Naar de kapper!

Deze foto is van Bruno alias de Engelse komiek Sacha Baron Cohen

Het lastige van haar is dat het niet gewoon langer groeit, maar dat het op een gegeven moment raar gaat zitten. Alsof het wil protesteren. Ik geef er volgende week maar aan toe door naar de kapper te gaan. Ik heb vrij eenvoudig haar, maar toch zou ik wel eens wat anders willen. Even googelen en ja hoor, het barst van de mooie alternatieven. Wel veel mogelijkheden voor dames. Maar er zaten ook wel aardige kapsels tussen voor de heren. Schrik niet als je mij in levenden lijve volgende week ergens tegenkomt. Ben ik bij Bruno geweest. Ik wou gewoon eens wat anders!


Hairextensions zijn toch niets voor mij

Leuk voor naar m'n werk

Dropveters, een idee?

Beetje lastig 's ochtends met al die krulspelden

En dan ook een poedel aanschaffen

Nee, Hells Angels trekt mij niet

Als ik wat ouder word misschien

Recycling van dode huisdieren

Elektroshock?

Een haarlicopter!

Briljant, deze vinding! Schrikt zakkenrollers af!

Liefde en geluk

Alain de Botton (1969) is een hedendaags schrijver en filosoof die visies of ideeën van schrijvers of filosofen op een aantrekkelijke manier presenteert via boeken en via film. Hij schreef o.a. een interessant boek over Proust en over Reizen, beide in de Nederlandse vertaling verschenen. En hij maakte ook een serie over het thema ‘geluk’, en de hier geplaatste video gaat toevallig over de Duitse filosoof Arthur Schopenhauer (1788 – 1860) en diens (lichtelijk pessimistische) kijk op liefde (en geluk).
Mensen zijn geneigd te denken dat de liefde een van de meest directe manier is naar geluk. Volgens Schopenhauer is de relatie liefde/geluk een illusie die is gecreëerd door Moeder Natuur. Zij zou ons aanzetten tot reproductie om onze soort in stand te houden. Gelukkig worden in de liefde, een illusie?
In zekere zin heeft Schopenhauer gelijk, vind ik. We moeten geluk niet alleen af laten hangen van de liefde. Wat hij echter over het hoofd ziet, is dat mensen (waarschijnlijk) langdurige liefdesrelaties niet alleen om biologische redenen met elkaar aangaan. Er is ook nog zoiets als een wederzijdse verstandhouding en aanvulling op het vlak van de communicatie. En natuurlijk de economische redenen: al zou je die ook als een afgeleide kunnen zien van de biologische, als een survival of the fittest. Mijn advies: trek je niets aan van filosofen, maar streef naar de liefde. En geluk is voor de dommen.

Stephen Hawking en Carl Sagan

Stephen Hawking (1942) is een Brits natuurkundige en kosmoloog. Ondanks een progressieve neurologische aandoening waardoor hij rolstoelgebonden is en slechts via een spraakcomputer kan communiceren, heeft hij zich bewezen als een vooraanstaand theoretisch natuurkundige. In het Nederlands verscheen zijn adembenemende en fascinerende Een Korte Geschiedenis van de Tijd dat ik ondanks de goede leesbaarheid nog steeds niet geheel begrijp. Naast diverse hoge prijzen voor zijn werk ontving Hawking in augustus 2009 de hoogste Amerikaanse voor burgers, de Presidential Medal of Freedom, uit handen van President Barack Obama.
Carl Sagan, geboren in 1934 en inmiddels overleden, kent menigeen van tv waar hij populair-wetenschappelijke programma’s (zoals Cosmos) presenteerde. Hij was een Amerikaanse astronoom die zich onder andere toelegde op het schrijven van populair-wetenschappelijke boeken. Anders dan Hawking, wiens theorieën altijd wetenschappelijk gefundeerd zijn, waagde Sagan zich vaak op glad ijs. Vooral door bepaalde voorspellingen te doen die vervolgens niet uitkwamen. Toch bezat hij het vermogen om zeer ingewikkelde processen op het gebied van ruimtevaart, techniek en kosmologie op een eenvoudige manier uit te leggen.
Op internet kwam ik deze prachtige remix tegen, die gemaakt is door de briljante John Boswell (er zijn meer musici met die naam geloof ik) en gebaseerd is op de tv-series Cosmos met Carl Sagan en Universe met Stephen Hawking. Luister en kijk: echt de moeite waard.

Wasknijpers revisited

Claes Oldenburg (die van die enorme schroef in museum Boymans van Beuningen in Rotterdam)had een hoge pet op van het icoon 'wasknijper' (zie foto boven). Tja, het is natuurlijk wel gewoon een gebruiksvoorwerp. Bedoeld om de was mee op te hangen. Maar om eerlijk te zijn: ik gebruik die dingen vrijwel nooit. Was hang ik bijna nooit meer buiten in de wind, want grote kans dat er vogelpoep op komt of roet van het verkeer. Dus hang ik mijn natte was op een droogrek in de bijkeuken. Zonder knijpers. Ik heb die dingen wel. Wat ik ermee doe? Tja, ik gebruik ze voor allerlei doeleinden. Er zijn er teveel om op te noemen, je moet je fantasie gebruiken. Een paar tips:

1. Laten hangen en een mooie foto van maken...

2. Eetstokjes maken van de wasknijperveer!

3. Het wereldrecord vestigen in het aantal wasknijpers op je gezicht

4. Gelovigen onder ons kunnen er een goedkoop kruisje mee maken

5. Kan dienst doen als babysit, en als kindje lastig is...

6. Haakje!

En nog veel meer... Ik beveel het boek aan 'Creatief met wasknijpers'. Bestaat echt! Zie verder
HIER

Mirin Dajo: de Hollandse Fakir

Mirin Dajo was de artiestennaam van de Rotterdamse fakir Arnold Gerrit Henske (1912-1948).
In zijn jeugd had deze Fred Kaps avant la lettre al allerlei paranormale ervaringen. In Rotterdam volgde Dajo een opleiding in de Schone Kunsten, waarna hij een leidende functie vervulde in een Ontwerpstudio. Toen hij 33 was ontdekte hij bij zichzelf dat zijn lichaam geen blijvende schade kon ondervinden. Vanaf die tijd verdiende hij zijn boterham in cafés en etablissementen met publieke optredens, waarbij hij zich liet steken door steekwapens, of glasscherven en scheermesjes at. In een interview met het weekblad Time, claimde hij dat hij onder andere met gloeiend hete ijzeren voorwerpen was bewerkt, kokend water over zich heen had gehad en zelfs door zijn hoofd geschoten was. Zijn littekens zouden het bewijs daarvan zijn.
Na het slikken van een stalen naald in 1948, die operatief verwijderd moest worden, stierf hij enkele dagen daarna aan een hartaandoening. Toch wel sterfelijk dus.
Voor wie geïnteresseerd is in Dajo, er is een Nederlandse site over hem: klik HIER.
Onderstaande video is ongelooflijk, maar waar. Geen Fred Kaps gegoochel! Kijk en huiver.

Ik geloof heilig in atheïsme

Geloof is een interessant onderwerp, vind ik. Er zijn zoveel meningen, gedachten en uitingen dat je als leek in verwarring wordt gebracht. Waar komen die vandaan, wat is het nut ervan en waarmee voel ik me verwant? Deze zondag is een goed moment om bij deze vragen even stil te staan. Niet te lang, want ik heb meer te doen. Mmm, dat vat het goed samen... Ik zag dat er een relitest bestaat, een enquête op internet waarmee je jezelf kunt testen op je geloofsbasis. Dit kwam er bij mij uit:
Opvattingen
Je bent een spirituele vrijdenker of je gelooft nergens in: in ieder geval schiet je denken geen wortel.
Handelingen
Je doen en laten toont op sommige punten overeenkomsten met wat men in het christendom gewoon is te doen.
Houdingen
Religieus of niet– allemaal leuk en aardig, maar voor jou heeft spiritualiteit stevige wortels in het alledaagse leven.

Klopt aardig: ik ben qua opvattingen, handelingen en houdingen een gemiddelde Nederlander. Ik ben misschien wel gelovig, maar ook erg praktisch. Religie moet wel betaalbaar zijn en je moet er wel wat aan hebben. Als je zelf wilt testen hoe je religieus in het leven staat, klik dan HIER.

Succes, geloof ik...

Raar maar waar!

Je gelooft je ogen niet. Waarom niet? Fotoshoppen heeft de argwaan een stuk geholpen. Anderzijds weten we - mede dankzij dit blog - dat de wereld vele rariteiten bezit. De mensheid bevat vele zonderlinge types (ik reken mezelf mee) en ze zijn er vaak nog trots op ook. Waarschijnlijk zijn de hier getoonde foto's niet gefotoshopt. Verder commentaar overbodig.

Blauwe hersens

Blue brain is een computer die gebouwd is bij IBM om een menselijk brein na te bootsen. Het wordt gevoed door 2000 microchips die elk als een afzonderlijke neuron opereren. Deze microchips zijn in staat om 22,8 triljoen opdrachten per minuut te verwerken. De bedoeling van het project is om een model van onze hersenen na te bouwen. Met dit model zijn we in de toekomst misschien in staat om te achterhalen hoe onze perceptie werkt, misschien zelfs wel intelligentie en bewustzijn, enzovoort. Na de 4 jaar waarin dit project loopt, heeft men al een simulatie kunnen maken van de neocortex, de bovenste helft van de hersenhelften die verantwoordelijk is voor zintuigelijke waarneming, bewuste bewegingen en (bij mensen) redeneren, abstract denken en taal. Henry Markam is projectleider van het Blue Brain project en doet in heldere taal (Engels) verslag (zie onderstaande video). Hoewel er vele sceptici zijn, geloof ik dat IBM er niet zoveel geld in zou steken als het project niet tot enig bruikbaar resultaat zou leiden. Science fiction wordt werkelijkheid… maar mijn hersenen denken daar misschien heel anders over.

Waarom vrouwen seks hebben

Er is een nieuw spraakmakend boek uit. Het boek heet Why Women Have Sex en is geschreven door Cindy Meston en David Buss. Ondertitel: Understanding Sexual Motivations from Adventure to Revenge (and Everything in Between). Het Amerikaanse werk is verschenen bij Times Books in New York. Cindy Meston (foto) is professor in psychofysiologie (sexuologie) aan de universiteit van Austin, Texas.


In dit boek worden meer dan 200 redenen genoemd waarom vrouwen seks hebben met hun partner: van het doden van verveling tot het bewaren van de vrede in de relatie, van het laten verdwijnen van hoofdpijn tot het toelaten opdat manlief de volgende morgen de vuilniszakken buiten zet.
Al deze redenen zijn geen voorbeeld van passie en romantiek. Deze laatste redenen komen in dit boek (naar aanleiding van onderzoek) op bijna de laatste plaats.
Tamelijk schokkend dat deze triviale redenen ten grondslag liggen aan een bijzonder intieme daad tussen levenspartners. Maar liefst 84% van de ondervraagde vrouwen gaf toe dat zij slechts seks hadden om een rustig leven te houden of als een manier om huishoudkarweitjes gedaan te krijgen.
Zouden mannen romantischer zijn? Misschien komt er ook ooit nog een boek uit ‘Why Men Have Sex’, al heb ik mijn twijfels dat de uitkomst hiervan misschien even triviaal is. Tja, het zal dan wel een onderzoek zijn in de USA, met Amerikaanse vrouwen en mannen. Een schrale troost?

Romeinse laptops

Gisteren had ik het over de voorloper van de cd, nu laat ik zien dat de Romeinen al een proefmodel hadden van de moderne laptop.
Waren Romeinen echt zo geavanceerd? Of is het een grap? Als je naar de hier geplaatste foto’s kijkt zou je geneigd zijn te denken dat Romeinen al een voorschotje namen op de toekomst. Ze lijken met een heuse laptop op schoot te zitten. Maar natuurlijk is dat schijn. In werkelijkheid waren dit waarschijnlijk tabellae, houten plankjes waarop een laag was aangebracht was. Deze konden opgeklapt en meegenomen worden, net zoals laptops. In de waslaag kon men schrijven of tekenen, en op deze manier werden de tabellae ook gebruikt bij wijze van schoolbordje om onderwijs mee te geven. Deze tabellae of afgeleide vormen daarvan zijn al bekend sinds de 6e eeuw voor Christus.
De waslaag kon met een eenvoudige streek van de achterkant van de schrijfstift weer worden geëgaliseerd zodat deze opnieuw beschreven kon worden. In mijn jeugd had je blaadjes met een waslaag die op dezelfde manier werkten. Nooit geweten dat deze techniek al zó oud was.
Eigenlijk zou ik de Romeinse vinding geen laptop willen noemen maar klaptop. Klap ’t op…

De Phaistos-schijf

De zogenaamde Phaistos-schijf is een schijf van aardewerk uit het paleis van Koning Minos van Kreta te Phaistos. Deze wordt gedateerd rond het tweede millennium voor Christus. De schijf meet ongeveer 15 cm in diameter en bevat 241 gestempelde symbolen op beide zijden. De betekenis van deze symbolen is bron van speculatie. Ontcijfering in de vorm van een taal (Lineair B) is tot op heden niet gelukt, mede vanwege het feit dat vergelijkbaar materiaal ontbreekt. De schijf werd in 1908 ontdekt door een Italiaanse archeoloog onder een ingestorte tempel.
Een van de interessante theorieën die er bestaan, is dat de schijf gebruikt zou zijn ten behoeve van astrologie of astronomie. Door gelijke symbolen (45 in getal) te verbinden, worden dan sterrenbeelden verkregen. Gesuggereerd is ook, dat de stukken geslepen kristal die op de berg Ida op Kreta (Phaistos ligt aan de voet van die berg) zijn gevonden, gebruikt zouden zijn ten behoeve van het observeren van de sterren, ongeveer zoals met een sterrenkijker.


Detail Phaistos schijf

Het kan ook zijn dat de symbolen voor klanken of lettergrepen staan, zoals in de Egyptische hiëroglyfen. Zolang er geen bewijs is, blijft alles een raadsel. Maar het is niet onwaarschijnlijk dat een oude en hoogstaande, invloedrijke cultuur als die van de Kretenzers inderdaad in staat was om de sterren te bestuderen. Het was immers een zeevarende natie, die de stand van de sterren goed kon gebruiken bij de navigatie. Er zal in al die speculatie over wat die schijf nu eigenlijk is, een kern van waarheid zitten. Iets moet er toch wel van kloppen. Als archeologen in het jaar 6509 ooit nog een cd opgraven van Michael Jackson hoop ik alleen niet dat ze concluderen dat we die gebruikten voor de navigatie van onze schepen. Hooguit dat we die markante figuur op de afbeelding als een god hebben aanbeden.

Reclame is kunst

Ik heb op dit weblog wel eens aandacht besteed aan een fotograaf (Christophe Huet) die voor de reclame-industrie werkt. Soms is dat gewoon kunst. Of het bedient zich ervan. Wat je wilt. Designers en fotografen doen hun best om de aandacht te trekken van de consument. Vaak moet je even je bril opzetten om te zien waar het nu eigenlijk reclame voor is of wat eigenlijk de bedoeling is. Dan ontdek je het via de woorden die erbij staan. Het ontlokt in ieder geval een glimlach. Nu maar hopen dat de naam blijft hangen en het product gekocht wordt. Want daar gaat het bij reclame tenslotte om.
Kijk zelf maar.





Zou de designer van deze prachtige schaar expres een fout gemaakt hebben? Of is dit een grap? Meesterlijke zet!



Een perfect uitgedacht filmpje is deze, maar waar is dit reclame voor?

Minuscule: raketmug

Ik heb deze zomer geen last gehad van muggen, gelukkig. Maar ik weet wel dat ze bultjes kunnen veroorzaken die je gek kunnen maken. Alsof je in brand staat. Eindelijk heb ik gevonden, waardoor dat komt: een speciale chemische substantie die de mug uit de natuur verzamelt. Nou ja, natuur... kijk maar eens naar het volgende filmpje van "Minuscule"...
----------------------------------------------------------------------------------

Geweldig hoe de makers van deze filmpjes telkens weer nieuwe scenario's verzinnen!
De tv-filmpjes van "Minuscule" zijn verzonnen door de Franse Thomas Szabo and Helene Giraud, en geproduceerd door Phillipe Delarue. Doordat de filmpjes geen spraak bevatten zijn ze populair geworden over de hele wereld. Behalve in Frankrijk worden ze onder andere op tv uitgezonden in Amerika en in Australië. Maar het populairst zijn de filmpjes op internet, onder andere via Youtube en Metacafe.
De overige korte filmpjes kun je het beste op Youtube bekijken en als je het echt niet kan laten, zijn de filmpjes ook te koop op dvd via de officiële site:
KLIK HIER.

Wiki de Viking

Onder de 50 meest opgezochte Wikipedia pagina’s (bron: Telegraph.co.uk) van 2008 / 2009 bevinden zich popmuzikanten, filmsterren en bekende personen (26%), landen (12%), internet gerelateerde zaken (20%), (tv)films (24%) en overig (12%). De categorie overig bevat de subcategorieën strips, seks, Wereldoorlog I en II, 2012, de varkensgriep en de overledenen van 2009. De top 3: Wiki, de Beatles en Michael Jackson. Wat opvalt is dat mensen met name geïnteresseerd zijn in vrijetijdsonderwerpen. Onderwerpen, waarmee je als je er wat meer vanaf weet misschien je voordeel mee kunt doen in een conversatie. Grappig dat het woord Wiki op de eerste plaats staat. De Wiki-pagina trekt 132.000 bezoekers per dag. Mensen willen blijkbaar gewoon weten wat Wiki is, waar het vandaan komt. Ik zal het maar verklappen. De term is afgeleid van het woord wiki wiki, dat uit het Hawaïaans komt en 'snel, vlug, beweeglijk' betekent. (zelf opgezocht op Wikipedia). En stom stom stom. Ik heb altijd zitten denken aan Wickie de Viking. Je weet wel, dat tekenfilmmannetje met die Vikinghelm, maar zijn naam is natuurlijk met ck en een e op ‘t einde. Toch niet zo héél dom geassocieerd, want ik legde blijkbaar een link met zijn slimmigheid (Wickie had altijd Eureka-ideetjes). Ik had het op kunnen zoeken op internet, zeer praktisch en snel. Ik doe het tegenwoordig best vaak als ik even niet op een term, een naam of woord kan komen. Internet vervangt een beetje mijn geheugen nu ik langzaam dementerend gedrag aan het vertonen ben omdat ik nu eenmaal wat ouder word. Maar dat mijn geheugen minder werkt is misschien zelfs wel te danken aan internet. Er is immers geen noodzaak meer om een grote databank aan te leggen in mijn grijze hersencellen. Beetje bij beetje verlies ik mijn geheugen omdat ik denk: ik zoek het wel op… op eeehh, hoe heet die zoekmachine ook al weer?

Een hotel van zout

Een hotel van ijsblokken, dat kennen we: in Jukkasjärvi, Lapland is zo’n romantisch hotel waar je kunt overnachten op een bed gemaakt van ijsblokken en sneeuw. Lekker languit ‘chillen’ dus. Dat hotel wordt ieder jaar opnieuw opgebouwd omdat het ’s zomers wegsmelt. Maar er is ook een zouthotel, net zo wit als sneeuw, maar geheel opgetrokken uit blokken zout. Waar? Op het zoutmeer van Uyuni in Bolivia. Hier hoef je niet naar het zoutvaatje te vragen als je ’s ochtends een eitje eet. Je plukt het gewoon van de vloer, de muren, de stoel of de tafel. Wel zo handig. En het hotel smelt niet, het is ook in de zomer gewoon open. Ik vraag me wel af of het bij regen niet wegspoelt.
In de omgeving kun je lekker baden in een hotspring, een door de aarde zelf verwarmde yacuzzi. Uyuni ligt in een reusachtig zoutmeer, dat 12.000 vierkante kilometer groot is. Jaarlijks wordt hier zout gewonnen, maar dat is slechts een fractie van de geschatte 10 miljard ton zout dat hier ligt.
Het zout ligt hier al een tijdje. 40.000 jaar geleden was de vlakte van Uyuni deel van een reusachtig meer, of liever: zee. Een zee op 3650 meter hoogte wel te verstaan. Waarschijnlijk lag het toen een stuk lager, anders heb ik er als amateur-geomorfoloog geen verklaring voor. Tijdens de maand november is Salar de Uyuni ook de broedplaats van drie rassen Zuid-Amerikaanse flamingo's. Flamingo’s zoeken vaak laagwaterige zoutvlakten op. Daar zoeken ze voedsel, voornamelijk algen of kleine schaaldieren en garnalen. De garnalen geven hen naar verluidt hun roze kleur.
Als vakantiebestemming na dit zouthotel misschien een volgende keer naar een hotelkamer gemaakt van pepers, als je er tenminste geen gepeperde rekening voor ontvangt.