voor Cuba

[naar een bericht uit de Latin American Herald Tribune]
Door de Cubaanse overheid worden er centra gecreëerd waar duizenden ossen worden getraind, nu de landbouwsector op het eiland worstelt met een tekort aan tractoren, brandstof en geld om ze te kopen. Aldus bericht de krant Granma van de Communistische Partij.

Alleen al in de centrale provincie Villa Clara ten oosten van Havana zullen naar geschat 3.112 paar ossen nodig zijn om de “voedselproductie te verhogen en te besparen op brandstof”.

De president van Cuba, Generaal Raul Castro, zegt dat de stimulering van de eigen voedselproductie een zaak is van “nationale veiligheid”.

Het eiland voert momenteel 80 procent in van de wat 11,2 miljoen inwoners consumeren, terwijl de helft van het bouwland in Cuba braak ligt.

Gezien de zeer slechte economische toestand van het eiland – de waarde van de invoer is het viervoudige van de uitvoer aan het begin van het jaar – is het doel om twee koppels ossen te hebben voor elke 38 hectare landbouwgrond.

“Ook is gepland om ossenkudden, smeden en handwerkslieden die werken met ossen te trainen, evenals de fabricage van ploegen, karren, eggen en cultivators,” aldus de Granma.

De Cubaanse overheid geeft individuele boeren en coöperaties voor een lange termijn de beschikking over duizenden hectare van het braakliggende land als onderdeel van haar plan om de voedselproductie te stimuleren.
[einde]

De landbouw is een probleem, omdat de lonen daar laag zijn en jonge mensen geen zware arbeid meer willen verrichten als ze geen perspectief zien.
Als alles volgens het Sovjetmodel t.a.v. planeconomie wordt georganiseerd komt het land nooit verder. De Cubaanse regering wil niet afstappen van die planeconomie, wat volgens mij een grote vergissing is. Van economische principes en van het psychologische effect van economische vooruitgang kunnen ze echt nog iets leren.
De landbouw is nog niet afgeschreven, maar de knowhow ontbreekt ook!
Hoewel er eten in Cuba is, wordt een groot deel gedistribueerd via de lokale winkeltjes waar je met pesos (nationale munteenheid) betaalt, maar dat is na twee weken al op! De rest kan je soms kopen in de straat of via ruilhandel, maar de aanvoer daarvan is onzeker en je moet kopen wat er is, niet wat je wilt hebben. De toeristenwinkels / supermarktjes hebben vaak wel producten die de Cubaan mist in zijn huishouden, maar die zijn alleen met harde valuta te bekomen. En dat betekent dat ze heel duur zijn. De mensen die relaties hebben in de VS of Europa zijn het beste af: zij kunnen af en toe wat extra's aanschaffen. Verder is er veel gesjacher. Taxichauffeurs en buschauffeurs zijn degenen die profiteren: zij kunnen op hun route een handeltje oppikken. Zo was er een chauffeur van een lokale bus die hele zakken mango's en ander fruit kocht langs de kant van de weg, waardoor de busrit langer duurde. Tja, die busrit daar word je niet rijk van, maar met handelen in mango's kan je je pensioen zeker stellen!

PS: Wellicht dat de mensen in de PC-Hooftstraat in A'dam hun twee jaar oude tractoren waarvan de asbak al helemaal vol is, willen afstaan voor dit goede doel? Neem contact met mij op!